Ποίηση: Απο μεσα προς τα εξω λαμπεις

Αγαπη μου εισαι τοσο ομορφη απο μεσα προς τα εξω,

λαμπεις μωρο μου, λαμπεις σαν τα αστερακια του ουρανου μας.

Οταν μπηκες στη ζωη μου για να συλλαβεις την καρδια μου,

πηρες και την ψυχη μου,

την αλυσοδεσες πανω στην δικη σου ψυχη για να μην την χασεις ποτε σου ζωντανη ψυχη μου..

Εισαι στη προσοχη μου συνεχως, χωρις γιατι, χωρις τιποτα,

αλλα χωρις εσενα η ψυχη μου θα παιθανει..

Πιστευω πραγματικα οτι εισαι γεννημενη για ενα

σκοπο πανω σε ετουτη τη γη,

στην αγγελικη θεση τη ζωη μου να στολιζεις

μονο με την λεμπερη παρουσια σου..

Η επιθυμια μου ειναι τοσο δυνατη

για να γνοριζουμε την αγαπη μας, και να γινει ευλογημενη απο τον θεο που μας βλεπει απο ψιλα..

Εισαι το πρωτο πραγμα που σκεφτομαι

με το πρωτο φως της μερας, συλλογιζομαι τη σκεψη γιατι

περιμενα τοσο καιρο, γιατι περασε απο τοσες

διαμαχες η ψυχη μου, γιατι; για να πληρωσω το τιμημα;

Ετσι γλυκα ειναι τα λογια σου μωρο μου, τοσο τρυφερη

ειναι η καρδια σου; τοσο που τα συναισθηματα μου

για σενα δυναμωνουν περισσοτερο μερα με την μερα

και η ψυχη μου καιει σαν φωτια για σενα

με καθε τροπο..

Ονειρευομαι την μερα που θα σμιξουμε παλι

να μοιραστουμε την γευση μας

θα δοκιμασουμε παλι τα χειλι μας

την ευαισθησια του γλυκου φιλιου μας

θα θεσει με το ενα το αλλο σε ολη τη διαρκεια της νυχτας

και θα σηκωθουμε την αυγη να παρακολουθησουμε

τον ηλιο να ανατελλει..

Μα για την ωρα σε εχω κλεισει μεσα στο

μυαλο μου, γνοριζοντας οτι θα σε βρω στα ονειρα μου..

Αναρτήθηκε από Dark

Ποίηση