Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014
H βροχή μέσα μου
H βροχή μέσα μου
Χιλιάδες μικρές σταγόνες που μούσκεψαν τα όνειρά μου.
Σταγόνες που κρέμασαν σαv δάκρυα. Βροχή. Ο πόνος ξεριζώθηκε. Έφτυσε τις πληγές του στους δρόμους.
Κρέμασε τα κόκαλά του στα φανάρια.
Το αίμα ταξιδεύει στις λεωφόρους.
Βροχή. Πόνος. Βροχή. Ταξίδι. Τίποτε. Όλα.
Μια φλόγα τρεμοσβήνει στα βρεγμένα μου μάτια.
Μια ασήμαντη φλόγα. Η μόνη φλόγα.
Γυμνός κυλιέμαι στο αίμα μα δεν υποτάσσομαι.
Με ψάχνω μα δε με βρίσκω. Δεν φοβάμαι.
Τα χέρια σου σφίγγουν το λαιμό μου.
Φτύνω. Φτύνω αναμνησεις νεκρές.
Ρουφώ τις κραυγές μου. Το αίμα από το δρόμο.
Τη βροχή.
Καρφώνεις τις φλέβες μου με σκουριασμένες πρόκες.
Και πάλι φτύνω. Φτύνω πόθους. Αυταπάτες. Θέλω να αδειάσω.
Να με σφάξεις και να με διαμελίσεις. Ύστερα να με φτιάξω ξανά.
ε μ έ ν α
και τη βροχή μέσα μου......
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014
όνειρο που κείτεται νεκρό
το όνειρο που κείτεται νεκρό
Μία μικρή νεράιδα ταξίδευε στα όνειρα της.
Εκεί έκανε πραγματικότητα όσα είχε στην καρδιά της.
Πήγαινε σε χώρες μακρινές που κανένας δεν είχε πάει.
Και έβλέπε πράγματα που από μικρή είχε μάθει να αγαπάει.
Ζωγράφιζε με αισθήματα σχέδια στην ζωή της
για να θυμάται όσα έκανε και κράτησε μαζί της.
Πέρα απ’ την άκρη του ουρανού
πέρα από την λογική
πέρα από όσα πίστεψε και όσα θα εμπιστευτεί,
ζούσε και επέλεξε να ζει μόνο με αγάπη και στοργή.
Σε μέρες βροχερές και μελαγχολικές χαμογελούσε πιο πολύ
από το βράδυ το πυκνό μέχρι να έρθει η αυγή.
Μοναδική της συντροφιά στα απέραντα ταξίδια είχε ένα αθώο όνειρο.
Που το έσερνε από εδώ και από κει το κακόμοιρο.
Ήταν οι χαρές , το είναι και οι λύπες της.
Ήταν αυτό που την προστάτευε από το κρύο στις μοναχικές νύχτες της.
Μα κάποια μέρα χώρισαν οι δρόμοι τους
και ήταν πλέον ο καθένας για τον εαυτό του.
Και έτσι επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι τους
ζούσε ο καθένας το “γραφτό του”.
Μα κάποια μέρα είπαν στην νεράιδα πως το όνειρο της κείτεται νεκρό.
Και κείνη δεν το πίστευε έλεγε πως είναι κόλπο μαγικό.
Όταν αντίκρυσε το άψυχο σώμα του ονείρου της, ξάπλωσε δίπλα και έκλαψε.
Πονούσε γιατί ότι αγαπούσε στην ζωή …το έχασε!
18/2/2011
♔DƦάɱα QuƎeи ♔
Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014
Τι να μου πουνε όλοι αυτοί...
Τι να μου πουνε όλοι αυτοί...
κι αυτό σε κάνει να φοβάσαι
όμως εγώ θα μαι παρών
πάντα μονάχη σου όταν θα σαι
Μπορεί να έχω φορτωθεί
του κόσμου όλα εγώ τα λάθη
κι αυτό στο λέω επειδή
θέλει η καρδούλα σου να μάθει
Τι να μου πούνε όλοι αυτοί
όλη η ζωή τους μία μέρα απ' τη δική μου
τι να μου πούνε δηλαδή
εγώ χαρίζω δεν πουλάω τη ψυχή μου
τι να μου πούνε όλοι αυτοί
σε μία νύχτα σ' αγοράζουν, σε πουλάνε
τι να μου πούνε δηλαδή
θέλω ανθρώπους που να ξέρουν ν' αγαπάνε
Μπορεί να έχουν γκρεμιστεί
τα πιο πολλά τα όνειρα μου
όμως εγώ έχω κρατηθεί
τα 'χω καλά με τη καρδιά μου
Μπορεί να έχει πια χαθεί
ότι αγάπησα ως τώρα
μη γίνεις άνεμος κι εσύ
θα είναι δύσκολη η ώρα.....
Είναι η ποίηση
Είναι η ποίηση
Είναι υπέροχη. Ένας σεξουαλικός
άγγελος. Είναι αυτή που μπορείς
να αγγίξεις, να φανταστείς, να
Είναι αυτή που δεν έχει βγάλει
σχολή και δεν ξέρει γλώσσες. Και
δεν ξέρει από ηθική και δουλειές
γραφείου. Είναι αυτή που βγάζει
τη φούστα. Χωρίς ρυθμό, χωρίς
ομοιοκαταληξία, στυλ. Είναι αυτή
που είναι έτοιμη. Που δε διαβάζει,
που δε γράφει, που δε μελετά.
Είναι αυτή που κόβει μια ντομάτα
στην παραλία. Που γλείφει τα
δάχτυλά της. Είναι αυτή που δεν
ζευγαρώνει, που δεν απελπίζεται.
Είναι αυτή που αφήνει πίσω της
μια γραμμή από σπέρμα, υγρά,
γύρη. Είναι αυτή που δεν ψάχνει
το νόημα, το θεό, τις εκπτώσεις.
Είναι αυτή που καβαλάει το γλυπτό
νεροχύτη, που τρομάζει τα πουλιά
και τα παρδαλά κατσίκια, που ξεχνάει,
που δε σκέφτεται, που δεν έχει
μητρώο, που μονάχα πεινάει για
κοινούς θνητούς σαν εμάς.
άγγελος. Είναι αυτή που μπορείς
να αγγίξεις, να φανταστείς, να
ξεσκίσεις. Είναι μια παρθένα που
τη νύχτα γίνεται θεριό ανήμερο.Είναι αυτή που δεν έχει βγάλει
σχολή και δεν ξέρει γλώσσες. Και
δεν ξέρει από ηθική και δουλειές
γραφείου. Είναι αυτή που βγάζει
τη φούστα. Χωρίς ρυθμό, χωρίς
ομοιοκαταληξία, στυλ. Είναι αυτή
που είναι έτοιμη. Που δε διαβάζει,
που δε γράφει, που δε μελετά.
Είναι αυτή που κόβει μια ντομάτα
στην παραλία. Που γλείφει τα
δάχτυλά της. Είναι αυτή που δεν
ζευγαρώνει, που δεν απελπίζεται.
Είναι αυτή που αφήνει πίσω της
μια γραμμή από σπέρμα, υγρά,
γύρη. Είναι αυτή που δεν ψάχνει
το νόημα, το θεό, τις εκπτώσεις.
Είναι αυτή που καβαλάει το γλυπτό
νεροχύτη, που τρομάζει τα πουλιά
και τα παρδαλά κατσίκια, που ξεχνάει,
που δε σκέφτεται, που δεν έχει
μητρώο, που μονάχα πεινάει για
κοινούς θνητούς σαν εμάς.
~Αδέσποτος Σκύλος~
Desire
Desire
The sun blowing the moon away lights me up for one more day.
The streets are naked in the morning sun
The night is behind me
I run and run.
Morning heat puts a thin film of sweat on my face.
A little man
his eyes half closed
puts chairs on tables
Admires his work and collects a quater from the floor.
I head over the Broadway where I watch myself
Having a slow breakfast and trying to impress the barman
With a fresh voice when I ask for the bill.
The sun blowing the moon away lights me up
for one more day. ...
Desire
desire - for the unknown eyes.
Desire - for the unknown name
I'm burning - in the morning sun
I'm on the run.
Desire - for the unknown name
desire - for the unknown love.
The streets are naked in the morning sun
The night is behind me
I run and run.
Morning heat puts a thin film of sweat on my face.
A little man
his eyes half closed
puts chairs on tables
Admires his work and collects a quater from the floor.
I head over the Broadway where I watch myself
Having a slow breakfast and trying to impress the barman
With a fresh voice when I ask for the bill.
The sun blowing the moon away lights me up
for one more day. ...
Desire
desire - for the unknown eyes.
Desire - for the unknown name
I'm burning - in the morning sun
I'm on the run.
Desire - for the unknown name
desire - for the unknown love.
Είσαι
Είσαι πιο όμορφη
κι από Κυριακή
μέσα στα υπέροχα μάτια σου
βαφτίζομαι
ξανά και ξανά
δίνε μου εσύ
όποια ονόματα θέλεις
κι εγώ
θα σου ενηλικιώνω πόθους…
αναδημοσίευση από το Μαύρο Ρόδο
Στιγμές
Στιγμές
Δεν έχει σημασία αν ζήσεις μαζί με κάποιον μια ολόκληρη ζωή.Νόημα έχει..να ζήσεις μαζί του τις στιγμές..που θα αξίζουν για μια ολόκληρη ζωή...
Μερικές φορές . . Οικονομία . . . Καλημέρα Σου . .
Μερικές φορές . .
με την σκέψη σου μπορείς να δείς,
ο'τι δεν μπορείς με τα γυμνά σου μάτια.
Οικονομία . . .
παντού και σε όλα λές . .
Συγνώμη αλλά . .
περικοπές στον έρωτα
δεν μπορώ να κάνω.
περικοπές στον έρωτα
δεν μπορώ να κάνω.
ΥΓ. θεωρησέ το απειλή.
.
Καλημέρα Σου . .
Δεν ξέρω . . Το όνειρό σου . .
Το όνειρό σου . .
για έναν έρωτα,ζητάει πολλά.
Εγώ,του δίνω τα διπλά !!
Cash (δίχως σεμνότητα)
και "μετρητά" (δίχως λογική)
Cash (δίχως σεμνότητα)
και "μετρητά" (δίχως λογική)
...σ' έχω βρει και σε χάνω!
...σ' έχω βρει και σε χάνω!
Σ΄έχω βρει και σε χάνω δανεική παρουσία
έχω τόσα να κάνω
και δεν έχουν ουσία
όπου είσαι πηγαίνω
δίχως λόγο να πάω
με τους φίλους σου βγαίνω
επαφή να κρατάω
Κάποιες μέρες ακούω
στη σιωπή τη φωνή σου
πάνε μέρες που λείπεις
είμαι ακόμα μαζί σου
σε ρωτάω τι έχεις
και σου λέω καλημέρα
σ΄αγαπάω μην τρέχεις
είσ΄ακόμα εδώ πέρα
Προσπαθώ να ξεχάσω
όμως κάτι συμβαίνει
ό,τι όμορφο πιάσω
να το δεις περιμένει
Σ΄ έχω βρει και σε χάνω
σταθερή μου αξία
η ζωή μου σε τάξη κι η καρδιά σ΄αταξία Έχεις γίνει συνήθεια και το μόνιμο θέμα σου δανείζω αλήθεια να πληρώνεις το ψέμα
Κάποιες νύχτες στους δρόμους
σε τρακάρω τυχαία
είν΄αμάξια οι μόνοι
και οι σχέσεις τροχαία
στα παλιά μας τα στέκια
όπως πάντα συχνάζω
είχα πει πως θ΄αλλάξω
κι όσο αλλάζω σου μοιάζω
Και σε χάνω...
ΤΑ ΜΟΛΥΒΙΑ ΚΟΜΑΝΤΟΣ
ΤΑ ΜΟΛΥΒΙΑ ΚΟΜΑΝΤΟΣ
Σήμερα ξύπνησα με μια όμορφη διάθεση
Κι ας βρέχει
Η βροχή έχει μουσική
Σήμερα θέλω να σας στείλω την καλή μου διάθεση
Κι ας κάνει κρύο
Το κρύο είναι για να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά
Σήμερα θέλω να σας στείλω μουσική
Μα όχι όποια κι όποια μουσική
Είναι οι νότες ενός πιάνου που έχει χρόνια να κουρδιστεί
Είναι το απαλό άγγιγμα των δακτύλων στις χορδές ενός βιολιού
Είναι οι ήχοι των καρυδιών που τρυφερά χεράκια τρίβουν μεταξύ τους
Είναι οι φωνές των αγγέλων
Είναι τα μολύβια κομάντος!
Και επειδή εγώ με τις λειψές μου κομπιουτερίστικες γνώσεις δεν μπορώ να την φέρω εδώ
Θα σας στείλω εκεί
Να πάτε χαμογελαστοί
Να πάτε με τις ψυχές σας ξεσκέπαστες
και με τις πόρτες των καρδιών σας oλάνοιχτες
Ετσι κι αλλιώς η μουσική θα σας τις κλέψει
όσο κι άν κλειδαμπαρώνεστε
γιατί
"στον ύπνο μας είμαστε δοξάρια και χορδές
μα όταν ξυπνάμε έχουμε κουμπάκια και ραφές"
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014
Μονόλογος .....
Μονόλογος .....
Αναρτήθηκε από
Ανεμοσκορπίσματα
Μπόρεσες...
να ανασαίνεις σε πνιγμού θηλιά
έκαψες ....
πληγές που σε πετάγαν στα ανοιχτά
έπνιξες ...
όνειρα που λαχταρούσαν να φανούν
έθαψες ...
τις πεθυμιές γαλήνη για να βρούν
ορθωσες ...
ανάστημα στην αγορά των αισθημάτων
πείσμωσες ...
στο ξεπούλημα ψυχών λαθρεπιβάτων
χάραξες ....
το αναγκάζομαι
μέτρησες ....
το μοιράζομαι
ζύγισες .....
το δίνομαι
λύγισες ...
το αφήνομαι
έζεψες ....
το παιδευομαι
κράτησες ....
το δεν '''Διαπραγματεύομαι '''
ψυχή μου ......
...όταν ξεσπάει η ψυχή βγάζει μια άηχη κραυγή.....
Ετικέτες
Σπασμένα φτερά
Σπασμένα φτερά
ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ
Νύχτα.
Ήσυχο σπίτι.
Αγαπημένες ανάσες
πάνε κι έρχονται
στ αυτιά μου.
Κι εκεί που όλα ησυχάζουν,
ήχος από σπασμένα φτερά
πληγώνει τη σιωπή.
Παραβιάζω το άβατο της ψυχής σου,
μα πρέπει να με συγχωρέσεις.
Καρδιά αγανή η καρδιά σου
κι όλους τους φόβους βλέπω.
Αγωνίες θεριά , θάλασσα η ζωή.
Κι εσύ τη διασχίζεις
με χάρτινη βαρκούλα,
που έφτιαξαν τα παιδικά σου χέρια.
Έλα,
δώσε μου το χέρι σου.
Έλα ,
μάζεψε τα κομματιασμένα σου φτερά,
κι η αγκαλιά μου,
ουρανός δικός σου.
Έλα γιε μου,
και μην κλαις.
Αεράκι θα γίνω
και το πρωί θα πετάξεις ξανά.
Ήσυχο σπίτι.
Αγαπημένες ανάσες
πάνε κι έρχονται
στ αυτιά μου.
Κι εκεί που όλα ησυχάζουν,
ήχος από σπασμένα φτερά
πληγώνει τη σιωπή.
Παραβιάζω το άβατο της ψυχής σου,
μα πρέπει να με συγχωρέσεις.
Καρδιά αγανή η καρδιά σου
κι όλους τους φόβους βλέπω.
Αγωνίες θεριά , θάλασσα η ζωή.
Κι εσύ τη διασχίζεις
με χάρτινη βαρκούλα,
που έφτιαξαν τα παιδικά σου χέρια.
Έλα,
δώσε μου το χέρι σου.
Έλα ,
μάζεψε τα κομματιασμένα σου φτερά,
κι η αγκαλιά μου,
ουρανός δικός σου.
Έλα γιε μου,
και μην κλαις.
Αεράκι θα γίνω
και το πρωί θα πετάξεις ξανά.
Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014
"Δρόμος της αγάπης
| "Δρόμος της αγάπης Θέλει καρδιά ν΄αγαπάς Θέλει να ξυπνάς το πρωί και να λες στο γείτονα ένα καλημέρα Να βοηθάς τη γιαγιά στο δρόμο. Να χαϊδεύεις τα μαλλιά στο κλαψιάρικο παιδάκι που θα περάσει… Να δίνεις κάτι στο φτωχό που ζητιανεύει. Να κάνεις μια επίσκεψη στο νοσοκομείο. Να χειροκροτάς με τη καρδιά σου σε μια παιδική γιορτή. Να μοιράζεσαι με γνωστούς και φίλους ένα χαρούμενο γεγονός. Να καθησυχάζεις τον αδελφό σου σε μια δύσκολη στιγμή. Να παρηγοράς κάποιον σε μια άσχημη περίσταση. Να δείχνεις κατανόηση για την κατάσταση κάποιου. Να δικαιολογείς τις ενέργειες των άλλων. Να αναγνωρίζεις την αξία του «αντιπάλου». Να κάνεις πίσω σε μια διαφωνία… Να προσεύχεσαι για όσους σε πίκραναν. Να προσεύχεσαι για όσους σε αδίκησαν. Να προσεύχεσαι για όσους πίκρανες. Να προσεύχεσαι για όσους αδίκησες. Να προσεύχεσαι ν’ αγαπάς… ν’ αγαπάς με τη καρδιά σου… Αρκεί να πονάς τον πόνο των άλλων, να χαίρεσαι τη χαρά των άλλων, να κλαις το κλάμα των άλλων, να γελάς το γέλιο των άλλων … Αρκεί να λες ευχαριστώ… Αρκει Ν’ αγαπάς… ν’ αγαπάς για να ζεις.." | |
| |
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014
όνομα ουσιαστικόν
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε αρσενικού ούτε θηλυκού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.
Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.
Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.
Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικό, γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε αρσενικού ούτε θηλυκού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.
Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.
Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.
Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικό, γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.
Κική Δημουλά - Ο πληθυντικός αριθμός
Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014
Ακου . . ! !
Ακου . . ! !
Τα φύλλα,του κόκκινου και του χρυσού. . !
Μμμ . . ! !
Δεν θες να το χορέψεις αυτό το τραγούδι . . ;
Δεν θες να φλερτάρεις με την περιπέτεια . . ;
Δεν θες να φλερτάρεις με την περιπέτεια . . ;
Δεν θες . . ;
Τον ρυθμό να παρασύρει το σώμα σε νυχτερινές εξερευνήσεις . .
Τον ρυθμό να παρασύρει το σώμα σε νυχτερινές εξερευνήσεις . .
Δεν θες μια άνω τελεία στην ημέρα σου . . ;
Δεν θες . . πολλές τελείες στην νύχτα σου του κόκκινου και του χρυσού . .
Ακου . . ! !
Ναι,μου λείπεις περισσότερο από ολα . . !
Ακου . . ! !
Ναι,μου λείπεις περισσότερο από ολα . . !
Μμμ . . ! !
Δεν θες . . ;
Τι περιμένεις . . !
Τι περιμένεις . . !
H αλήθεια σ'εναν έρωτα, είναι γυμνή.
Μονο το ψέμα του τρυπώνει μέσα σ 'ενα κασκόλ . .
Η απόλαυση συχνά καταστρέφεται . .
προσπαθώντας μόνο να την περιγράψουμε.
Καίγεσαι που καίγεσαι . .
Τουλάχιστον απολαυσέ το.
.
Καίγεσαι που καίγεσαι . .
Τουλάχιστον απολαυσέ το.
Κι αν....
Κι αν....
Εχω χαθεί στου δρόμου τις στροφες
και στης θάλασσας το κύμα
κ αν έρθεις εγω θα φύγω
κ αν μείνεις θα γίνω σκιά
κ αν τα χνάρια σου δείχνω με πονάει φριχτά
Κι αν ο ουρανός ειναι γεμάτος αστέρια
η νυχτα μου ειναι γεμάτη με δάκρυα
που ποτίζουν τη γή
κι αν εσυ τη σκέψη γεμίζεις
εγώ παραμένω γυμνή
κι αν εσυ δεν έρθεις
θα ντυθω ξανά με σιωπή
Εχω χαθεί στην έρημο και στης νύχτας
εγώ παραμένω γυμνή
κι αν εσυ δεν έρθεις
θα ντυθω ξανά με σιωπή
Εχω χαθεί στην έρημο και στης νύχτας
τη μαύρη σιωπή κι αν εσυ γυρίσεις
εγώ θα σε κοιτάζω σκυφτή
κι αν εσυ μ'αγκαλιάσεις
εγώ θα σε κοιτάζω σκυφτή
κι αν εσυ μ'αγκαλιάσεις
εγω θα παραμείνω βουβή
Κι αν η γή ειναι γεμάτη λουλούδια
ο κήπος μου είναι γυμνός
κι αν εσύ μου απλώνεις το χέρι
εγω ακροβατώ σε τεντωμένο σκοινί
κι αν εσύ με γυρευεις
θα με βρείς να κολυμπώ
σε θάλασσα δίχως νερό
Κι αν η γή ειναι γεμάτη λουλούδια
ο κήπος μου είναι γυμνός
κι αν εσύ μου απλώνεις το χέρι
εγω ακροβατώ σε τεντωμένο σκοινί
κι αν εσύ με γυρευεις
θα με βρείς να κολυμπώ
σε θάλασσα δίχως νερό
Ι
Του Ιούνη το φεγγάρι
Του Ιούνη το φεγγάρι
Σουρουπώνει..
χάνετε..
χαθηκες..
χάθηκα..
σουρουπώνει..
χάθηκε...
σκοτείνιασε..
χανετε χαθηκε..
το φώς..
χάθηκες...
σουρουπωνει..
κρυώνω..
χάθηκε..
έφυγε..
πιάσε μου το χέρι ..
παγώνω
υπάρχει...
γεμισε ..
φωτίζει..
χαθηκες..
για που...
υπάρχεις..
αλλου..
εγω..
υπαρχω ..
πλανιεμαι..
ψαχνω..
ηρθε..
φεγγει..
υπαρχει..
υπαρχεις ..
που είσαι..
χαθηκες...
κρυωνω..
λυγιζω..
σε ψαχνω ..
που είσαι..
φωναζω που είσαι..
σε ψαχνω..
με ψαχνω ..
υπαρχεις μα δε σ'αγγιζω..
υπάρχω μα δε με βλέπεις..
άδειασα...
σουρουπώνει ..
τα διχτια η νυχτα απλώνει..
εφυγες..έμεινα..σε ψάχνω ..
υπάρχω..
ανοιξε μου τα χέρια..
κρυώνω.
χάνετε..
χαθηκες..
χάθηκα..
σουρουπώνει..
χάθηκε...
σκοτείνιασε..
χανετε χαθηκε..
το φώς..
χάθηκες...
σουρουπωνει..
κρυώνω..
χάθηκε..
έφυγε..
πιάσε μου το χέρι ..
παγώνω
υπάρχει...
γεμισε ..
φωτίζει..
χαθηκες..
για που...
υπάρχεις..
αλλου..
εγω..
υπαρχω ..
πλανιεμαι..
ψαχνω..
ηρθε..
φεγγει..
υπαρχει..
υπαρχεις ..
που είσαι..
χαθηκες...
κρυωνω..
λυγιζω..
σε ψαχνω ..
που είσαι..
φωναζω που είσαι..
σε ψαχνω..
με ψαχνω ..
υπαρχεις μα δε σ'αγγιζω..
υπάρχω μα δε με βλέπεις..
άδειασα...
σουρουπώνει ..
τα διχτια η νυχτα απλώνει..
εφυγες..έμεινα..σε ψάχνω ..
υπάρχω..
ανοιξε μου τα χέρια..
κρυώνω.
που είσαι ..
υπάρχεις..
μέσα μου..
παντού..
σκοτείνιασε ..
υπάρχεις..
μέσα μου..
παντού..
σκοτείνιασε ..
φοβάμαι..
στου φεγγαριού την πόρτα
ψαχνω γωνιά να αποκοιμηθώ
στα όνειρα μου να ψάξω να σε βρώ..
στου φεγγαριού την πόρτα
ψαχνω γωνιά να αποκοιμηθώ
στα όνειρα μου να ψάξω να σε βρώ..
ΕΡΩΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ
ΕΡΩΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ
Ερωτικο καλεσμα
Έλα κοντά μου , δεν είμαι η φωτιά.
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές.
Τις κυνηγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι , δεν είμαι η φωτιά.
Έλα κοντά μου δεν είμαι άνεμος.
Τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά.
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια.
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί.
Δεν είμαι, δεν είμαι ο άνεμος.
Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατηλάτης
ένας αποσταμένος περπατητής
που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
ν' ακούσει το τραγούδι των γρύλων.
Κι αν θέλεις, έλα να τ' ακούσουμε μαζί. Mενελαος Λουντεμης
Ερωτικο καλεσμα
Έλα κοντά μου , δεν είμαι η φωτιά.
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές.
Τις κυνηγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι , δεν είμαι η φωτιά.
Έλα κοντά μου δεν είμαι άνεμος.
Τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά.
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια.
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί.
Δεν είμαι, δεν είμαι ο άνεμος.
Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατηλάτης
ένας αποσταμένος περπατητής
που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
ν' ακούσει το τραγούδι των γρύλων.
Κι αν θέλεις, έλα να τ' ακούσουμε μαζί. Mενελαος Λουντεμης
Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014
Άτροπος
Άτροπος
Άραγε
τι να σκέφτεται εκείνος εκεί
ο
άνθρωπος που αργοπεθαίνει
νιώθοντας
πως η ζωή του σβήνει άηχα
σαν
το φως στις κόγχες των ματιών της νύχτας
την
ώρα που ρίχνει ο θάνατος απειλητικά τα φτερά του ;
Στον
ίσκιο του οι φυλλωσιές του δέντρου
που
δεν είδε ποτέ κανείς θνητός
παρά
μονάχα μερικοί στα πιο αποκαλυπτικά όνειρά τους
σε
κάποια κρυφή γωνιά του ύπνου
εκεί
που παίζουν σκάκι αντάμα ο θάνατος με την ζωή,
όταν
η ψυχή σαν φοβισμένο πουλί
αγωνιά προς ποια κατεύθυνση να
πετάξει,
την
μια λουσμένη στο φως και την άλλη στο σκοτάδι ,
την
αμετάβλητη εκείνη στιγμή
που
η ανοιγμένη ψαλίδα της σκοτεινής κόρης
ετοιμάζεται
να κόψει τον χρόνο στα δυο ,
και
αυτός που νόμιζε πως όλα ήταν δικά του
και
ας ήταν δανεικά ακόμα και αυτή η ίδια του η ζωή …
Βάσω Μπρατάκη
Σημείωση
Η Άτροπος ήταν σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία η Μοίρα που έκοβε με τα τρομερά ψαλίδια της το νήμα της ζωής των ανθρώπων Σύμφωνα με την Θεογονία του Ησίοδου θεωρούνταν μαζί με τις υπόλοιπες άλλες δύο [την Λάχεση και την Κλωθώ ]κόρες της Νύχτας
Η ΑΠΟΥΣΙΑ
Ήταν ένα απόγευμα
σιωπής
όταν ο ψίθυρος της
βροχής ρυθμικά
συνόδευε του χρόνου τα
βήματα
και ήταν η καρδιά μου
που έψαχνε
νοσταλγικά ροδοπέταλα
φωτιάς
όταν το φθινόπωρο
πορευόταν βιαστικά
μικρό αναμαλλιασμένο
παιδί
με όλους τους αέρηδες
στα μαλλιά
γλυκά να του
σιγοτραγουδούν
φέρνοντας στην αγκαλιά
αρμαθιές από χρυσαφιά
φύλλα..
Και ήταν η καρδιά μου
το φυλλαράκι που
ντύθηκε τη φωτιά
και τρέμοντας
φυλλορροούσε
στου δειλινού τα
σκοτεινά δέντρα.
Ήταν ένα απόγευμα
βροχής
όταν οι ώρες πορεύονταν
βιαστικά
με τον βηματισμό
αόρατων φαντάρων
προς τα εκεί που έσβηνε
ο χρόνος,
και ήταν η θύμηση της
αγάπης μας
το μελαγχολικό τραγούδι
του βιολιστή
που έπαιζε κάτω από τη
βροχή
όταν οι νότες της
μουσικής
σαν πουλιά μού έφερναν
από μακριά
τη μελαγχολία που έσταζε
γκρίζο.
Και στον τοίχο της
προσμονής
ένα γυμνό σκουριασμένο
καρφί
που δήλωσε την απουσία
σου
όταν οι τελευταίες
στιγμές από φως
σαν πουλιά αποδημούσαν
για πάντα
στην άλλη πλευρά του
ήλιου.
Από την ποιητική
συλλογή
« ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ
»
Εκδόσεις Γαβριηλίδη