Που είσαι; |  | |
Στίχοι: Francesco Silvestre Μουσική: Όλγα Βλαχοπούλου Ερμηνευτές: Emigre Μοιάζει τόσο με αστείο Μια ομπρέλα στη βροχή και μεις οι δύο "Για πάντα", να σου λέω "θα 'μαι δίπλα σου εγώ" και ας ξέρω ότι φταίω Κι όμως αν ήσουν σήμερα εδώ δεν θα σ' άφηνα να φύγεις Θυμάμαι τις μέρες εκείνες Που μες στην αγκαλιά μου ξενυχτούσες Και ρχοταν θυμάμαι η άνοιξη γιατί γελούσες Και τώρα η άνοιξη δεν έρχεται ποτέ... Που Είσαι; Δεν Αντέχω, Να Μετράω Πια Τις Ώρες Που Μου Λείπεις... Πες που είσαι σ' ένα ψέμα ζωντανεύω τις στιγμές σου μη μ' αφήσεις Είναι λάθος, το ξέρω στο δικό μου παραμύθι να γυρνάω και να κάνω πως ξεχνάω Μήπως μέσα στο σκοτάδι τ' όνειρό μου κάπου κοιμηθεί Είναι αλήθεια με πονάει Η απουσία σου πονάει Κρύβεις τόσα από μένα Όλα από σένα γύρω ξένα Μου 'χεις λείψει κι έχω ρίξει τη χωή μου στο κενό που 'χεις ανοίξει Γύρνα πίσω για να αρχίσω να ονειρεύομαι ξανά, να μην λυγίζω Θυμάμαι τις μέρες εκείνες Που μες στην αγκαλιά μου ξενυχτούσες Και ρχοταν θυμάμαι η άνοιξη γιατί γελούσες Και τώρα η άνοιξη δεν έρχεται ποτέ... Που Είσαι; Δεν Αντέχω, Να Μετράω Πια Τις Ώρες Που Μου Λείπεις... Πες που είσαι σ' ένα ψέμα ζωντανεύω τις στιγμές σου μη μ' αφήσεις Είναι λάθος, το ξέρω στο δικό μου παραμύθι να γυρνάω και να κάνω πως ξεχνάω Μήπως κάπου στο σκοτάδι τ' όνειρό μου κοιμηθεί... |
Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου