 |
Κάτω απο το φως του φεγγαριού
σε γνώρισα καρδιά μου με μυρωδιές της Ανοιξης μπηκες στα όνειρά μου.. Ο έρωτας μας ήτανε σαν ήλιος που ανατέλλει σ'ενα τοπίο ονειρικο που τραγουδούν αγγέλοι... κι οταν αγάπη μου γλυκειά στα χείλη με φιλούσες γύρω μας στησανε χορό όλες μαζί οι μούσες... κι εκεί ψηλά στον ουρανό στηναν χορό τ'αστέρια σαν με κρατούσες τρυφερά με τα δικά σου χέρια... ο έρωτας μας ήτανε ολόγιομο φεγγάρι κι ένιωθα σαν σε φίλαγα αγάπη μου καμάρι... καμάρι που χα αγκαλιά εσένα π'αγαπούσα καμάρι που σε φίλαγα και τ''ονειρό μου ζούσα... ήρθες εσύ και μουφερες ξανά το καλοκαίρι κι εγινε πάλι η ζωή λαμπρη σαν το φεγγάρι...... Σ'ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ.....
|
Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου