Εγώ μέσα στο αίμα μου θα σε έχω πάλι…
Posted on 30/08/2011 by melita
Σβήσε τα μάτια μου, μπορώ να σε κοιτάζω
τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
...Δείτε περισσότερα
Βαθαίνει η αγκαλιά σαν αγαπιέσαι…
Posted on 31/08/2011 by melita
Τουρτούριζες μες στη βροχή
είχες σφαλίσει τα γαλάζια μάτια σου
κι άπλωνες το χέρι στη σκοτεινιά
...Δείτε περισσότερα
Όταν δύο ψυχές τελικά συναντιώνται
και ανακαλύπτουν ότι ταιριάζουν,
ότι αλληλοσυμπληρώνονται
και αντιλαμβάνονται ότι είναι φτιαγμένες
η μια για την άλλη, ότι τελικά μοιάζουν
αναπτύσσεται μεταξύ τους μια καθαρή και φλογερή σχέση,
...Δείτε περισσότερα
Κι αν για τον έρωτα μου δεν μπορώ να πω…
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου,
για τα χείλη,
για τα μάτια.
Όμως το πρόσωπο σου που κρατάω μες την ψυχή μου
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες το μυαλό μου
...Δείτε περισσότερα
Σ’αγαπώ στο βάθος, πλάτος και ύψος
που η ψυχή μου δύναται να φτάσει, σαν ψάχνει αόρατη
να βρει το τέλος του Είναι και της Χάρης της ιδανικής.
Σ’αγαπώ στο επίπεδο της ταπεινότερης
καθημερινής ανάγκης, κάτω απ’τον ήλιο ή του κεριού το φως.
Σ’αγαπώ ελεύθερα, όπως παλεύουν οι άντρες για το Δίκιο.
Σ’αγαπώ αγνά, όπως απεχθάνονται τον Έπαινο.
Σ’αγαπώ με το πάθος που έντυνα
παλιά τις λύπες μου και με την πίστη
...Δείτε περισσότερα
ΣΥΓΧΥΣΗ
Περίμενα τον έρωτα, κι ήρθες εσύ.
Και νόμιζα πως ήτανε εκείνος.
Τον κέρασα το πιο γλυκό κρασί,
και μες στη σύγχυση, Σκορπιός,Ζυγός,Καρκίνος,
ούτε που ρώτησα ποιός είσαι αστερισμός.
Μου έφτανε που ήρθες, τι Παρθένος,
τι Υδροχόος, τι Τοξότης, τι Κριός,
...Δείτε περισσότερα
ΝΟΜΙΖΩ
Δεν ξέρω, μα νομίζω,
όσο ζω και σε γνωρίζω,
δεν είμαι σίγουρη, νομίζω,
δε μου κάνεις.
Περνάει στο σώμα μου ένα ρίγος.
Ήτανε χάρτινος ο πύργος.
Κι εσύ, είσαι λίγος... τόσο λίγος,
...Δείτε περισσότερα
- Μεγάλωσαν τα κύματα παίρνοντας κάθε δάκρυ
Έφυγαν και αυτά μα δεν βρήκαμε μια άκρη
Αλλάξαμε και εμείς, χάσαμε τις στιγμές μας
Έμεινε ο έρωτας μέσα στις καρδιές μας - Άνθρωποι τριγύρω μου πολλοί
Ψεύτικοι, ύπουλοι, μικροί
Δεν ξέρουν τι θέλουν, τι ζητούν
Μονό πίκρα έχουν μάθει να σκορπούν
Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου