Maria Ioanna Mips ποιηση

Maria Ioanna Mips

Κάποιες αλήθειες σφηνώνουν στα δόντια.
Σκάβουν πληγές και ρέουν τύψεις.
Σαν το σαράκι σιγοτρώνε την ψυχή.
Σαπίζουν, μα δεν ξεχνιούνται.


Τα ανείπωτα είναι τα πιο σοφά λόγια,
όταν τα μάτια είναι στραμμένα στη φυγή.

-mips-

Maria Ioanna Mips

Maria Ioanna Mips

Υγρασία απόψε.
Είπα να βολτάρω
στα σοκάκια της πόλης.
Λάσπες παντού.
Μόνο οι άνθρωποι στεγνοί.

Τόση υγρασία
μέσα μου απόψε....

- mips -

TO ΩΜΕΓΑ

TO ΩΜΕΓΑ

ΤΟ ΩΜΕΓΑ

Απόσυρε απ' το κορμί την κάθε λέξη
στη θάλασσά Σου πόντισε τη μουσική
γίνου ο βαθύς λειμώνας δέξου το όρος
και δώσε στη φωτιά να κοιμηθεί

σβήσε απ' το αίμα στο αίμα μου τη μνήμη
τίποτε να μην είναι να ειπωθεί
και οδήγησε και φτάσε με στο Ωμέγα
και ανάλυσε το πρόσωπό μου στη ζωή
ώσπου μορφή μορφή να μην υπάρχει

και τέλειωσε και απόλυσε τον χρόνο

τα χείλη λάβε πάρε μου μ΄ένα φιλί
στον Πόλεμό Σου δος μου την Ειρήνη
στον Λόγο τον δικό Σου τη Σιωπή.

© Θεοδόσης Βολκώφ

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΟΥ ΡΟΔΟ

Τετάρτη, Νοεμβρίου 29, 2006

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΟΥ ΡΟΔΟ

TO ΜΑΥΡΟ ΜΟΥ ΡΟΔΟ

Στην Andreea Stoiciu

Ρόδο μου
Ρόδο μου Μαύρο
Πληγή μου μετά την πληγή
Έρωτά μου μετά τον Έρωτα
Αίμα μου
που ρέεις κι απ’ το στέρεμα μετά
της θλίψης προσφωνήσεις – βλέπεις – τώρα επισωρεύω.

Ομορφιά μου ανώφελη
στο αγκάθι σου ακόμα προσκολλάσαι
κι είναι πληγές που δεν μπορείς να κλείσεις
μόνο τον πόνο
στον ήδη πόνο να προσθέτεις·
όχι φύλλο όχι πέταλο μίσχος όχι
αγκάθι αγκάθι μόνο
αυτή η πύκνωσή σου.

Να σ’ αγγίζω και να ματώνω
να μ’ αγγίζεις και να μαραίνεσαι
να μεγαλώνει η οδύνη κάθε μέρα
η κάθε νύχτα να ριζώνει θύμηση
βαθύτερα όλο
και η στερνή καταφυγή να μην υπάρχει
το φταίω το φταις λυτρωτικό
η κατηγόρια του ένα για τον άλλο.

Ρόδο μου
Ρόδο μου Μαύρο
Πληγή μου μετά την πληγή
Έρωτά μου μετά τον Έρωτα
Αίμα μου
που ρέεις κι απ’ το στέρεμα μετά
της θλίψης προσφωνήσεις τώρα επισωρεύω
να σε καλώ
να σε καλώ
κι εσύ να γυρίζεις
όχι.



© Θεοδόσης Βολκώφ

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΘΛΙΜΜΕΝΩΝ ΑΡΣΕΝΙΚΩΝ

ρίτη, Απριλίου 10, 2012

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΘΛΙΜΜΕΝΩΝ ΑΡΣΕΝΙΚΩΝ

Πρέπει λοιπόν κι εδώ κάποιος να εγκύψει
και αυτό να εγγραφεί και να ειπωθεί,
του αρσενικού η πλέον μύχια θλίψη
και η πνιγμένη του άντρα οιμωγή.
Στη Γλώσσα πρέπει να ‘ρθει όλη η Γη,
να εντυπωθεί στον Λόγο μ’ έναν γρόθο
και στον Ρυθμό με βία να χαραχθεί.
Αρσενικά θλιμμένα μου, σας νιώθω.

Δεν είναι ο Θεός που έχει εκλείψει,
και ο Θάνατος που σας διεκδικεί,
δεν είναι η Ιστορία που έχει ενσκήψει
και που εκατόμβες πάλι απαιτεί,
μα Εκείνη και η Άλλη και Αυτή,
μορφές και σώματα από χθόνιο δνόφο,
της λάσπης κορυφώσεις εν ζωή.
Αρσενικά θλιμμένα μου, σας νιώθω.

Και λέω την πάσα αλήθεια δίχως τύψη,
– η Σάρκα είναι αυτό που στιχουργεί –
οι θηλυκές – αυτό σας έχει λείψει
και πάντα θα σας τρώει, αρσενικοί,
εκείνο που κανένας δεν μπορεί
μα που ο καθένας θέλει μες στον ζόφο –
όλες τις θηλυκές να κοιμηθεί.
Αρσενικά θλιμμένα μου, σας νιώθω.

Η Σάρκα τον εαυτό της ιστορεί –
πώς δέρνεστε και γδέρνεστε απ’ τον πόθο
και πώς το ατσάλι λιώνει απ’ το κερί.
Αρσενικά θλιμμένα μου, σας νιώθω.

© Θεοδόσης Βολκώφ

ψιθυριστά ...

ψιθυριστά ...

Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα
Επειδή σ'αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ'αχανή σεντόνια Νά μαδάω γιασεμιά --κι έχω τή δύναμη Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε

Ακουστά σ'έχουν τά κύματα

Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς

Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"

Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο

Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

..............................

Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο

Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα

Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου

Νά μυρίζω από σένα καί ν'αγριεύουν οί άνθρωποι

Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ'αλλού φερμένο

Δέν τ'αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ'ακούς

Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.

(Μονογραμμα ΙΙΙ)

ψιθυριστά ...

ψιθυριστά ...

Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα
Επειδή σ'αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ'αχανή σεντόνια Νά μαδάω γιασεμιά --κι έχω τή δύναμη Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε

Ακουστά σ'έχουν τά κύματα

Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς

Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"

Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο

Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

..............................

Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο

Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα

Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου

Νά μυρίζω από σένα καί ν'αγριεύουν οί άνθρωποι

Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ'αλλού φερμένο

Δέν τ'αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ'ακούς

Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.

(Μονογραμμα ΙΙΙ)

Χαράζω στίχους ...

 

 

 

Χαράζω στίχους ...

Θα γράψω κάποτε για σένα μες τα αστέρια
μες τους καπνούς και την σκουριά
αυτού του κόσμου κι ύστερα πάλι θα χαθώ
μες την σιωπή μου.
Θα ανοίξω πάλι το συρτάρι της ζωής μου
και τα ονειρά μου δυό πουλιά λόγια κομμάτια
κι εγώ ενα κύμα τον γυαλό σου που ζητώ.

Περνά ο χρόνος χαρακιά μες το μυαλό μου
σε περιγράφω μες το γκρί τετράδιο μου
φύλλα και θύμησες κι ΕΓΩ ακροβατώ.
Χαράζω στίχους της σιωπής να τους διαβάσεις
μέσα σε δρόμους σκοτεινούς μην με ξεχάσεις
πικρό κονδύλι μες τα χέρια μου κρατώ.

Η θλίψη μια πινελιά μες την ματιά μου
χιονίζει πάνω στα κατάμαυρα μαλλιά μου
περνάει ο χρόνος πια για μένα σκοτεινός
πάνω σε βράχους θα χαράξω την μορφή σου
θα αργοσβήνω μες την γκρίζα αναμνησή σου
κι όλο θα ψάχνω μες την σκόνη να σε βρω.

Λόγια απ΄την καρδιά μου ...

 

 

Λόγια απ΄την καρδιά μου ...

Αν μπορούσα τη ζωή μου να ανταλλάξω
για να 'μαι μαζί σου μια στιγμή,
να είσαι σίγουρη ότι θα το 'κανα
γιατί η ζωή μου δεν αξίζει όσο εσύ.

Έχω ανάγκη να σε δω,
να σ' αγκαλιάσω, να σε νιώσω,
δεν αντέχω άλλο αυτό το σκηνικό...
Πες μου τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;

Πώς να προσπαθήσω να σε κερδίσω
όταν δε μπορώ ούτε καν να σου μιλήσω,
που να βρω δύναμη να συνεχίσω;
Δίχως εσένα δε θα ζήσω.

Μεσ' τα χέρια σου κρατάς μια καρδιά.
Μη τη κάνεις να πονά. Δώστης λίγη χαρά,
αφού ξέρεις πως για 'σένα χτυπά.
Άστη να σου δείξει πόσο σ' αγαπά.

Λόγια απ΄την καρδιά μου ...

 

 

Λόγια απ΄την καρδιά μου ...

Αν μπορούσα τη ζωή μου να ανταλλάξω
για να 'μαι μαζί σου μια στιγμή,
να είσαι σίγουρη ότι θα το 'κανα
γιατί η ζωή μου δεν αξίζει όσο εσύ.

Έχω ανάγκη να σε δω,
να σ' αγκαλιάσω, να σε νιώσω,
δεν αντέχω άλλο αυτό το σκηνικό...
Πες μου τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;

Πώς να προσπαθήσω να σε κερδίσω
όταν δε μπορώ ούτε καν να σου μιλήσω,
που να βρω δύναμη να συνεχίσω;
Δίχως εσένα δε θα ζήσω.

Μεσ' τα χέρια σου κρατάς μια καρδιά.
Μη τη κάνεις να πονά. Δώστης λίγη χαρά,
αφού ξέρεις πως για 'σένα χτυπά.
Άστη να σου δείξει πόσο σ' αγαπά.

Αλαζονεία, υπεροψία, έπαρση.....

 

 

 

 

Αλαζονεία, υπεροψία, έπαρση.....

23Ιου 2010

0

Σύμφωνα με το λεξικό Πάπυρος - Larousse, αλαζόνας είναι ο υπερόπτης, αυτός ο οποίος θεωρει τον εαυτό του ανώτερο απο τους άλλους και συμπεριφέρεται ανάλογα.

Για να δούμε λοιπόν: απο την μια έχουμε ένα άτομο το οποίο πιστεύει πως ολόκληρο το σύμπαν δημιουργήθηκε για τον ίδιο και το είδος του, πως η Αλήθεια μπορεί να του αποκαλυφθεί προσωπικά μέσω της πίστης του, και πως η Αλήθεια αυτή είναι αδιαμφησβήτιτη και ισχύει για όλους τους άλλους, είτε αποδέχονται την συγκεκριμένη πίστη είτε όχι.

Απο την άλλη έχουμε ένα άλλο άτομο το οποίο ξεκινά τον λογισμό του υποθέτοντας πως οι προσωπικές του παρατηρήσεις και συμπεράσματα είναι ενδεχομένως ανακριβή και δέχονται αμφισβήτηση. Το άτομο αυτό επιδιώκει την πιστοποίση των παρατηρήσεων και των συμπερασμάτων του με όσες διαφορετικές αποδείξεις καταφέρει να συγκεντρώσει. Δεν θεωρεί πως υπάρχουν ιδεές ή προτάσεις οι οποίες είναι αδιαμφισβήτητες, και είναι πάντα έτοιμος να εγκαταλείψει μια ιδεά ή μια πρόταση αν υπάρξουν αρκετά στοιχεία τα οποία θα καταδείξουν το σφάλμα της ιδέας ή της πρότασης.

Ποιός απο τους δύο είναι τελικά ο αλαζόνας;


http://tilltheblog.blogspot.com/2004/10/blog-post_109766344347806819.html

Tags: μιλαω ακους

Συναισθηματικος εκβιασμος ...........

Μη μου πειτε οτι δεν εχουμε εκβιασει η δεν εχουμε υποστει συναισθηματικο εκβιασμο ολοι μας ;;;

Ο συναισθηματικος εκβιασμος ειναι μια ισχυρη μορφη χειραγωγησης κατα την οποια οι κοντινοι μας ανθρωποι, αμεσα η εμμεσα, απειλουν να μας τιμωρησουν αν δεν κανουμε αυτο που θελουν.Υπαρχουν πολλα και διαφορα ειδη συναισθ. εκβιασμου ανεξαρτητα ομως , απο τον τροπο που εκφραζεται ο καθενας, στον πυρηνα υπαρχει η ιδια βασικη απειλη: Αν δεν κανεις αυτο που θελω, θα υποφερεις.
Οι συναισθημτικοι εκβιαστες ξερουν ποσο πολυ υπολογιζετε τη σχεση τους μαζι τους,γνωριζουν τα τρωτα σημεια σας,ακομα και τα βαθυτερα μυστικα σας.Ασχετα με το ποσο νοιαζονται για εσας, οταν φοβουνται οτι δε θα γινει το δικο τους χρησιμοποιουν αυτη τη γνωση για να διαμορφωσουν τις απειλες που θα τους δωσουν αυτο που θελουν : την πληρη παραδοση σας.
Οι εκβιαστες μας ξερουν οτι επιζηταμε την αγαπη η την επιδοκιμασια τους και ετσι απειλουν να μας τη στερησουν η μας κανουν να νιωθουμε ποως πρεπει να την κερδισουμε.Για παραδειγμα αν καμαρωνετε για τη γενναιοδωρια η για το ενδιαφερον σας προς τους αλλους, ενας εκβιαστης μπορει να σας χαρακτηρισει εγωιστη η αναισθητο προκειμενου να υποκειψετε στις επιθυμιες του.Αν τα χρηματα και η οικονομικη σταθεροτητα ειναι σημαντικα για σας , ο εκβιαστης μπορει να θεσει ορους για να σας τα παρεχει η να απειλησει οτι θα σας τα στερησει.Και αν πιστευετε ολα οσα σας λειει ο εκβιαστης , κινδυνευετε να τον αφησετε να ελεγχει συστηματικα τις αποφασεις και τη συμπεριφορα σας.
Ο Εκβιασμος ειναι ενας χορος με απειρα βηματα και μορφες , ενας χορος στον οποιο μπορειτε να σφιχταγκαλιαστειτε με αναριθμητους παρτενερ.
Χαμενοι στην ομιχλη.
Πως γινεται τοσο πολλοι εξυπνοι και ικανοι ανθρωποι να δυσκολευονται να κατανοησουν συμπεριφορες που φαινονται τοσο προφανεις;;
Ενας βασικος λογος ειναι οτι οι εκβιαστες μας εμποδιζουν να δουμε το γεγονος οτι μας μεταχειριζονται, επειδη καλυπτουν με πυκνη ομιχλη τις πραξεις τους.Θα τους πολεμουσαμε αν ειχαμε τη ευκαιρια , αλλα κανουν τα παντα για να μη μπορουμε να συνειδητοποιησουμε τι συμβαινει.Χρησιμοποιω τη λεξη ομιχλη για να περιγραψω τη συγχυση που δημιουργουν μεσα μας και τη λεξη "καταρα", επειδη ολοι λεμε Φ.Ε.Υ. -αλιμονο!οταν δεν καταφερνουμε να αντιδρασουμε. Ο Φοβος , οι Ενοχες και η Υποχρεωση μας να τους υπακουμε ειναι τα τρια οπλα που χρησιμοποιουν εναντιον μας.Πονταρουν δηλ στο οτι φοβομαστε να διασχισουμε αυτο το σκοτεινο πεπλο ομιχλης , μας δημιουργουν μια αισθηση υποχρεωσης για να υποχωρησουμε στις επιθυμιες τους,και τρομερες ενοχες αν δεν το κανουμε.
Επειδη ειναι δυσκολο να αναγνωρισετε οτι πεφτετε θυμα συναισθ. εκβιασμου εχω καταρτισει εναν καταλογο αν ειστε στοχος καποιου εκβιαστη. Μηπως οι ανθρωποι που ειναι σημαντικοι για εσας¨:

-Απειλουν να σας κανουν δυσκολη τη ζωη αν δεν κανετε ο,τι θελουν;
_Απειλουν συνεχως οτι θα σας εγκαταλειψουν αν δεν υποχωρησετε;

-Σας λενε η υπονοουν οτι θα πληγωθουν , θα τρελαθουν η θα παθουν καταθλιψη ;
-Εχουν ολο και μεγαλυτερες απαιτησεις ανεξαρτητα με το ποσο πολλα τους δινετε;
-Θεωρουν παντα δεδομενο οτι θα υποκυψετε στις επιθυμιες τους;

-Αγνοουν συστηματικα η περιφρονουν τις δικες σας επιθυμιες και τα συναισθημαατα σας;
-Σας δινουν αφθονες υποσχεσεις για να τηρησετε τους δικους τους ορους, αλλα σπανια τις πραγματοποιουν;

-Σας χαρακτηριζουν συνεχως εγωιστη, κακο ,ααπληστη, αναισθητο η σκληροκαρδο ατομο οταν δεν ενδιδετε στις απαιτησεις τους;

-Σας γεμιζουν κοπλιμεντ οταν υποχωρειτε και κανετε το δικο τους, αλλα τα παιρνουν πισω οταν δεν υποχωρειτε ;

_Χρησιμοποιουν τα χρηματα σαν οπλο για να περασει το δικο τους;

Αν απαντησατε θετικα εστω και σε μια απο αυτες τις ερωτησεις ,ειστε θυμα συναισ. εκβιασμου.

Διαλυοντας την ομιχλη

Προτου κανουμε οποιεσδηποτε αλλαγες,ειναι αναγκη να ξεκαθαρισουμε τη συγχηση μας σχετικα με το πως λειτουργουν οι σχεσεις μας με τους εκβιαστες . Πρεπει να στρεψουμε τους προβολεις πανω τους.Αυτο ειναι ενα βημε ζωτικης σημασιας για τον τερματισμο του συναισθ. εκβιασμου,επειδη οσο εμεις προσπαθουμε να δυαλυσουμε τα πυκνα στρωματα ομιχλης τοσο ο εκβιαστης δημιουργει καινουρια.
Παρ ολες τις συγχρονες γνωσεις και την πλουσια ψυχολογικη εμπειρια που εχουμε αποκτησει τα τελευται χρονια, οταν εχουμε να κανουμε με τα συννεφα του φοβου , τηςφ υποχρεωσης , και των ενοχων που δημιουργουν οι εκβιαστες, αμβλυνετε η λειτουργια ακομα και των πιο ευαισθητων εσωτερικων "κεραιων' που συνηθως καθοδηγουν τις σχεσεις μας. Οι εκβιαστες εχουν μια μοναδικη ικανοτητα να καμουφλαρουν την πιεση που ασκουν πανω μας.Επιπλεον ,υπαρχει ενα τεραστιο χασμα μεταξυ των πραξεων τους και του πως ερμηνευουη οι ιδιοι σε εμας τον εαυτο τους. Ο καλοκαγαθος , ακομα και στοργικος τροπος τους δε συμβαδιζει καθολου με τις πραξεις τους πραγμα που δημιουργει συγχηση ,αποπροσανατολισμο και δυσφορια..

Χρειαζονται δυο για να παιχτει το παιχνιδι

καποιοι ειναι ευθεις αλλοι ειναι παθητικοι και αλλοι πολυ επιθετικοι και αλλοι εξαιρετικα υπουλοι.
Μερικοι μας εξηγουν ακριβως ποιες συνεπεις θα υποστουμε ενω αλλοι τονιζουν συνεχως ποσο τους πληγωνουμε .
Οσες ομως διαφορες κι αν εχουον επιφανειακα ολοι τους εχουν πολυ βασικα χαρακτηριστικα , τα οποια τροφοδοτουν την συμπεριφορα τους. Εχουν καποιους τροπους να χρησιμοποιουν τον φοβωο την υποχρεωση και την ενοχη.

Οφοβος της απωλειας , ο φοβος της αλλαγης ,ο φοβος της απορριψης, ο φοβος της στερησης της εξουσιας -ειναι ενα κοινο στοιχειο που διαποτιζει την ψυχη ολων οσοι γινονται εκβιαστες. Για μερικους ανθρωπους , αυτοι οι φοβοι εχουν τις ριζες τους σε ενα μακρυ παρελθον γεματο αγωνια και αισθηματ κατωτερωτητας.
Για αλλους ισως ειναι η αντιδραση σε πιο προσφατες αβεβαιοτητες και στα αγχη που ενισχυουν την ανασφαλεια τους και υπονομευουντην ικαανοτητα τους να αντεπεξερχονται στις προλησεις της ζωης.Η συσσωρευση καποιων φοβων στη ζωη του εκβιαστη αυξανει κατακορυφα το ενδεχομενο της αναπτυξης μιας εκβιαστικης συμπεριφορας εκ μερους του, και ποσο ευκολα καποια γεγονοτα να προκαλεσουν τη μεταμορφωση ενος κοντινου ανθρωπου σε εκβιαστη οπως η απορριψη απο καποιον εραστη , η απωλεια της δουλειας , η συνταξιοδοτηση, ενα διαζυγιο η μια ασθενεια.
Οι ανθρωποι του περιβαλλοντος μας που χρησιμοποιουν τον συναισθ. εκβιασμο σπανια ειναι ατομα που ξυπνουν καθε πρωι με τη σκεψη:Πως θ καταφερω να καταστρεψω το θυμα μου. Τις περισσοτερες φορες ειναι ανθρωποι για τους οποιους ο εκβιασμος αποτελει το εισιτηριο προς την ασφαλεια και τον ελεγχο.Οσοι αυτοπεποιθηση και αν προβαλλουν προς τα εξω ,, οι εκβιαστες νιωθουν μια τρομακτικη εσωτερικη αγωνια και ανασφαλεια.
Οταν χτυπησουν ομως τα χερια τρεχουμε να τους ικανοποιησουμε ,εκεινη τη συγκεκριμενη στιγμη αισθανονται δυνατοι.Ο συναισθηματικος εκβιασμος γινεται η αμυνα τους εναντια στον πονο και το φοβο που νιωθουν.

Ειναι πολυ ευκολο να εστιαζουμε ομως την προσοχη μας στη συμπεριφορα των αλλωνκαι να λεμε οτι αν εκεινοι αλλαξουν , τοτε ολα θα ειναι ενταξει .Αλλα αυτο που εχουμε πραγματικα αναγκη να βρουμε το θαρρος να αλλαξουμε τον τροπο με τον οποιο αντιμετοπιζουμε τους επιδοξους εκβιαστες μας.Ειναι δυσκολο να παραδεχτουμε οτι οι δικες μας υποχωρησεις και οι συμβιβασμοι κυριολεκτικα δισδασκουν πως να μας κανει θυματα του.Η ενδοτικοτητα μας ανταμειβει τον εκβιαστη και καθε φορα που συνειδητα η ασυνειδητα επιβραβευουμε καιποια συγκεκριμενη πραξη του δειχνουμε σαφεστατα οτι μπορει να την επαναλαβει.!


...............................................



Susan Forward

_________________
Ακολουθω την εσωτερικη πυξιδα μου και απορριπτω οποιες πεποιθησεις δεν με εξυπηρετουν πλεον...


www.reikicenter.gr

Tags: μιλαω ακους

Συναισθηματικος εκβιασμος ...........

Συναισθηματικος εκβιασμος ...........

11Μαΐ 2010

0

Μη μου πειτε οτι δεν εχουμε εκβιασει η δεν εχουμε υποστει συναισθηματικο εκβιασμο ολοι μας ;;;

Ο συναισθηματικος εκβιασμος ειναι μια ισχυρη μορφη χειραγωγησης κατα την οποια οι κοντινοι μας ανθρωποι, αμεσα η εμμεσα, απειλουν να μας τιμωρησουν αν δεν κανουμε αυτο που θελουν.Υπαρχουν πολλα και διαφορα ειδη συναισθ. εκβιασμου ανεξαρτητα ομως , απο τον τροπο που εκφραζεται ο καθενας, στον πυρηνα υπαρχει η ιδια βασικη απειλη: Αν δεν κανεις αυτο που θελω, θα υποφερεις.
Οι συναισθημτικοι εκβιαστες ξερουν ποσο πολυ υπολογιζετε τη σχεση τους μαζι τους,γνωριζουν τα τρωτα σημεια σας,ακομα και τα βαθυτερα μυστικα σας.Ασχετα με το ποσο νοιαζονται για εσας, οταν φοβουνται οτι δε θα γινει το δικο τους χρησιμοποιουν αυτη τη γνωση για να διαμορφωσουν τις απειλες που θα τους δωσουν αυτο που θελουν : την πληρη παραδοση σας.
Οι εκβιαστες μας ξερουν οτι επιζηταμε την αγαπη η την επιδοκιμασια τους και ετσι απειλουν να μας τη στερησουν η μας κανουν να νιωθουμε ποως πρεπει να την κερδισουμε.Για παραδειγμα αν καμαρωνετε για τη γενναιοδωρια η για το ενδιαφερον σας προς τους αλλους, ενας εκβιαστης μπορει να σας χαρακτηρισει εγωιστη η αναισθητο προκειμενου να υποκειψετε στις επιθυμιες του.Αν τα χρηματα και η οικονομικη σταθεροτητα ειναι σημαντικα για σας , ο εκβιαστης μπορει να θεσει ορους για να σας τα παρεχει η να απειλησει οτι θα σας τα στερησει.Και αν πιστευετε ολα οσα σας λειει ο εκβιαστης , κινδυνευετε να τον αφησετε να ελεγχει συστηματικα τις αποφασεις και τη συμπεριφορα σας.
Ο Εκβιασμος ειναι ενας χορος με απειρα βηματα και μορφες , ενας χορος στον οποιο μπορειτε να σφιχταγκαλιαστειτε με αναριθμητους παρτενερ.
Χαμενοι στην ομιχλη.
Πως γινεται τοσο πολλοι εξυπνοι και ικανοι ανθρωποι να δυσκολευονται να κατανοησουν συμπεριφορες που φαινονται τοσο προφανεις;;
Ενας βασικος λογος ειναι οτι οι εκβιαστες μας εμποδιζουν να δουμε το γεγονος οτι μας μεταχειριζονται, επειδη καλυπτουν με πυκνη ομιχλη τις πραξεις τους.Θα τους πολεμουσαμε αν ειχαμε τη ευκαιρια , αλλα κανουν τα παντα για να μη μπορουμε να συνειδητοποιησουμε τι συμβαινει.Χρησιμοποιω τη λεξη ομιχλη για να περιγραψω τη συγχυση που δημιουργουν μεσα μας και τη λεξη "καταρα", επειδη ολοι λεμε Φ.Ε.Υ. -αλιμονο!οταν δεν καταφερνουμε να αντιδρασουμε. Ο Φοβος , οι Ενοχες και η Υποχρεωση μας να τους υπακουμε ειναι τα τρια οπλα που χρησιμοποιουν εναντιον μας.Πονταρουν δηλ στο οτι φοβομαστε να διασχισουμε αυτο το σκοτεινο πεπλο ομιχλης , μας δημιουργουν μια αισθηση υποχρεωσης για να υποχωρησουμε στις επιθυμιες τους,και τρομερες ενοχες αν δεν το κανουμε.
Επειδη ειναι δυσκολο να αναγνωρισετε οτι πεφτετε θυμα συναισθ. εκβιασμου εχω καταρτισει εναν καταλογο αν ειστε στοχος καποιου εκβιαστη. Μηπως οι ανθρωποι που ειναι σημαντικοι για εσας¨:

-Απειλουν να σας κανουν δυσκολη τη ζωη αν δεν κανετε ο,τι θελουν;
_Απειλουν συνεχως οτι θα σας εγκαταλειψουν αν δεν υποχωρησετε;

-Σας λενε η υπονοουν οτι θα πληγωθουν , θα τρελαθουν η θα παθουν καταθλιψη ;
-Εχουν ολο και μεγαλυτερες απαιτησεις ανεξαρτητα με το ποσο πολλα τους δινετε;
-Θεωρουν παντα δεδομενο οτι θα υποκυψετε στις επιθυμιες τους;

-Αγνοουν συστηματικα η περιφρονουν τις δικες σας επιθυμιες και τα συναισθημαατα σας;
-Σας δινουν αφθονες υποσχεσεις για να τηρησετε τους δικους τους ορους, αλλα σπανια τις πραγματοποιουν;

-Σας χαρακτηριζουν συνεχως εγωιστη, κακο ,ααπληστη, αναισθητο η σκληροκαρδο ατομο οταν δεν ενδιδετε στις απαιτησεις τους;

-Σας γεμιζουν κοπλιμεντ οταν υποχωρειτε και κανετε το δικο τους, αλλα τα παιρνουν πισω οταν δεν υποχωρειτε ;

_Χρησιμοποιουν τα χρηματα σαν οπλο για να περασει το δικο τους;

Αν απαντησατε θετικα εστω και σε μια απο αυτες τις ερωτησεις ,ειστε θυμα συναισ. εκβιασμου.

Διαλυοντας την ομιχλη

Προτου κανουμε οποιεσδηποτε αλλαγες,ειναι αναγκη να ξεκαθαρισουμε τη συγχηση μας σχετικα με το πως λειτουργουν οι σχεσεις μας με τους εκβιαστες . Πρεπει να στρεψουμε τους προβολεις πανω τους.Αυτο ειναι ενα βημε ζωτικης σημασιας για τον τερματισμο του συναισθ. εκβιασμου,επειδη οσο εμεις προσπαθουμε να δυαλυσουμε τα πυκνα στρωματα ομιχλης τοσο ο εκβιαστης δημιουργει καινουρια.
Παρ ολες τις συγχρονες γνωσεις και την πλουσια ψυχολογικη εμπειρια που εχουμε αποκτησει τα τελευται χρονια, οταν εχουμε να κανουμε με τα συννεφα του φοβου , τηςφ υποχρεωσης , και των ενοχων που δημιουργουν οι εκβιαστες, αμβλυνετε η λειτουργια ακομα και των πιο ευαισθητων εσωτερικων "κεραιων' που συνηθως καθοδηγουν τις σχεσεις μας. Οι εκβιαστες εχουν μια μοναδικη ικανοτητα να καμουφλαρουν την πιεση που ασκουν πανω μας.Επιπλεον ,υπαρχει ενα τεραστιο χασμα μεταξυ των πραξεων τους και του πως ερμηνευουη οι ιδιοι σε εμας τον εαυτο τους. Ο καλοκαγαθος , ακομα και στοργικος τροπος τους δε συμβαδιζει καθολου με τις πραξεις τους πραγμα που δημιουργει συγχηση ,αποπροσανατολισμο και δυσφορια..

Χρειαζονται δυο για να παιχτει το παιχνιδι

καποιοι ειναι ευθεις αλλοι ειναι παθητικοι και αλλοι πολυ επιθετικοι και αλλοι εξαιρετικα υπουλοι.
Μερικοι μας εξηγουν ακριβως ποιες συνεπεις θα υποστουμε ενω αλλοι τονιζουν συνεχως ποσο τους πληγωνουμε .
Οσες ομως διαφορες κι αν εχουον επιφανειακα ολοι τους εχουν πολυ βασικα χαρακτηριστικα , τα οποια τροφοδοτουν την συμπεριφορα τους. Εχουν καποιους τροπους να χρησιμοποιουν τον φοβωο την υποχρεωση και την ενοχη.

Οφοβος της απωλειας , ο φοβος της αλλαγης ,ο φοβος της απορριψης, ο φοβος της στερησης της εξουσιας -ειναι ενα κοινο στοιχειο που διαποτιζει την ψυχη ολων οσοι γινονται εκβιαστες. Για μερικους ανθρωπους , αυτοι οι φοβοι εχουν τις ριζες τους σε ενα μακρυ παρελθον γεματο αγωνια και αισθηματ κατωτερωτητας.
Για αλλους ισως ειναι η αντιδραση σε πιο προσφατες αβεβαιοτητες και στα αγχη που ενισχυουν την ανασφαλεια τους και υπονομευουντην ικαανοτητα τους να αντεπεξερχονται στις προλησεις της ζωης.Η συσσωρευση καποιων φοβων στη ζωη του εκβιαστη αυξανει κατακορυφα το ενδεχομενο της αναπτυξης μιας εκβιαστικης συμπεριφορας εκ μερους του, και ποσο ευκολα καποια γεγονοτα να προκαλεσουν τη μεταμορφωση ενος κοντινου ανθρωπου σε εκβιαστη οπως η απορριψη απο καποιον εραστη , η απωλεια της δουλειας , η συνταξιοδοτηση, ενα διαζυγιο η μια ασθενεια.
Οι ανθρωποι του περιβαλλοντος μας που χρησιμοποιουν τον συναισθ. εκβιασμο σπανια ειναι ατομα που ξυπνουν καθε πρωι με τη σκεψη:Πως θ καταφερω να καταστρεψω το θυμα μου. Τις περισσοτερες φορες ειναι ανθρωποι για τους οποιους ο εκβιασμος αποτελει το εισιτηριο προς την ασφαλεια και τον ελεγχο.Οσοι αυτοπεποιθηση και αν προβαλλουν προς τα εξω ,, οι εκβιαστες νιωθουν μια τρομακτικη εσωτερικη αγωνια και ανασφαλεια.
Οταν χτυπησουν ομως τα χερια τρεχουμε να τους ικανοποιησουμε ,εκεινη τη συγκεκριμενη στιγμη αισθανονται δυνατοι.Ο συναισθηματικος εκβιασμος γινεται η αμυνα τους εναντια στον πονο και το φοβο που νιωθουν.

Ειναι πολυ ευκολο να εστιαζουμε ομως την προσοχη μας στη συμπεριφορα των αλλωνκαι να λεμε οτι αν εκεινοι αλλαξουν , τοτε ολα θα ειναι ενταξει .Αλλα αυτο που εχουμε πραγματικα αναγκη να βρουμε το θαρρος να αλλαξουμε τον τροπο με τον οποιο αντιμετοπιζουμε τους επιδοξους εκβιαστες μας.Ειναι δυσκολο να παραδεχτουμε οτι οι δικες μας υποχωρησεις και οι συμβιβασμοι κυριολεκτικα δισδασκουν πως να μας κανει θυματα του.Η ενδοτικοτητα μας ανταμειβει τον εκβιαστη και καθε φορα που συνειδητα η ασυνειδητα επιβραβευουμε καιποια συγκεκριμενη πραξη του δειχνουμε σαφεστατα οτι μπορει να την επαναλαβει.!


...............................................



Susan Forward

_________________
Ακολουθω την εσωτερικη πυξιδα μου και απορριπτω οποιες πεποιθησεις δεν με εξυπηρετουν πλεον...


www.reikicenter.gr

Tags: μιλαω ακους

«Στης ψυχής το μέσα»

«Στης ψυχής το μέσα»

Στης βροχής το ταξίδι οι αναμνήσεις ανασαίνουν

σαν υδάτινες φιγούρες χαϊδεύουν το τζάμι

κι η πνοή τους ζωγραφίζεται παγωμένη νεκρή.

Στης λήθης τον ουρανό οι αισθήσεις γεννιούνται

σαν άψυχα κορμιά τριγυρίζουν τη νύχτα

κι η δίψα τους χάνεται στο διάβα της αυγής.

Στη λαχτάρα των ματιών θυσιάζεται η αλήθεια

σαν υπόσχεση του «πάντα» του, «τώρα», του «ποτέ»

πεφταστέρια που στοιχειώνουν τις πρωινές καλημέρες.

Δροσερές βρόχινες στάλες ταξιδεύουν το νου

και η ματιά χαμηλώνει στης ψυχής το «μέσα»

για να κρύψει το πάθος που καίγεται

στης σιωπής το θανατηφόρο μονόλογο.

Διαβάστε περισσότερα: http://oneironefelomata.blogspot.com/#ixzz2NiADuYC9

Η αύρα της νύχτας

Η αύρα της νύχτας

Η νύχτα φωτίζει τα βήματα
πάνω στα μονοπάτια της μνήμης
γνώριμες φωνές, διαβάτες του χτες
έρχονται δειλά και ξυπνούν τις σιωπές.

Νότες μιας παρτιτούρας χαμένης
στήνουν χορό νοσταλγίας
σε όνειρο παραμυθιού
με θεατές φύλακες ενός άλλου φεγγαριού.

Η σκέψη χύνεται σαν αερικό
στον ουρανό της νύχτας
και τα άστρα σαν ασημένια καρφιά
φανερώνουν σημάδια από λόγια αιχμηρά.

Περπατώ στους δρόμους της πόλης,

ΤΡΊΤΗ, 20 ΜΑΪ́ΟΥ 20

Περπατώ στους δρόμους της πόλης,
Νιώθω μόνη μέσα στο πλήθος.
Μια μοναξιά που υπάρχει όχι λόγω της έλλειψης ανθρώπων,
Αλλά λόγω της διαφορετικής ποιότητας του ενός ανάμεσα 
Στους άλλους.
Σε λίγο ξημερώνει…..επαφίεμαι στις αδηφάγες σκέψεις μου.
Χωρίς όρια, 
με μόνη παρέα το λιγοστό πια φως του φεγγαριού.
Θα με αφήσει κι αυτό…..όπως φεύγουν όλα.
Μένεις στην άκρη του δρόμου απλά να αναπνέεις το άρωμα
Της φυγής τους.
Πόσα «γιατί» μπορούν να χωρέσουν σε μία πρόταση;
Πόσες απουσίες μπορεί να αντέξει ο χτύπος της καρδιάς;

….φυγή….δικαιολογία ή ανάγκη;

Εξαρτημένη στους απέραντους μονόδρομους της ζωής μου
Χάθηκα στα όριο της λήθης…..

Δεν αμφισβητώ το πόσο με αγάπησες,

Δεν αμφισβητώ το πόσο με αγάπησες,



Αμφισβητώ το πόσο μπορείς να αγαπάς ...



Κι αυτό με πονά...

Δεν αμφισβητώ το πόσο με αγάπησες,

Δεν αμφισβητώ το πόσο με αγάπησες,



Αμφισβητώ το πόσο μπορείς να αγαπάς ...



Κι αυτό με πονά...

Η διαθήκη μου

Η διαθήκη μου

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.


Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .


Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.


Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.


Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.


Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.


Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.

Μιχάλης Κατσαρός

Αναρτήθηκε από ανάγερτος στις 7:28 μ.μ.

Η διαθήκη μου

Η διαθήκη μου

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.


Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .


Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.


Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.


Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.


Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.


Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.

Μιχάλης Κατσαρός

Αναρτήθηκε από ανάγερτος στις 7:28 μ.μ.

Ο Κυρίαρχος Ασάλευτο σώμα

Ο Κυρίαρχος

foto   jaroslaw kubicki

Κυρίαρχος θα γίνεις μόνο, αν επιβληθείς στον εαυτό σου και νοιώσεις την αγάπη του όπως δυο χέρια ζεστά που ακουμπούν τα χέρια σου την ώρα  που κοιμάσαι. Διαφορετικά, κυρίαρχος θα είσαι μόνο στις ψυχές και τις ζωές των φοβισμένων ανθρώπων που σε περιτριγυρίζουν κι αυτό για λίγο, για πολύ λίγο  μέχρι τη στιγμή που η απόγνωση λεηλατήσει το μυαλό σου.  

Γιατί η απόγνωση του κυρίαρχου, είναι η απόγνωση της μύγας σ’ ένα δωμάτιο κλειστό γεμάτο ακαθαρσίες που απεγνωσμένα,

αφού χορτάσει από βρωμιά, ψάχνει ένα μέρος  να αναπνεύσει καθαρό αέρα γνωρίζοντας πως το τέλος της είναι κοντά και  μέσα στα σκατά που την εξέθρεψαν.

ανάγερτος

Ασάλευτο σώμα

Αψίδες, κοχλίες, δυό χέρια ασπίδες φυτρώνουν στη γη

Κοιλάδα ροδομέθυστη

Ποτίζεις αίμα το σπαθί στη μάχη με τους δαίμονες

Μαρτύριο ο θάνατος, μαρτύριο κι η ζωή

Δεξιά ζερβά η ζυγαριά μια χαμηλά και μια ψηλά

Δάφνινο στεφάνι

Αγκαθωτός ο πόνος πάνω σου με δίχως νικητή να στεφανώσεις

Στοιχειωμένο ποτάμι στην ορμή του χρόνου

Ακούμπησε τα χείλη σου στο ασάλευτο το σώμα

Εκλιπαρεί η ερημιά

Εκλιπαρεί το χώμα

 ανάγερτος

Αερογέφυρες

Αερογέφυρες

Χάθηκες

ποῦ στριφογυρνᾶς;

Πέρνα καμιὰ φορὰ ἀπὸ τὸν ὕπνο μου

συνήθως εἶμαι ἐκεῖ

ἐκτὸς ἂν κλαίει τὸ φεγγάρι

ὁπότε βγαίνω στὸ μπαλκόνι

τὸ διότι νὰ ρωτήσω τὶ συμβαίνει.

Πέρνα καμιὰ φορά.

Μπὲς ἀπ᾿ τὸ πλάι στάσου

κάτω ἀπὸ τὸ γεφυράκι τῆς παλάμης μου

ἀπ᾿ ὅπου ἥσυχα κυλάω.

Ἐκτός ἂν ἔχει ὁλότελα μαυρίσει τὸ νερὸ

ἂν ψόφησαν κι οἱ πέτρες

ἂν ἔχει μολυνθεῖ καὶ ὁ βυθὸς

ὁπότε θὰ μὲ βρεῖς

στοῦ σεντονιοῦ τὶς ὄχθες.

Μὴ φοβᾶσαι.

Πάρε μαζὶ σου ἂν θὲς γιὰ σιγουριὰ

καὶ τὴν ἀπαίτηση νὰ μὴ σ᾿ ἀγγίξω διόλου

ἀνανέωσε καὶ τὴ ληγμένη ἄδεια

νὰ σὲ κοιτῶ

καὶ σοῦ ὑπόσχομαι

ἐγκαίρως νὰ ξυπνήσω

ὥστε νὰ μὴ σὲ πάρει εἴδηση

ὁ ὕπνος σου ὅτι λείπεις.

Κική Δημουλά

Αναρτήθηκε από ανάγερτος στις 11:05 μ.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια: