Το αυτονόητο..

.. που γεννά τον έρωτα

είναι για τους ατίθασους 

 κάστρο στην άμμο του χρόνου 

 άπαρτο γιατι σμιλεύεται 

με τον κόκκο του μάταιου 

και το δάκρυ της ψυχής.

Και το αδιαπραγμάτευτο της αγάπης

εδω με χωρά.

Ξέρεις κάτι;

Μου έλειψα μέσα σου.

Και έμεινα

έτσι απλά.

Αναρτήθηκε από AERIKO στις 12:04 π.μ.

φθινοπωρινή ιστορία

φθινοπωρινή ιστορία

Ένα δύο τρία αγάπη μου.
Είναι αμείλικτοι οι όροι του δαχτυλικού αλφάβητου.
Ένα σμάρι ψάρια σηκώνεται ως τον ουρανό.
Δύο θερινά χοιροστάσια-ξεχειμωνιάζουν
Σε μια πλειάδα ιππόκαμπων.
Στρούγκες κοτέτσια στάβλοι μαντριά.
Στίφη αγάπη μου ασκέρια επαιτών.
Τάγματα χαρτονομισμάτων.
Φάκελοι με φαντάσματα.
Στα καθήκοντα των ενόρκων
Στα στασίδια των ναών
Η μονιμότερη ανικανότητα
Τιμωρείται με στερητική ποινή της αναπνοής
Πάνω από πέντε μήνες.
Ένα δύο τρία αγάπη μου με τα αλγερινά μάτια
Πούλα το τομάρι της αλεπούς
Πριν τη σκοτώσεις.
Καραβοτσακισμένοι σ’όλες τις ξέρες
Κι ας τέλειωσαν τα λόγια
Παρατηρούν τις σκιές των σκιών.
Γράφουν λογοτεχνικές φάρσες.
Ανόμοιος ανομοίω αεί εγκεφαλίζεται.
Οι κρεμαστοί κήποι της Αβησσυνίας
Η μεγάλη πυραμίδα toy Quinapalus
Ένα ζευγάρι μάγοι με τα δώρα.
Δύο βάσεις dna terre a terre.
Τρία κοτσάνια-obiter dictum.
Τι συννεφιασμένη Κυριακή μαζεύεται
Στην άκρη του μολυβιού.
Πόσος δρακόντειος ρομαντισμός
Στο τσιγαρόχαρτο.
Εγώ σ’αφήνω να υπάρχεις και μέσα
Στα τρία σου ψέματα αγάπη μου
Αρκεί να ξέρεις πως αυτό χρειάζεσαι
Για να ζεις.
Μη μου φας τα δαχτυλίδια-
Στα χαρίζω όλα από μόνη μου.
Μην ακονίζεις τα δόντια σου στα
επιγράμματά τους-στα αφιερώνω.
Σου χαρίζω τη γραφή μου.
Σου αφιερώνω όλον τον Μάλκομ Μακλάρεν.
Τους Doors τους Pink Floyd.
Τα σόλο του Jimmy.
Τα μυστήρια του Roger.
Τις μπαλάντες του Λέοναρντ.
Tις άριες του Τζιάκομο.
Τα ρεκόρ του Άιρτον.
Tα δάκρυα της Μπάτερφλαι.
Τα φιλμ του Πέδρο.
Όλον τον Μάρκο και τον Βασίλη.
Κι άλλα τόσα.
Όλα στα χαρίζω αγάπη μου.
Ξέρεις….
Όσους σταυρούς σχημάτισα στη ζωή μου
Και όσοι τη σχηματίζουν ακόμη
Μοιάζουν πολύ σε σένα.