Τρίτη, 13 Ιανουαρίου 2009
Σαν χθες μου φαίνεται!!
Ευχαριστώ πολύ τον Σπύρο για την υπέροχη αυτή φωτογραφία
Κοίταξε αυτό το σημάδι στο γόνατο μου,
Εχθές δεν ήτανε που τρέχαμε γρήγορα να κρυφτούμε
πίσω από εκείνη την μεγάλη ξύλινη πόρτα στη αποθήκη της γιαγιάς;
Κι εγώ σκόνταψα σε εκείνο το τραπεζάκι
που είχε χρόνια στην γωνία για να κατεβαίνει και να πλέκει.
Από το δυνατό σου γέλιο μας άκουσαν και μας βρήκανε.
Εχθές δεν ήτανε;
Σαν χθες μου φαίνεται!
Κοίτα κι αυτήν την φωτογραφία.
Δυο μικρά δίδυμα κοριτσάκια σαν δυο σταγόνες νερό ίδια και όμοια,
έτοιμα να βουτήξουν τα δάχτυλα τους μέσα στην τούρτα γενεθλίων.
Εχθές δεν ήτανε που σβήσαμε το πρώτα μας κεράκι;
Σαν χθες μου φαίνεται!
Να κι αυτή η κούκλα !
Την τραβούσαμε πότε η μια και πότε η άλλη φωνάζοντας
πως είναι δική μου –όχι σου λέω δική μου είναι.
Οι φωνές μας είχαν καλύψει όλο το δωμάτιο.
Μέχρι που κράτησες την μισή εσύ και την μισή εγώ,
Έτσι όπως έμεινε η καημένη στα χέρια μας…
Εχθές δεν ήτανε;
Σαν χθες μου φαίνεται!!
Και τώρα ετοιμάζεσαι να σκαρφαλώσεις τα σκαλιά της εκκλησίας,
Κι εγώ θα είμαι εκείνη που θα ενώσει δυο ζωές σε μια!!!
Ετοιμάζεσαι,
Διαλέγεις,
Απορρίπτεις,
Επιλέγεις,
Φοράς…..
Όπως τότε που φορούσαμε κρυφά τις γόβες της μαμάς
και σουλατσάραμε στον άδειο διάδρομο
προσπαθώντας να ισορροπήσουμε,
Κρατώντας η μια το χέρι της άλλης….
Όπως τότε που βάφαμε τα χείλη
και πηγαίναμε στον καθρέφτη
δείχνοντας η μία στην άλλη πόσο τέλεια μας ταίριαζε
το χρώμα που επιλέξαμε….
Εχθές δεν ήτανε;
Για μένα εχθές θα είναι πάντα ..
Εχθές δεν ήτανε που τρέχαμε γρήγορα να κρυφτούμε
πίσω από εκείνη την μεγάλη ξύλινη πόρτα στη αποθήκη της γιαγιάς;
Κι εγώ σκόνταψα σε εκείνο το τραπεζάκι
που είχε χρόνια στην γωνία για να κατεβαίνει και να πλέκει.
Από το δυνατό σου γέλιο μας άκουσαν και μας βρήκανε.
Εχθές δεν ήτανε;
Σαν χθες μου φαίνεται!
Κοίτα κι αυτήν την φωτογραφία.
Δυο μικρά δίδυμα κοριτσάκια σαν δυο σταγόνες νερό ίδια και όμοια,
έτοιμα να βουτήξουν τα δάχτυλα τους μέσα στην τούρτα γενεθλίων.
Εχθές δεν ήτανε που σβήσαμε το πρώτα μας κεράκι;
Σαν χθες μου φαίνεται!
Να κι αυτή η κούκλα !
Την τραβούσαμε πότε η μια και πότε η άλλη φωνάζοντας
πως είναι δική μου –όχι σου λέω δική μου είναι.
Οι φωνές μας είχαν καλύψει όλο το δωμάτιο.
Μέχρι που κράτησες την μισή εσύ και την μισή εγώ,
Έτσι όπως έμεινε η καημένη στα χέρια μας…
Εχθές δεν ήτανε;
Σαν χθες μου φαίνεται!!
Και τώρα ετοιμάζεσαι να σκαρφαλώσεις τα σκαλιά της εκκλησίας,
Κι εγώ θα είμαι εκείνη που θα ενώσει δυο ζωές σε μια!!!
Ετοιμάζεσαι,
Διαλέγεις,
Απορρίπτεις,
Επιλέγεις,
Φοράς…..
Όπως τότε που φορούσαμε κρυφά τις γόβες της μαμάς
και σουλατσάραμε στον άδειο διάδρομο
προσπαθώντας να ισορροπήσουμε,
Κρατώντας η μια το χέρι της άλλης….
Όπως τότε που βάφαμε τα χείλη
και πηγαίναμε στον καθρέφτη
δείχνοντας η μία στην άλλη πόσο τέλεια μας ταίριαζε
το χρώμα που επιλέξαμε….
Εχθές δεν ήτανε;
Για μένα εχθές θα είναι πάντα ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου