Αρρωστημένη φαντασία | ||
στους δρόμους ήμουν μια αρρωστημένη φαντασία στα στόματα σας μια άσχημη λέξη, αυτές που δεν διδάσκετε στα παιδιά σας στους τοίχους ήμουν ένα από τα συνθήματα στα οποία κλείνατε τα μάτια γιατί φοβάστε μην χαλάσει η αισθητική σας. δεν φταίω εγώ-η μητέρα φύση με έφτιαξε έτσι, να μην μπορώ να σιωπώ να μην μπορώ να κλαίω και να λυγίζω μπροστά σας να μην μπορώ να κλείνω το μάτι σε κανενός σχέδιο. περπάτησα μα δεν έφτασα ποτέ στον προορισμό μου γιατί βρήκα μια γωνία να ξαποστάσω και έφτασα να αγαναχτώ αποφάσισα να μην συνεχίσω να πηδάω παράθυρα για να βρω τον ουρανό έκλεισα την πόρτα και άναψα μια φωτιά στο πάτωμά μου. |
Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου