©Μανώλης Μεσσήνης

  Σαν το νεκρό φτερό που ανασηκώνεται στ'όνειρο ενός πουλιού, είναι η ψυχή σου που από μέσα μου περνά με την αγνή, την τρυφερή ανάσα της πλέοντας με μεγάλα αξεδίψαστα ξανοίγματα σ'ενός πελάγου ηδονικού ψιθυρισμού το κύμα   Ναρκωμένος μες στο πυρρό όνειρό μου, κρατώντας ανοικτή την κούπα της ψυχής σου εκλιπαρώ τις θεϊκές μορφές μέσα της να διαχυθώ την ώρα που θ'αποχωρούν οι συντροφιές των ήχων   Σαν το γυμνό κλαδί που αναθυμάται την άνοιξη του ντύματός του - μοναχικό, του μεγάλου ύψους πουλί τ'όνειρό μου     ©Μανώλης Μεσσήνης   (picture by lonewolf1966 man)