ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΛΕΞΕΙΣ

Τρίτη, 31 Ιουλίου 2012

Να μπαίνω σαν Πανσέληνος από παντού για σένα.

Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα
Επειδή σ'αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ'αχανή
σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε

Ακουστά σ'έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

Πάντα εσύ τ'αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά

Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ'αγαπώ καί σ'αγαπώ
Πάντα Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ'ουρανού με τ'άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν'αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ'αλλού φερμένο
Δέν τ'αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ'ακούς ;
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου


Ελύτης, Μονόγραμμα 

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Δευτέρα, 30 Ιουλίου 2012

Να σε ψάχνω κι ας σ' έχω ...

Είναι μια λέξη... άμα την πω,

ραγισματιά στον τοίχο ανοίγεται

ένας δρόμος, ένας έναστρος ουρανός

ένα μοναδικό μοναχικό μονοπάτι

κατευθείαν σ' εσένα

Πατημασιές βαθιές

πάνω στο ασημένιο φως

όπου υπάρχει μνήμη

Κι αν πέφτει το σκοτάδι απότομα

μην σε πλανεύει

είμαι εδώ

δεν έφυγα

Κουράστηκα μόνο...

Δως μου νερό στην χούφτα σου να πιώ

με δυό ανθάκια γιασεμί και μέλι από αγιόκλημα

Αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει δίχως σου

κι εσύ αφήνεις τη βροχή να κυλάει μέσα μου...

Σκουριασμένη αρμαθιά απόμειναν τ' αστέρια

Πως να ξεκλειδώσουν το όνειρο... 

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Τη μοναξιά τη φοβάμαι...

Τη μοναξιά τη φοβάμαι...

Είναι στιγμές που θέλεις να παλέψεις με τη μοναξιά!

Πάντα σε θυμάται...και πάντα έρχεται ακάλεστη...Θα την διώξω μακρυά!

Η ψυχή μου κουράστηκε να ζει μέσα σε αυτή τη μοναξιά..

Τα όνειρα μου είναι μέσα στις ψεύτικες ελπίδες..

Σπαράζω μέσα μου..όλα γύρω μου σκιάζοντε...

Η σιωπή είναι τόσο διαφορετική!

Οι λυγμοί μέσα μου δε κρατιούνται άλλο... Εγώ φταίω που

έφτιαξα ένα γυάλινο κόσμο και σε έφτιαξα όπως ήθελα... ζούσα σε αυτό...!

Θα προσπαθήσω να ζήσω σε αυτή τη πραγματικότητα, όσο και να με πονάει..

Με πονάει τόσο αυτή η μοναξιά.. Δεν έχω άλλη δύναμη...

Σπαράζω μέσα μου... Δε μπορώ να πνίξω άλλο τους λυγμούς μου...

'Εμεινα εδώ πλημμυρισμένη στα δάκρυα μου...

Σ' αυτή την μοναξιά... να σπαράζω...

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Σάββατο, 28 Ιουλίου 2012

Κράτα με !!!

Κράτα με...

και η φωνή σου με ηρεμεί...

Μείνε...

να σε κοιτάζω πως θα κοιμάσαι και να χαιδεύω τα μαλλιά σου...

Μη φύγεις όταν κοιμηθώ...

Μείνε.. Μαζί μου.. Μόνο για σήμερα...

Κράτα με από το χέρι...

θα πιάσω μια γωνίτσα στο κρεβάτι...

Όχι πως θα έχω το κλειδί του παραδείσου...

Όμως μόνο μαζί σου..

μέσα στην αγκαλά σου, θέλω να ξαπλώσω..

αλλιώς δε θα με παίρνει ο ύπνος...

Κράτα με .. σφιχτά ..

Να μη φύγω..

Δείξε ότι με έχεις ανάγκη..

Έστω για λίγο..

Κοιμήθηκε ο άγγελος μου..

το πρωί που ξύπνησα δε σε βρήκα δίπλα μου..

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Παρασκευή, 27 Ιουλίου 2012

Ό,τι μας πόνεσε "στάχτη στον άνεμο" ...

Έμεινα να κρατώ τις στάχτες  στις μαυρισμένες μου χούφτες  δεν ήθελα να τις πάρει ο άνεμος  φοβόμουν  πως μαζί μ' αυτές  θα χανόσουν κι εσύ… ζωή μου...

Άφησα τις στάχτες  να τις πάρει ο άνεμος  εκεί που η νύχτα εξατμίζεται  στ' αστέρια

Μη σκοτεινιάσουν  πριν γεννηθούν  τα χρώματα της αυγής  μέσα τους βαφτισμένο

να σε δω  ανέγγιχτη στιγμή μου ...

Ανέγγιχτα σε προσπέρασα  βαφτίζοντας στιγμές  στο χρώμα τ' ουρανού

την ώρα που το δείλι ξεψυχούσε  πέφτοντας σε βαθιά θάλασσα  πορτοκαλί χρυσό

το πήρα  τό κανα ανάμνηση  ύστερα τό γραψα  στο τέλος το ζωγράφισα  με πινέλα

τα ίδια μου τα δάχτυλα  εκείνα που κάηκαν  κρατώντας τη στάχτη  που άφησα για λίγο

να την πάρει ο άνεμος...

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Τετάρτη, 25 Ιουλίου 2012

Έλα απόψε

Έλα απόψε για λίγο κοντά μου 

ανοίγω τα χαρτιά μου μαζί με την καρδιά μου 

ερωτά μου σε αγάπησα παράλογα 

μα τώρα η λογική μου φέρεται ανάλογα 

έδωσα τα πάντα για να πάρω ένα μάθημα 

μη δώσεις το "εγώ" σου γιατί θα γίνει πάθημα 

ένα πάτημα βρίσκω για να πάρω το ρίσκο 

αναπάντητα ερωτήματα να θέλω να λύσω 

κάνω βήματα μπροστά αλλά πηγαίνω πάλι πίσω 

πρωτού μιλήσω αφού δακρύσω, κάτι να ζητήσω 

θέλω μόνο, μόνο λίγο χρόνο, 

νομίζω ότι κρυώνω 

μόνο λίγο χρόνο, κάπου εδώ 

τελειώνω... 

Για σένα 

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Τρίτη, 24 Ιουλίου 2012

Το γράμμα της αγάπης

«ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»

Βασίλη Βασιλικού

Εκδόσεις Φιλιππότη 1979

8.1.79

Επειδή ακόμα κυνηγάω ανεμόμυλους και δεν θέλω να συγκεντρωθώ πάνω στη μοναδική αλήθεια,  που μου λείπεις, που δεν είσαι πια εξάρτημα της ώρας, του χρόνου, του χιονιού, του ήλιου ή της αρρώστιας, επειδή δεν θέλω ακόμα κάτι τέτοιο να το παραδεχτώ αμετάκλητα, επιτρέπω στον εαυτό μου φυγές, μικρές φυγές, μικρές νευρώσεις, μικρές ελπίδες, μικρές απελπισίες, γιατί εσύ, αγάπη μου, αυτό, αυτό και μόνο, γιατί εσύ λατρεία μου, γιατί εσύ, φως μου, (όλα τα κλισέ είναι καινούρια για μένα),

δ ε ν  ε ί σ α ι.

Κι έρχονται στιγμές που οι βελόνες των πεύκων τρυπούν το σώμα μου, μα τόσο οδυνηρά.

Υπάρχουν κι άλλες, ευτυχώς, στιγμές, όπου ο άνεμος γεμίζει τον ουρανό.

Σε μια τέτοια στιγμή σήμερα σε είδα, σε είδα , ενώ ήμουν πάνω απ' τον τάφο σου, σαν ένα μεγάλο πουλί, ένα τεράστιο γλάρο, που πέρασε και γέμισε τον ορίζοντα είκοσι χρόνια για μένα. Σε ένιωσα σα μια δύναμη που με παρέσυρε, που με εκκόλαψε, που με γονιμοποίησε, που μούδωσε το μάννα τ' ουρανού, στην έρημο, άπληστα, να τρώω, που με ξεδίψασε, μα προπαντός αυτό, με  γέννησε απ' την αρχή, με έφτιαξε

 ά λ λ ο ν .

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Δευτέρα, 23 Ιουλίου 2012

Ότι αξίζει είναι δύσκολο !

Δε φταις εσύ καλή μου και μη με λυπηθείς για τίποτα...

Δε φταις εσύ για όσα δεν μπορείς καλη μου...

Εγώ ο ανόητος που χτυπιόμουνα να λάβω απ' αυτά που δεν είχες....

Τι να καταλάβεις και τι να ξέρεις κι εσύ από τη δικιά μου κόλαση.. Πως να τη δεις;

Δεν ήσουνα εσύ η αιτία για το μαρτύριο μου, εσύ ήσουν μονάχα η αφορμή του...

Όλα μέσα μας γίνονται και ζητιανεύουν εδώ κι εκεί εξόδους όταν δεν αντέχουν άλλο την

κλεισούρα τους...

Κι ο έρωτάς μου μέσα μου ήταν πολύς, μαύρος, πηχτός, λάβα υπόγειων στρωμάτων,

έβραζε και με φλόγιζε..

από πριν σε συναντήσω κι όταν σε βρήκα, σ' άρπαξα, έπεσα πάνω σου απαιτώντας να με γλυτώσεις από τις φλόγες μου...

Τι φταις εσύ....

Εσύ ψυχή μου δεν καταλαβαίνεις τίποτα...

Η μοναξιά είναι από χώμα .Μ.Βαμβουνάκη 

Ένα βιβλίο που αγαπώ ιδιαίτερα !

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Πέμπτη, 19 Ιουλίου 2012

Μοίρα

Δεν ξέρω αν η φύση μας συναντά τίποτα πιο αόριστο,

μα και πιο άμεσα συνδεδεμένο με την ύπαρξή μας,

από τον χρόνο.

Ζούμε μαζί του κάθε λεπτό

κι όμως δεν μπορούμε να τον συναντήσουμε ποτέ στo διάβα μας.

Πάντα έχει περάσει πριν από εμάς,

δεν τον προλάβαμε,

δεν θα προφταίναμε,

όσο γρήγορα κι αν τρέχαμε στο σημείο συνάντησης μας.

Δεν μας περιμένει.

Είναι πάντα εκεί μέχρι την στιγμή που πρέπει να τον προσδιορίσουμε.

Το τώρα δεν είναι πότε τώρα αλλά είναι πριν.

Πάντα πριν.

Ένας αγώνας ταχύτητας η μοίρα μας όλη.

Μια αποστολή χωρίς επιτυχία.

Ένα ταξίδι με προορισμό αλλά χωρίς άφιξη.

Μια αναχώρηση καθυστερημένη.

Μια ζωή χωρίς «αυτή την στιγμή».

Και εμείς αδύναμοι, παρασυρόμαστε και εθισμένοι, ενισχύουμε την μακαριότητα αποφεύγοντας να…

αποφασίσουμε,

να αναρωτηθούμε,

να απαντήσουμε…

όταν οι άλλοι περιμένουν την απάντησή μας…

Δικαιολογούμαστε για την αναβλητικότητά μας

και ας μην πιστεύουμε λέξη από όσα λέμε.

Άπιστοι στην μοίρα μας,

ποθούμε να την αποφύγουμε,

για να αποδείξουμε την αδυναμία της

να μας φέρει σε επαφή,

με το τώρα μας,

με το αργότερα,

με το πάντα…

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Τετάρτη, 11 Ιουλίου 2012

Του έρωτα και του Θανάτου

4  ΩΔΕΣ 

Nα θέλεις λίγα: θα τα έχεις όλα.
Tίποτε να μη θέλεις: θα είσαι ελεύθερος.
O ίδιος ο έρωτας που νιώθουν
Για μας, μας απαιτεί, μας καταπιέζει.

Για να είσαι μεγάλος, να είσαι ακέραιος: Tίποτε
Δικό σου να μην υπερβάλλεις ή να μη διαγράφεις.
Nα είσαι όλα σε κάθε πράγμα. Nα βάζεις όσα είσαι
Kαι στο ελάχιστο που κάνεις.
Eτσι σε κάθε λίμνη ολόκληρη η σελήνη
Λάμπει, γιατί ζει ψηλά.

Aναρίθμητοι ζουν μέσα μας,
Aν σκέφτομαι ή αν νιώθω, αγνοώ
Ποιος μέσα μου σκέφτεται ή νιώθει.
Eίμαι μονάχα ο τόπος
Oπου νιώθουν ή σκέφτονται.
Eχω περισσότερες από μια ψυχές.
Yπάρχουν περισσότερα εγώ απ' το ίδιο το εγώ μου.
Yπάρχω ωστόσο
Aδιάφορος για όλους,
Tους κάνω να σιωπούν: εγώ μιλάω.

Oι διασταυρωμένες παρορμήσεις
Oσων νιώθω ή δεν νιώθω
Πολεμούν μες σ' αυτόν που είμαι.
Tις αγνοώ. Tίποτε δεν υπαγορεύουν
Σ' αυτόν που γνωρίζω ότι είμαι: εγώ γράφω.

O θεός Παν δεν πέθανε,
Σε κάθε κάμπο που δείχνει
Στα χαμόγελα του Aπόλλωνα
Tα γυμνά στήθη της Δήμητρας -
Aργά ή γρήγορα θα δείτε
Nα εμφανίζεται εκεί
O θεός Παν, ο αθάνατος.
Oχι δε σκότωσε άλλους θεούς
O θλιμμένος χριστιανός θεός.
O Xριστός είναι ένας ακόμη θεός,
Ίσως ένας που έλειπε.
O Παν συνεχίζει να δίνει
Tους ήχους απ' τον αυλό του
Στ' αυτιά της Δήμητρας
Που καμαρώνει στους κάμπους.

Oι θεοί είναι οι ίδιοι,
Πάντοτε λαμπεροί και γαλήνιοι,
Γεμάτοι από αιωνιότητα
Kαι περιφρόνηση για μας,
Φέρνοντας τη μέρα και την νύχτα
Kαι τις χρυσαφένιες σοδειές
Oχι για να μας δώσουν
Tη μέρα και την νύχτα και το στάρι
Mα για άλλον και θείο
Tυχαίο σκοπό. 

Φ.ΠΕΣΣΟΑ 

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Περί Έρωτα

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΟΒΑΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΡΑΤΑ ΟΣΟ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΠΩΣ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΟΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΖΗΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΕΤΗΣΙΟ.

ΕΧΟΝΤΑΣ ΘΕΩΡΗΣΕΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΑΓΕΙ ΣΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΑΤΟ ΠΡΑΓΜΑ.

ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΧΑΖΟΥ ΚΑΙ Η ΧΑΖΟΜΑΡΑ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΙΚΟΥ

ΟΠΟΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΝΟΣ.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΔΡΟΣΙΑΣ Σ'ΕΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ. ΑΛΛΕΣ ΣΚΑΛΩΝΟΥΝ ΣΤΑ ΠΕΤΑΛΑ, ΑΛΛΕΣ ΣΤ'ΑΓΚΑΘΙΑ.

ΤΑ ΒΕΛΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΕΝΩ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΠΟ Τ'ΑΦΤΙΑ.

ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟΥ Η ΥΠΟΜΟΝΗ.

ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΥΧΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

ΝΑ ΜΕΘΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΤΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ.

ΑΝ ΚΥΝΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΘΑ ΣΟΥ ΞΕΦΥΓΕΙ. ΑΝ ΤΟΥ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗ ΓΗ ΝΑ ΓΥΡΙΖΕΙ.ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΑΥΤΗ ΝΑ ΑΞΙΖΕΙ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΟΣΟ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΙΚΡΗ ΚΡΙΣΗ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ. ΣΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΟΡΚΙΣΜΕΝΟΙ ΕΧΘΡΟΙ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΙΑ ΑΛΛΗΛΟΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΠΡΟΤΙΜΑΕΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΜΟΙΑ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ.

ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

Η ΓΚΡΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΑΚΤΗ ΤΗΣ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΤΟ ΑΠΟΓΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ.

ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ, ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΠΟΛΥ ΠΡΟΩΡΑ Η ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ.

ΠΟΛΛΟΙ ΔΟΚΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΑΦΟΥ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.

ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΜΕΤΡΑ.

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΩΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ Η ΛΕΞΗ ΕΡΩΤΑΣ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Η ΟΥΣΙΑ, Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ. ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΣΕ ΑΠΟΥΣΙΑ.

ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΠΑΛΗ ΔΥΟ ΕΓΩΙΣΜΩΝ, ΠΟΥ ΣΤΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ ΞΕΔΙΨΟΥΝ Μ'ΕΝΑ ΚΥΠΕΛΛΟ ΗΔΟΝΗΣ.

ΕΡΩΤΑΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ Η ΓΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. ΑΓΑΠΗ ΛΕΓΕΤΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΕΙΛΟ Η ΗΡΩΑ.

ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΑΛΛΩΤΕ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΤΕ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ.

ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΣΥΛΛΕΚΤΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΟΝ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.

ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ΣΟΥ.

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ. ΠΟΛΛΟΙ ΜΙΛΟΥΝ Γ΄'ΑΥΤΟΝ , ΛΙΓΟΙ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ.

ΕΡΩΤΑΣ: ΔΥΟ ΜΥΑΛΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ.

ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ, ΟΤΑΝ ΦΥΓΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Σάββατο, 7 Ιουλίου 2012

Όνειρο θερινής νυκτός

Κράτα με στο σκοτάδι,
πάνω σου πιο σφιχτά
ν' ακούγεται η καρδιά όταν ζητάει το χάδι...
Κράτα με και θυμήσου
ψέματα μη μου πεις
τα λόγια της σιωπής διαβάζω
στο κορμί σου... 

Τόσο πολύ σ' αγαπώ που μπορεί
και να μάθω μακριά σου για σένα να ζω...
Τόσο βαθιά σ' αγαπώ που μπορεί
και ν' αντέξω μακριά σου να ζω... 

Να 'ξερες πως πονάει το τελευταίο φιλί 
κι ακόμα πιο πολύ όταν σε προσπερνάει... 
Αν είναι να μου δώσεις 
τέτοιο φιλί πικρό 
δώσ' μου το να το πιω 
δίχως να μετανιώσεις... 

Τόσο πολύ σ' αγαπώ που μπορεί 
και να μάθω μακριά σου 
για σένα να ζω... 
Τόσο βαθιά σ' αγαπώ 
που μπορεί 
και ν' αντέξω μακριά σου να ζω...

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Παρασκευή, 6 Ιουλίου 2012

Μητέρα

Την Έκτη Ημέρα με αρκετές υπερωρίες, κι ενώ ο Θεός είχε καταπιαστεί με τη δημιουργία της μάνας, εμφανίστηκε μπροστά Του ο Άγγελος και Του είπε: "Σαν πολύ το πιλατεύεις ετούτο το μοντέλο."

Και ο Κύριος απάντησε, "Έχεις διαβάσει τις τεχνικές της προδιαγραφές; Πρέπει οπωσδήποτε να πλένεται άφοβα αλλά να μην είναι πλαστική. Να έχει 180 κινητά τεμάχια...όλα με δυνατότητα αντικατάστασης. Να λειτουργεί με σκέτο καφέ και περισσεύματα. Να φοράει μια ποδιά που θα εξαφανίζεται μόλις εκείνη στέκεται όρθια. Να διαθέτει φιλί ικανό να γιατρέψει ο,τιδήποτε - από σπασμένο πόδι μέχρι ερωτική απογοήτευση. Και χέρια...έξι ζευγάρια."

Ο Άγγελος κούνησε αργά το κεφάλι μουρμουρίζοντας, "Έξι ζευγάρια...αδύνατον."

"Δεν είναι τα χέρια που με δυσκολεύουν", αποκρίθηκε ο Κύριος. "Είναι τα τρια ζευγάρια μάτια που πρέπει να διαθέτουν οι μητέρες."

Ο Κύριος έγνεψε προς...το κεφάλι της μάνας. "Ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν ρωτάει, "Παιδιά, τι κάνετε εκεί μέσα;" ενώ ήδη γνωρίζει. Ένα ακόμη εδώ στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όλα όσα δε θα 'πρεπε αλλά που οφείλει να γνωρίζει. Και φυσικά ένα ζευγάρι εδώ μπροστά που μπορεί να κοιτά ένα παιδί όποτε κάνει καμιά ανοησία και να του λέει "Καταλαβαίνω και Σ' αγαπώ", χωρίς καν ν' αρθρώσει λέξη...
"Κύριε", είπε ο Άγγελος αγγίζοντας τρυφερά το μανίκι Του, "έλα να ξεκουραστείς. Αύριο πάλι..."

"Δε γίνεται", αποκρίθηκε ο Κύριος, "έχω φτάσει πάρα πολύ κοντά στο ν' αποτελειώσω κάτι που προσεγγίζει τόσο πολύ Εμένα! Έχω ήδη πλάσει εκείνη που γιατρεύεται από μόνη της όποτε αρρωσταίνει... που μπορεί να ταΐσει μια εξαμελή οικογένεια με μισό κιλό κιμά... και που ξέρει πώς να πείσει ένα εννιάχρονο να μπει στο μπάνιο."

Ο Άγγελος περιεργάστηκε αργά κι από όλες τις πλευρές το μοντέλο της μάνας. "Είναι πολύ μαλακή", αναστέναξε.

"Αλλά όμως ανθεκτική!" απάντησε ο Θεός μ' ενθουσιασμό. "Ούτε που φαντάζεσαι τι μπορεί να κάνει ή ν' αντέξει αυτή η μάνα!"

"Μπορεί να σκέπτεται;"

"Όχι απλά να σκέπτεται, μπορεί να πείθει και να διαπραγματεύεται", αποκρίθηκε ο Δημιουργός.

Τέλος, ο Άγγελος έσκυψε και χάιδεψε το μάγουλό της με το δάχτυλο. "Μα από εδώ στάζει!" αποφάνθηκε. "Σ' το είπα...κατέβαλες πάρα πολλή προσπάθεια για τούτο το μοντέλο."

"Δε στάζει", απάντησε ο Κύριος, "δάκρυ είναι."

"Και σε τι χρησιμεύει;"

"Το δάκρυ είναι ο τρόπος που έχει για να εκφράζει τη χαρά της, τη λύπη της, την απογοήτευση, τον πόνο, τη μοναξιά, τη θλίψη και την περηφάνια της."

Ο Άγγελος εντυπωσιάστηκε. "Κύριε, Είσαι Μεγαλοφυΐα! Έχεις σκεφτεί τα πάντα γι' αυτήν. Ακόμη και το δάκρυ δημιούργησες!" Ο Κύριος κοίταξε τον Άγγελο και του αποκρίθηκε χαμογελώντας, "Φίλε μου, φοβάμαι πως πάλι έχεις άδικο. Εγώ έπλασα τη γυναίκα, η ίδια όμως έπλασε το δάκρυ." 

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Πέμπτη, 5 Ιουλίου 2012

όλα αλλάζουν

Δεν ειναι πιά η ζωή μου μια πορεία στην έρημο...

ξαφνικά η έρημος γέμισε κόκκινα τριαντάφυλλα...

ξαφνικά οι μέρες μου γέμισαν ήλιο...

ξαφνικά οι νύχτες μου γέμισαν δίδυμα φεγγάρια....!!!! 

Για κοίτα, φίλε μου, πώς γυρίζει ο τροχός!!!! 

Δε χάθηκε ο ήλιος... στο σκούρο σύννεφο κρύφτηκε...

περίμενε λίγο... όλα θα αλλάξουν!!!

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Τρίτη, 3 Ιουλίου 2012

Μια φυγή

Σε μια ερημική παραλία, περπατώ  σιγοτραγουδώντας. το τραγούδι μας…και τότε όλα μου φαίνονται τόσο μακρινά… τότε… το μόνο που θέλω είναι να φύγω…
Ν’ ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω σε καθάριους ουρανούς…
Ν’ αφήσω πίσω μου όλα αυτά που με πονάνε…
Να αναπνεύσω και να γεμίσουν τα πνευμόνια μου οξυγόνο.. να αγναντεύσω την θέα
που ανοίγεται μπροστά μου…και να δω την ελπίδα ζωγραφισμένη, να ξεπροβάλει μαζί με το πιο όμορφο ουράνιο τόξο…
Καθισμένη στην ψηλότερη κορφή του κόσμου, να μετρήσω τ’ αστέρια, να δω τον ήλιο ν’ ανατέλλει μέσα απ’ το γαλάζιο της θάλασσας και μαζί του….
να ξαναγεννηθώ κι εγώ…μέσα απ’ τις στάχτες μου…
Μα, είναι απλά μια φυγή  μου… που με ξαναγυρνάει στην αφετηρία…
μέχρι  την επόμενη φυγή…που θα έρθει για να μου δώσει …
μια ακόμα ανάσα ζωής…  

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Δευτέρα, 2 Ιουλίου 2012

Διάσημες Φράσεις για τον έρωτα

H αγάπη δεν αφορά δύο ανθρώπους που κοιτούν ο ένας τον άλλο, αλλά δύο ανθρώπους που μαζί κοιτούν προς την ίδια κατεύθυνση. Antoine de Saint-Exupery

Η βαρύτητα δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη για τους ανθρώπους που πέφτουν στον έρωτα. Αϊνστάιν

Οι υποσχέσεις του έρωτα είναι γραμμένες πάνω στην άμμο. Ρ. Νίλσεν

Τα γεράματα δεν σε προστατεύουν από τον έρωτα. Όμως ο έρωτας σε προστατεύει από τα γεράματα. Ζαν Μορό

Ο έρωτας αποτελεί σοβαρή πνευματική ασθένεια. Πλάτων

Ο έρωτας μοιάζει με τον ατμό, όσο πιέζεται τόσο και πιο δυνατός γίνεται. Βίκτωρ Ουγκώ

Αν για το κάψιμο κι ενός ακόμα αχυρώνα είναι απαραίτητο τουλάχιστο ένα σπίρτο, για την πυρκαγιά μιας ή και δύο καρδιών φτάνει και μια μόνη ματιά. Βίκτωρ Ουγκώ

Οι γυναίκες δεν θέλουν ποτέ να τους ζητιανεύετε τον έρωτα. Μπαλζάκ

Στον έρωτα μη ζητάτε το «ναι» από τα χείλη των γυναικών, αλλά από τα μάτια τους. Οι γυναίκες θέλουν να τις μαντεύετε χωρίς αυτές να το ομολογούν. Ρομπέρ ντε Φλερ

Έρως ανίκατε μάχαν. Σοφοκλής

Ο έρωτας κι ο θάνατος, το ίδιο σπαθί κρατούνε. Ψαραντώνης

Ο έρωτας είναι ο θρίαμβος της φαντασίας έναντι της εξυπνάδας. Henry Louis Mencken

Ο έρωτας είναι η ακατανίκητη επιθυμία να είσαι ακατανίκητα επιθυμητός. Robert Frost

Αυτοί που δε δείχνουν τον έρωτά τους δεν αγαπούν πραγματικά. Η πορεία του έρωτα δεν είναι ποτέ ομαλή. Ο έρωτας είναι οικείος. Ο έρωτας είναι διαβολικός. Δεν υπάρχει πιο διαβολικός άγγελος από τον έρωτα. William Shakespeare

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0

Το Χρώμα του Φεγγαριού

- Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρωτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.

-Δεν άκουσες; Σε ρώτησα,τι χρώμα έχει η λύπη;

- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.

- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

- Τί χρώμα έχει η χαρά;

- Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

- Και η μοναξιά;

- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

- Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

- Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,απάντησε το δέντρο.

- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

- Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι Κοίταξε μακριά στο κενό..Και δάκρυσε..

....Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι απο την αρχή. Τωρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γερο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει.... Προχώρα όρθιος όμως.... Έτσι;.... 

- Aύριο θα 'ναι μια καινούρια μέρα, αγόρι μου. Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα. Δεν ξέρω τιποτ' άλλο να σου πω. Έζησα τόσα χρόνια σ'αυτή τη γη. Δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου. Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι...Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζείς. Όταν κυλιέσαι μαζί της... Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα... Κράτα τις αναμνήσεις σου και προχώρα Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ' αυτό το κόσμο. Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γής... Άντε να πιούμε και το τελευταίο. Έχω να σηκωθώ νωρίς αύριο. Πρέπει να κλαδέψω τις τριανταφυλλιές. Αλλιώς, πώς θα θυμάμαι το χαμόγελο αυτηνής της κακούργας της Μελπομένης;

Ποιός είναι ο δυνατός;

- Ποιός είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.

- Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους... Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.

Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές. Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:

- Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου! ''Πρόσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι... Μπορεί να γονατίζεις, να σερνεσαι, να ματώνεις... Ωραία! Δε χαλασε ο κόσμος... Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους... Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς... Τ' αγάλματα μόνο δε λυγάνε''.

Ονειρεύονται..και ελπίζουν..

- Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ' αστέρι του.

- Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.

- Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.

- Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.

- Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!

Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται..

-Σε λίγο θα ξημερώσει...Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται...

...Ονειρεύονται και ελπίζουν...

ο Χρώμα του Φεγγαριού

(απόσπασμα)

Αλκυόνη Παπαδάκη 

Share on facebook Share on linkedin Share on twitter Share on email More Sharing Services 0