Oceans of time.Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει..

Απέραντο ταξίδι....

Απέραντο ταξίδι

  Αναρτήθηκε από Ανεμοσκορπίσματα

Εικόνα...ήχος...φώς ..ουρανός...
Ένας απέραντος ωκεανός..¨..
Άπειρα συναισθήματα...σκέψεις που μπερδεύονται με τις λέξεις...
ματιές που χάνονται στη διάσταση των συναισθημάτων μας...
Κι άλλες που εγκλωβίζονται στο δικό τους Λαβύρινθο....
Ταξιδιάρικα πουλιά πάνω στα κύματα...δροσίζονται από τον αφρό τους
και συνεχίζουν το ταξίδι τους για τα όνειρα τους...
Κόντρα άνεμοι...κύματα μεγάλα...
-Μα αυτά εκει!!-
Όσο αντέχουν τα φτερά τους συνεχίζουν το αδιάκοπο ταξίδι της αναζήτησής τους...
-όχι όμως μια στεριά-
αλλά ακόμα έναν απέραντο ωκεανό για να μην λιγοστέψουν οι ελπίδες τους....
Γιατι...δεν τελειώνει το όνειρο...
Είναι απέραντος Ωκεανός....

Ο χορός των κεραυνών...

Ο χορός των κεραυνών...

Αναρτήθηκε από Ανεμοσκορπίσματα


Αντί για φλέβες.. εγώ έχω κεραυνούς
Που πυρπολούν κάθε ανάσα και σιωπή μου
Πάμε να ζήσουμε στους δέκα ουρανούς
Φωτιά να κάψει πια τη στείρα λογική μου...

Αντί για δέρμα.. κουβαλώ περγαμηνές
Σε μια ακατάληπτη του είναι μου φαρέτρα
Εσύ μονάχα ερμηνεύεις τις γραφές
Γίνεται λάβα η ψυχή μου από πέτρα...

Αντί για σπίτι.. εγώ έχω κιβωτό
Μήπως και σώσω την αγάπη σου απ' τον κόσμο
Ας κάνει απόψε το βαρύ κατακλυσμό
Ν' αγκαλιαστούμε σ' ένα στρώμα από δυόσμο...

ΑΠΟΡΘΗΤΗ ΨΥΧΗ

ΑΠΟΡΘΗΤΗ ΨΥΧΗ

Αναρτήθηκε από Ανεμοσκορπίσματα

Και νάτη κοίτα ξεπροβάλλει μέσα απ ‘του ήλιου τις καυτές ακτίνες...
χαρούμενη...πανώρια...
με λάγνα μάτια αγέρωχη μπροστά κοιτά ....

Είναι η ψυχή μου....

Αυτή η ανυπότακτη...
κι αδούλωτη στου κόσμου τους ποταπούς στόχους...
όμορφη μα σκληρή αντάμα....

Δεν λύγισε ποτέ με τίποτε απ’ αυτά ...

Και νάτη κοίτα ξεπροβάλει απ’ τα μεγάλα του ωκεανού βάθη αναδύεται...
ατρόμητη και δυνατή ζητώντας κι άλλα όρια να σπάσει...

Είναι η ψυχή μου...

Αυτή η αλύγιστη με υψηλά ιδανικά ζωσμένη σ’ αυτού του κόσμου την αντάρα...
Δεν ζήλεψε τον πλούτο...δεν θέλησε το εύκολο...δεν αναζήτησε τη δόξα...

Και νάτη κοίτα ξεπροβάλει στην αγκαλιά μιας μάνας...μερών μωρό...
-για πιο μεγάλη δεν την κάνω-

Αθώα...άδολη...παρθένα...μόνο μ’ αγάπη ζει!!...

Είναι η ψυχή μου...

Μαλαματένια γράμματα...

Μαλαματένια γράμματα...

Αναρτήθηκε από Ανεμοσκορπίσματα

Μαλαματένια γράμματα στα χείλη σου αφήνω
Νά 'χουν οι λέξεις άρωμα της λαύρας σου πνοής
Και με νερό κρυστάλλινο κάθε σου πόθο σβήνω
Κι ένα γαλάζιο πέλαγο ανοίγω να διαβείς...

Πώς θα μπορούσα τίποτε πιο λίγο να σου δώσωΑπό την πλάση ολάκαιρη.. και γη και ουρανό
Που πόθησα το άπειρο μαζί σου ν' ανταμώσω
Και κάθε τι λιγότερο μου φαίνεται φτηνό...

Μαλαματένια όνειρα τις νύχτες σου χαρίζω
Κι ο ύπνος στην αγκάλη του σε παίρνει.. σα μωρό
Κι ένα γλυκό νανούρισμα στ' αυτί σου ψιθυρίζω
Όλα σου λέω μάτια μου για σένα τα μπορώ...

Κι έτσι τα βράδια λούζονται τη λάμψη του φωσφόρου
Και κάθε σου ξημέρωμα γλυστράει στη χαρά
Και μην σκεφτείς το τίμημα του ακριβού μου δώρου
Σα νιώθω πως αγάπησα μονάχα μια φορά......

Ετικέτες Μαλαματένια γράμματα...

Θα σ' αγαπώ...

Θα σ' αγαπώ...

12:06 μ.μ. | Αναρτήθηκε από Ανεμοσκορπίσματα

Θα σ' αγαπώ σε μιαν ατέλειωτη παράσταση
Στου ουρανού τους μεθυσμένους γαλαξίες
Από τον θάνατο θα κλέβω την Ανάσταση
Κι απ' τη ζωή τις πιο αγέρωχες αξίες...


Θα σ' αγαπώ σαν ένα άγιο εικόνισμα
Στις λατρεμένες εκκλησιές του έρωτά σου
Με το χρυσό της πρώτης Άνοιξης το νόμισμα
Θα ξεπληρώνω τα μυριάδες κρίματά σου...


Θα σ' αγαπώ σαν μία όαση στην έρημο
Θα ξεδιψώ τις δακρυσμένες σου ανάγκες
Θά 'σαι της πίστης μου το στέρεο το έθιμο
Που δεν γυρίζει στην Αλήθεια μου τις πλάτες...


Θα σ' αγαπώ σαν ταπεινό αγριολούλουδο
Σαν τριαντάφυλλο με δίχως ένα αγκάθι
Και στης ανάσας μου το άπληστο το φέουδο
Πόσο σε λάτρεψα το είναι σου θα μάθει...


Θα σ' αγαπώ με την διάλεκτο του πόθου μου
Να πλημμυρίζει μ' έρωτα την κάθε λέξη
Θα σ' αγαπώ μέσα στα άδυτα του φόβου μου
.. Μήπως η δόλια μου καρδούλα δεν αντέξει...


Θα σ' αγαπώ με την πληρότητα της θύμησης
Με την ασίγαστη του μέλλοντος τη θλίψη
Με του παρόντος τις μπαλάντες της συγκίνησης
.. Με κάθε τί που από σένα μού 'χει λείψει...

Ετικέτες Θα σ' αγαπώ....

Ατέλειωτη αγάπη

	Ατέλειωτη αγάπη
	Στίχοι:   Δημήτρης Ιατρόπουλος Μουσική:   Γιάννης Πηλιούρης 1. Θέμης Αδαμαντίδης Μου γράφεις θά `ρθεις το καλοκαίρι αν η αλήθεια Θε μου ποιος ξέρει το δρόμο εκείνο που θα σε φέρει θά `χω στολίσει με κάποιο αστέρι Λουλούδια θά `χω στην αγκαλιά μου το κόσμο όλο μεσ’ στη καρδιά κι αυτή η ώρα θά `ναι γλυκιά μου αυτό που βλέπω μεσ’ τα όνειρα μου Ατέλειωτη αγάπη, ατέλειωτη ατέλειωτη σαν μια όμορφη γιορτή η νύχτα αυτή θα `ναι αξημέρωτη Ατέλειωτη, ατέλειωτη Ατέλειωτη αγάπη, ατέλειωτη ατέλειωτη σαν μια όμορφη γιορτή η νύχτα αυτή θα `ναι αξημέρωτη Ατέλειωτη, ατέλειωτη Ατέλειωτη, ατέλειωτη

Πόσα τριαντάφυλλα στέλνουμε ανάλογα με τη περίσταση;

Πόσα τριαντάφυλλα στέλνουμε ανάλογα με τη περίσταση;

Σίγουρα πολλοί από εσάς έχετε στείλει τριαντάφυλλα σε αγαπημένα σας πρόσωπα είτε για να ευχηθείτε, είτε για ευχαριστώ ή για λόγους αγάπης!

Είναι πολύ πιθανό όμως να μη ξέρετε τι συμβολίζει ο αριθμός λουλουδιών που στέλνουμε!
Όταν επιλέξετε ένα συγκεκριμένο χρώμα από τριαντάφυλλα δεν είναι αρκετό για να εκφράσει τις εσωτερικές σας σκέψεις, μπορείτε να μεταδώσετε το μήνυμά σας μέσα από τον αριθμό των στελεχών.
Για παράδειγμα, ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα λέει "είστε για πάντα νέα και όμορφη", ενώ ένα τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια λέει "αγάπη εκ πρώτης όψεως".
Ανατρέξτε στην παρακάτω λίστα για να μάθετε πώς οι διαφορετικοί αριθμοί των στελεχών μπορούν να αντιπροσωπεύουν διαφορετικά μηνύματα αγάπης.

1 τριαντάφυλλο: Συνήθως στο πρώτο ραντεβού για να συμβολίσει τον έρωτα με τη πρώτη ματιά!


2 τριαντάφυλλα: Τα 2 συμβολίζουν αγάπη και χημεία και από τις 2 πλευρές.


3 τριαντάφυλλα: Συμβολίζει το...
 ζευγάρι και την αγάπη. Συνήθως το στέλνουν στις πρώτες επετείους.


6 τριαντάφυλλα: Τα 6 τριαντάφυλλα συμβολίζουν το πάθος και ερωτική έλξη.


9 τριαντάφυλλα: Αν θέλετε να πείτε στο άλλο σας μισό πως θα είστε για πάντα μαζί, τότε ένα μπουκέτο με 9 τριαντάφυλλα είναι ο ιδανικός τρόπος.


10 τριαντάφυλλα: Με τα 10 τριαντάφυλλα λέτε στον άλλο πόσο σημαντική είναι η αγάπη τους για εσάς.


12 τριαντάφυλλα: Τα 12 τριαντάφυλλα φωνάζουν «Γίνε δική -ός μου»

13 τριαντάφυλλα: Τα 13 τριαντάφυλλα συμβολίζουν μία σημαντική φιλία

15 τριαντάφυλλα: Τα 15 τριαντάφυλλα είναι ένας τρόπος να ζητήσετε συγνώμη

20 τριαντάφυλλα: Το μπουκέτο με τα 20 τριαντάφυλλα συμβολίζει μία αληθινή αγάπη

21 τριαντάφυλλα: Με 21 τριαντάφυλλα δείχνετε πως είστε αφοσιωμένος σε μία αγάπη ή και φιλία

24 τριαντάφυλλα: Το μπουκέτο αυτό φωνάζει «Είμαι δικός-δική σου

25 τριαντάφυλλα: Αν θέλετε να δώσετε συγχαρητήρια σε κάποιον στείλτε του 25 τριαντάφυλλα.

Σημασία όμως δε πρέπει να ξεχνάμε, έχει η κίνηση και όχι το πόσα λουλούδια λαμβάνουμε!

Διαβάστε περισσότερα http://ektiesthisi.blogspot.com/2012/01/blog-post_8463.html#ixzz2d9dNXBVE

Πώς με κοιτάει έτσι... Κατερίνα Γώγου

Πώς με κοιτάει έτσι... Κατερίνα Γώγου

Πώς με κοιτάζει έτσι αυτό το άσπρο κομμάτι χαρτί

πώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι...

Πώς θροΐζει μέσα μου αυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθό

πώς με κοιτάει έτσι το φεγγάρι...

Ποιανού καιρού το λυπημένο δάχτυλο

κρυμμένο πίσω από δάση και βουνά

δείχνει παντού και πουθενά

τι θέλει το φεγγάρι...

Ποιανού αλόγου τρελαμένου το χλιμίντρισμα

κάνει τόση αντήχηση μέσα μου μού διογκώνει το Εγώ μου...

Ποιανής σελήνης έκλειψη ποιου φεγγαριού η χάση

μαζί σηκώνει μέσα μου άμπωτη και παλίρροια δίδυμες αδερφές μου...

πώς με κοιτ...

Πώς σκύβει έτσι πάνω στο στόμα μου να δει αν ανασαίνω ο Καρυωτάκης...

Από την ποιητική συλλογή "Απόντες" 

Αναλλοίωτη υπόσταση κράτησε μας !!

Αναλλοίωτη υπόσταση

κράτησε μας !!

Ποιος μηχανοκίνητος άμορφος όγκος

το μυαλό μας ποδοπατά

σε περιστροφικές κινήσεις

δοσμένος,

απόβρασμα πολιτισμικής περιοχής

με συνοριακούς σταθμούς

εξοπλισμένους

ως τα δόντια;

Άγρυπνος χάλκινος θόρυβος

μας πιάνει και μας αφήνει

και όλες οι σαλταδόρισες γκριμάτσες

μέσα από τα παγκόσμια γραφεία τους,

χασκογελάν ετοιμάζοντας

τα δηλητήρια του μέλλοντος

Εμπρός στον πολεμοχαρή εχθρό

μείναμε οι μόνοι

μόνοι φορείς σπέρματος

σε παγκόσμια κλίμακα.

Ανάσα ενάντια στην καθιερωμένη ανάσα

με εσένα τραβάμε

στις παγωμένες περιοχές

του σωματικού είναι του κόσμου.

Μην κουραστείς μπροστά

στους ασπρογυακάδες ψεύτες

μπροστά στους κλειστοφοβικούς ενήλικες

που σέρνονται μέσα μας.

Μην φοβηθείς

από αυτά που λέγαμε τόσο καιρό,

Μείνε εδώ

Μείνε εδώ.

Κράτησε μας ζωντανούς

πάνω στους παγκόσμιους

ανάγλυφους χάρτες

που σκόρπισαν το κορμί μας

προσπαθώντας να το εξαφανίσουν

με χίλιους δυο τρόπους.

Κράτησε μας

σε ζεστό ζωοφόρο αγκάλιασμα

με την αλήθεια

που υπήρχε στο περιεχόμενο του

πριν γνωρίσει

την αλητεία του κόσμου.

Εκείνο,

το ζωοφόρο αγκάλιασμα

άναψε φωτιές,

πολλές φωτιές,

εστίες πληροφόρησης -πράξης

που κανείς δεν μπορεί

να τις σβήσει.

Αναλλοίωτη υπόσταση

που μέσα μας επαναστατείς

με χίλιους δυο τρόπους,

τόσα χρόνια τώρα.

Κράτησε μας!

Κράτησε μας!

Αναρτήθηκε από Λάμπρος Κερεντζής στις 8:55 π.μ.

Μετέωρο βήμα

Μετέωρο βήμα

Μετέωρο βήμα

πάνω στα σύννεφα.

Απόντες και παρόντες

στην αντεστραμμένη περιφέρεια

του πεδίου ορατότητας.

Περπατάω

βλέποντας την αντανάκλαση του εαυτού μου

στο διάφανο τίποτα

που δέχεται τον βηματισμό μου.

 πινακας:
 http://www.bing.com/images/search?q=symbolisme&FORM=HDRSC2#view=detail&id=E45BD060A3AD98731A4E514114035907EC0D5461&selectedIndex=20

Αναρτήθηκε από Λάμπρος Κερεντζής στις 4:22 μ.μ. 

Wish I Could Fly ~ Roxette

Τις ώρες μετρώ !!!!

Τις ώρες μετρώ !!!!

Τις ώρες μετρώ με λαχτάρα προσμένω
να ρθεις γλυκιά μου αγάπη εδώ περιμένω
με χάδια τρυφερά, γλυκά φιλιά να σε ποτίσω
σφιχτά στην ζεστή μου αγκαλιά να σε κρατήσω

Τις ώρες μετρώ το όνειρο μου να ζήσω ξανά
στις νύχτες μου εσύ αγγελε μου βάζεις φωτιά
πόθος καυτός μες το κορμί μου κυλάς
με το γλυκό πιοτό του έρωτα σου με μεθάς!!!!

Αναρτήθηκε από safeira69

Ομορφες Στιγμές !!13/02/2009

Ομορφες Στιγμές !!13/02/2009

Ομορφες στιγμές μαγικές στη χώρα του ονείρου
κάθε φορά εγώ αγάπη μου τις γευομαι μαζί σου
στα πλήκτρα του κορμιού μου νοιώθω το αγγιγμα σου την αφή σου
γλυκιά μελωδία του έρωτα οι αναστεναγμοί σου !!!

Ομορφες στιγμές ,με χάδια και γλυκά φιλιά
κι εμείς μαζί ενα κορμί μια αγκαλιά
γλυκό κρασί ο πόθος μας και μας μεθά σιγά σιγά
καυτή λάβα του έρωτα μέσα μας κυλά !!!

Αναρτήθηκε από safeira69

Για Σένα με όλη μου την Αγάπη !!!

Για Σένα με όλη μου την Αγάπη !!!

Μη μη φανταστείς πως θα χωρίσουμε εμείς
είμαι ο ήλιος κι είσαι τ΄άστρο της αυγής
μια τέτοια αγάπη δεν την έζησε κανείς
Οτι και να γίνει όπου να΄μαι κι όπου να΄σαι
η αγάπη μας θα μείνει μη σε νοιάζει μη φοβάσαι
να το ξέρεις πως για πάντα θα΄μαι δίπλα σου εγώ

Για σένα για σένα όλη τη ζωή μου
το φως μου την αναπνοή μου
τα μάτια μου τα δυο αν θες για σένα
Για σένα ότι πιστεύω κι ότι έχω
για σένα όλα τα αντέχω και για σένανε θα ζω

Οτι και να γίνει όπου να΄μαι κι όπου να΄σαι
η αγάπη μας θα μείνει μη σε νοιάζει μη φοβάσαι
να το ξέρεις πως για πάντα θα΄μαι δίπλα σου εγώ

Για σένα για σένα όλη τη ζωή μου
το φως μου την αναπνοή μου
τα μάτια μου τα δυο αν θες για σένα
Για σένα ότι πιστεύω κι ότι έχω
για σένα όλα τα αντέχω και για σένανε θα ζω!!

Αναρτήθηκε από safeira69

Αγγιγμα ψυχής

Αγγιγμα ψυχής

Αγγιγμα ψυχής τα λόγια της αγάπης πάνωθε μου στάζουν
κάνουν τα φύλλα της καρδιάς γλυκά να αναστενάζουν
νέκταρ που γευονται τα χείλη μου απ τα γλυκά φιλιά σου
καράβι ο πόθος που κολυμπώ μέσα στην αγκαλιά σου !!

Κι αν ο χρόνος μοιάζει αιγαίο πελαγος βαθύ
κυλά ανάμεσα μας πότε ήρεμα πότε φουρτουνιασμένα
η αγάπη μου θα ειναι πάντα εκεί
παντοτεινά λατρεία μου για εσένα !!

Αναρτήθηκε από safeira69 

Για την Αγάπη μου !!!!

Για την Αγάπη μου !!!!

Στην αγάπη μου εγώ για σένα θάλασσα πλατιά
κύμα στα χείλη σου να αφήνω ατέλειωτα γλυκά φιλιά
ήλιος που ανατέλει και σου χαμογελά ζεστά
στην αγκαλιά μου εκεί θα σε κρατώ παντοτεινά !!!

Στην αγάπη μου εγώ για σένα αστέρι φωτεινό
αεράκι που σιγοψιθυρίζει πόσο πολύ σε αγαπώ
χείμαρος στο κορμί σου με χάδια τρυφερά
για πάντα η καρδιά μου εσένα λατρεία μου θα αγαπά !!!!

Αναρτήθηκε από safeira69

Ο δρόμος της μοναξιάς...

Ο δρόμος της μοναξιάς...

το δρόμο σου να πάρεις
μα πως σ' αγάπησα πολύ ποτέ μην αμφιβάλλεις...
Μια σκέψη θα 'χω οδηγό στης μοναξιάς το δρόμο
πως όταν μου 'πες "σ' αγαπώ"...ήτανε ψέμα..

ΑΕΤΕ ΜΟΥ

                          ΑΕΤΕ ΜΟΥ

 
Ποιητές κονταροχτυπιούνται στην αρένα του φεγγαριού
με λόγχες τους ίδιους τους στίχους τους
την αθανασία ποιος θα κερδίσει
κι εσύ να πεθαίνεις
ή να έχεις πεθάνει κι ακόμα να μη σου το λένε.
Ένας βάλτος τα όνειρά σου
με ύδατα λιμνάζοντα τις κούφιες ελπίδες,
αυτές που σου έδωσαν    στο φως της ημέρας,
αλυσίδες στα πόδια και τα χέρια
τον ήλιο να μην μπορείς
να σηκώσεις και πάλι ψηλά
φυλαχτό να τον φοράς στα στήθια σου,
αετέ μου…

Βάσω  Μπρατάκη

Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

     Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ  

Πεθαίνουμε .   Δεν  το βλέπεις ;

Ιαχές  τρόμου   έστησαν 

φλάμπουρα   στην  χώρα του ήλιου

όταν  στην κοιλάδα του ονείρου 

ουρλιαχτά    λύκων άπλωσαν   προβιά

και είναι οι  νεκροί  που  μας  χάρισαν

τον  φόβο, που σαν δηλητήριο

κύλησε    στις αρτηρίες  της καρδιάς μας  

όταν η απληστία του πολέμου

σαν μυλόπετρα  άλεθε τις ζωές μας   …

Πεθαίνουμε .  Δεν το βλέπεις ;

Στα μάτια των αγέννητων παιδιών  μας

τα φτερουγίσματα   σκοτεινών  αγγέλων 

που πότισαν   με  βροχή  θανάτου  την  σπορά μας .

Aνθρωποειδή   τρωκτικά   ροκανίζουν    τα όνειρά μας.

Τριγμός   στα  θεμέλια  του αιωνόβιου δέντρου

παντού   ποτάμια από  φωτιά και αίμα

και εμείς τα ανόητα ανθρωπάκια

που ανοίξαμε τους ασκούς του Αιόλου

και δεν ξέρουμε πώς να τους κλείσουμε τώρα …

Βάσω  Μπρατάκη 

Τα ωδικά ράμφη

Τα ωδικά ράμφη

Εγώ δεν είχα τα πουλιά χέρια

πως καταφθάνουν τα γινόμενα φτερά
τα ωδικά ράμφη
πράα από ανάγνωση και ξεφύλλισμα
για δείπνο πάλι
κι όλο υψώνουν τις αρχαίες νότες
στην πόλη
κι όλη άξονας του κόσμου ακορντεόν
κλητά τα μέρη
στη γούρνα του λαιμού
η έξοδος φτερούγα

Βζιιουιιουνν

Αυτή τη νύχτα δεν κοιμάμαι βγάζω από πάνω μου τα άδεια δωμάτια, κρεμάω στη φαρμακαποθήκη τα φιλιά, δεν θα’ χω στόμα μονάχα ένα φωτάκι δίχως ήχους και θορύβους. Όταν θα ‘ρθεις θα σφυρίξει εκκωφαντικά, θ’ ανοίξει η φορμόλη τα φιλιά και τα χείλη, θα βάλεις όποιες λέξεις θέλεις στη θέση της γλώσσας, θα καταπιώ εκείνες που σε πονάνε και θ’ απλώσω το ‘’ε’’ της εξημέρωσης στα καινούρια σεντόνια. Θα σου δείξω πως πεθαίνει μια ανάσα και πως ανασταίνεται ουρλιάζοντας. Θα ρουφήξω όλη τη τρικυμία από το λακκάκι του λαιμού σου, θα ξεκλειδώσω έναν – έναν τους σπονδύλους σου για να χωρέσει εκεί όλο το ‘’ω’’ των οκτακοσίων χιλιάδων αριθμών. Κι όταν μεταμορφωθείς σε εισιτήριο απεριόριστης διαδρομής θ’ ανοίξω το παράθυρο με τις πολυσύλλαβες λέξεις, εκείνες που δεν μας αντέχουν γιατί θα μυρίζουμε αλήθειες. Τότε θα γίνουμε αερόστατα, δίχως υποσχέσεις, λόγια, σώματα φοβισμένα, στάσεις, φανάρια, στροφές, ανηφόρες, λίγα λεπτά, αναμονές. Θα κρατάμε μια τεράστια ομπρέλα και θα φοράμε ένα τεράστιο κασκόλ μαζί. Μόνο να χωράμε στη ταχύτητα.

Βζιιουιιουνν

 

 

 

 

 

 

Ίημα εκ των ήχων

Ίημα εκ των ήχων
κι η περιδέξια φωνή ως πρώθηβος εκβάλει
κατά την πρώια
ολόγυρα με περιδένει
από το δεύτερο του απογεύματος
ως το μηδενικό της νύχτας

κι’ άνοιξε η χηλοειδής σελήνη

 

 

 

 

 

Κικλήσκω… Λυσίκομο περιβολή

Δεν έχω όνομα και δεν μπορώ ν’ αρθρώσω το «ρ&λ», ακούω μοναχά σε φύσημα, τραυλίζω ακόμη και στο χνώτο μου, φοβάμαι της σκιάς τα βήματα, και χάνομαι σ’ ομίχλες για να μη θωρούν… μήτε τα έρποντα… ξεγελώ την μαύρη κόμη μου με λίγες ασημιές ανταύγειες που παίρνει όταν η σελήνη δεν φοβάται να μ’ αντικρύσει… έτσι για να βαφτίζομαι μονάχη ξωτικό. Δανείζομαι Λυσίκομο περιβολή κικλήσκω δεύτερο αρχικό, του Δαναού σανδάλι με την οργή του ξίφους σε ξερικό ποτάμι να καθρεφτίζω βέλη-θάνατο. Ριγώνοντας τρίσβαθα, δραπέτης αναμεσίς σ’ επιστροφή εν χρόνο,πυρσός που μ’ αναμένει έγκατο στεφάνι. Δεν έπαιξα με κούκλες παρά σε κορμούς περιπλανιόμουν πετώντας πέτρες στο χώμα λες και θα ‘βγαζαν χυμό για να ποτίσει γη. Την δύναμη μετρούσα –la bras de fer- σε χέρια αντρικά κι έλεγα θα νικήσω, μα λάθεψα ξανά και μένω μόνο κάδρο σαθρό δεμένο σε κοντάρι που κι οι κυράδες ξεχασμένο… χαμογελώ με σιδεράκια στα δόντια, κι ένα σπασμένο μολύβι δίχως ξύστρα.Έτσι κι αλλιώς τίποτα θα γράψω.

Όταν

Όταν

" Όταν αγάπησα τη θάλασσα
με διέταξε να ΄μαι στο κύμα του γιαλού χαλίκι
Τι; Να σκεφτώ να αρνηθώ;
Πού αλλού τέτοια τύχη"

© Σωκράτης Ξένος

Η φτέρνα της βροχής

Πότε δειπνούν με νότες και κεντημένους ήχους
βαδίζουνε γεμάτα ποτάμια
ξεχασμένη φτέρνα η βροχή
στο χώμα φύτρωνε αδιάκοπο πηγαινέλα

Της ροδής παιδί

Κει που δεν έχει αντάμωση
από βροχές
μήτε από καύτρα εποχή
κάτι στιγμούλες μισοχάραμα
ήταν που λαλούσαν τα κεντημένα τραγούδια
Διάβαζαν τα μάτια
όλα γραμμένα σε κεντίδι
λαλούσε και τ’ αηδόνι του αιώνα
Άκουε
το φώς μ’ ορθάνοιχτα τα μυστικά
απ’ το ραγδαίο δρόμο
Άκουε
το σκοτάδι
τη σιωπή του απ’ άβανθα γης
όπου αξιώθηκες να θρηνείς
σαν θαρραλέο πρόσωπο πως λύεται η αγάπη

 

 

 

 

 

 

 

Πού να’ χουν ξέρεις οι κλωστές
τη μαστοριά της γλώσσας

-Ωωωωιιιιι μ’- Ωωωωιιιιι της ροδής παιδί