Οδηγός των ΑισθήσεωνΟδηγός των Αισθήσεων

Οδηγός των Αισθήσεων

_Ο πιο μεγάλος Κίνδυνος;

Είναι η έμπνευσή μου..

Στάζει μελάνι στο χαρτί

με όνειρα της ζωής μου.

_Η πιο μεγάλη Στιγμή;

Ήταν το σ' αγαπώ σου..

Τότε μια ευχή ψιθύρισα

να 'μαι το μυστικό σου.

_Το πιο μεγάλο Ταξίδι;

Ήταν ως την ψυχή σου..

Και την καρδιά μου κράτησες

ως λάφυρο δική σου.

_Ο πιο μεγάλος Πόθος;

Μέσα στην αγκαλιά σου..

Γεννιέμαι, αργοπεθαίνω

στους χτύπους της καρδιά σου.

_Η πιο μεγάλη Χαρά;

Της ανάσας σου, η πνοή..

Κάθε ίνα στο κορμί μου

την ορίζεις μόνο εσύ.

_Το πιο μεγάλο Όνειρο;

Ήταν τα δυο σου μάτια..

Σαν τα κοιτάζω χάνομαι

και γίνομαι κομμάτια.

_Ο πιο μεγάλος Λογισμός;

Της μορφής σου, η σκέψη..

Άφησα χώρο στο μυαλό

μόνιμα να χωρέσεις.

_Η πιο μεγάλη Πτήση;

Στον ουρανό σαν με πας..

Όλα σου τα παραδίνω

όταν για έρωτα μιλάς.

_Το μεγαλύτερο Φως;

Εσύ είσαι, φανερώσου..

Φεγγάρι μου, το πιο λαμπρό

κράτα με, στο πλευρό σου.

_Ο πιο μεγάλος Καημός;

Είναι τα δάκρυά σου..

Κι άλλη φορά, θες να στο πω:

Eίμαι μόνο δικιά σου.

_Η μεγαλύτερη Αγάπη;

Θα σου το πω και πάλι..

Είσαι ο άνθρωπός μου

του πάθους μου, η ζάλη.

_Το πιο μεγάλο Βράδυ;

Ήταν στο πρώτο μας φιλί..

Στα ωραιότερα μέρη

ταξιδέψαμε της γης.

_Η πιο μεγάλη Στροφή;

Που σ' έχω και δεν σ' έχω..

Στο ποίημα μέσα σε ζητώ

την έλλειψη ν' αντέχω.

_Το πιο μεγάλο Σκοτάδι;

Είναι όταν μου λείπεις..

Τριγύρω ψάχνω να σε βρω

ζω με τις αναμνήσεις.

_Τα μεγαλύτερα Λόγια;

Ήταν μες στη σιωπή σου..

Εσώκλειστη παρέμεινα

μέσα στη φυλακή σου.

_ O οδηγός των Αισθήσεων;

Είναι τα βήματά σου.

Βραδιάζω, ξημερώνομαι

θέλω να 'μαι κοντά σου.

_Οι μεγαλύτερες Ώρες;

'Οταν σε περιμένω..

Γυμνά τα όνειρά μας

κρυώνω και αρρωσταίνω.

_Ο πιο μεγάλος Θάνατος;

 Να μην σε χάσω τρέμω.

Στην σκέψη πως δεν μ' αγαπάς

αρνούμαι, ν' ανασαίνω._

Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου

Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2012

Δευτέρα, 15 Οκτωβρίου 2012

Όσο είναι νωρίς

Στεναγμοί, χίλιοι καημοί

μες στη ζωή.

Υποσχέθηκες αγάπη

μα, τέλειωσε νωρίς.

Προσευχή, στερνή πνοή

μες στη ψυχή.

Τα όνειρά μου δώσε  

καρδιοκατακτητή.

Μοναξιά, σκοτάδι βαθύ

μες στη σιωπή.

Ύστατες στιγμές μας

θέλω, να θυμηθείς.

Αισθήσεις, χτύποι, παλμοί  

μες στο κορμί.

Να ταξιδέψεις

ν' απολαύσεις, ν' αφεθείς.

Σταγόνες, ζεστό φιλί

μες στη βροχή.

Πες μου την αλήθεια

μπορείς, να θυμηθείς;

Σκέψεις, όρια, αντοχή

πρώτα στη γραμμή.

Στο βάθος του κόσμου

της άρνησης, του πόνου

η δική μου, κραυγή.

Άραγε..

Μπορείς ν' αναπαυτείς;

Κοίταξε πιο πίσω

και πάμε, απ' την αρχή.

Έδεσα στίχους.

Γκρέμισα τοίχους.

Με ποίηση ιερή..

Όνειρα έχτισα.

Για σένα έγραψα

βιβλίο της ζωής..

Μα όσο είναι νωρίς..

Φύγε, να χαρείς!

Δευτέρα, 15 Οκτωβρίου 2012 

Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου 

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.

Σας ευχαριστώ.

Poem by, toxotina73