Ζω μοναχα εν λευκω.........
 |
Είναι κάποιες μέρες τώρα, που έχω επιθυμίσει το λευκό. Το χρώμα που περιέχει ως φως, όλα τα άλλα χρώματα μαζί, τα για μας ορατά και αόρατα .
|
 |
Το χρώμα που διάλεξε ο Σοφός Ποιητής για τον αφρό της θάλασσας, το σύννεφο του ουρανού, το κρυμμένο μαργαριτάρι του βυθού. Για τις τρυφερές νιφάδες του χιονιού και τις μικρές αχιβάδες της ακρογιαλιάς. Για τα πέταλα στο φτωχό χαμομήλι και στα πλούσια άνθη της αμυγδαλιάς, στην παιχνιδιάρα μαργαρίτα, στο μυρωδάτο γιασεμί .. |
 |
Και το χρώμα που διάλεξαν οι ζωγράφοι για τα φτερά των αγγέλων.
 |
Το χρώμα που αντανακλάται στο αγνό στο καθαρό, στο απλό. Αν είχε ήχο θα ακουγόταν στο γέλιο του μικρού παιδιού. Αν είχε γεύση θα ήταν στο γάλα το μητρικό το πρώτο. Ως άρωμα θα μπερδευόταν στα αρώματα του αέρα της Άνοιξης και μιας μικρής αγκαλιάς αγάπης. Αν ήταν συναίσθημα θα κρυβόταν στο πρωτόγνωρο ερωτικό σκίρτημα και στην χαρά από τα φτερουγίσματα των πουλιών. Αν ήταν αγγιγμα θα βρισκόταν στο χάδι για τον άρρωστο και τον κάθε πόνο. |
 |
Είναι κάποιες μέρες τώρα, που έχω επιθυμίσει το λευκό.
Στο μυαλό, στην καρδιά, στην ψυχή. Στο Μέσα και στο Γύρω...
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου