Μοναστήρι - 2010 | ||
Στίχοι:
Μπάμπης Στόκας
Μουσική:
Μπάμπης Στόκας
Καλοκαίρια θλιμμένα βουτηγμένα στο ψέμα, μοναξιά Βουτηγμένος στη λάσπη τώρα πια σ` έχω χάσει οριστικά Δε θα ψάξω για λάθη ό,τι βρω θα` ναι αγκάθι στην καρδιά Κουρασμένο φεγγάρι εσύ με πήρες χαμπάρι μοναχά. Μοναξιά. Απλώνω το χέρι μου να πιάσω το βουνό κι ο ουρανός μια βουτιά στη θάλασσα Στο μοναστήρι των παιδικών μου χρόνων ψάχνω να δω τι έχει μείνει τώρα Κοιτάω να δω ο χρόνος τι άφησε. Τα δέντρα έχουν γίνει στάχτη κι η θλίψη τα` χει όλα σκεπάσει Έχουν αλλάξει, όλα έχουν αλλάξει. Γυμνό φεγγάρι πλένεται στην πέτρινη βρύση Γεννιέται η μνήμη στο ρυθμό κι η θύμηση στήνει χορό σ` ένα τοπίο που ησυχάζει Μα εγώ να φύγω θέλω μια ζάλη με κρατάει σκυμμένο. Απλώνω το χέρι μου να πιάσω το βουνό κι ο ουρανός μια βουτιά στη θάλασσα Έχουν αλλάξει όλα. |
Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου