Δάγκωσε
Σοκολάτα λευκή.. με αμύγδαλα μέσα Λιώνει.. θερμοκρασία καύσωνα.. εντός μου.. στάζει.. επάνω σου.. καίει.. Φλογίζεται το κορμί.. κι άλλο μου λες.. κι άλλο σε λιώνω.. Με λιώνεις Καυτό καλοκαίρι Πορφύρα και μέλι στα χείλη κι η δίψα.. ανυπόφορη.. πίνω.. πίνεις.. κι άλλο θες.. κι άλλο θέλω.. θέλω.. θέλω.. θέλω.. κι άλλο.. κι άλλο.. οφείλεις.. οφείλω.. στο Εσύ.. στο Εγώ.. στο Φεγγάρι που γέμισε απόψε.. και πριν ολόγιομο σταθεί.. πάλι θα αδειάσει.. πάλι.. για μας.. να του ζητήσουμε.. να μας γεμίσει.. κι άλλο.. κι άλλο.. ξενύχτι ο έρωτας.. άυπνη μένω.. στο προσκεφάλι σου.. τα μάτια σου θωρώ.. και στ΄ όνειρο μπαίνω.. μη με ξυπνάς αγάπη μου.. Εσύ το όνειρό μου..
L.N.E
Φεγγάρι ολόγιομο
Στα χείλια σου στάζει
Απόψε
Φιλί αρμυρό
Δεν φτάνει ...
Διψώ
Και
Πεινώ
Ξαναγεννιέμαι για Σένα
Κι άλλο
Δως μου
Κι άλλο
Κι άλλο αγάπη μου
Μπες μέσα μου
Πιο βαθιά
Στης ψυχής μου τ' απάτητα
Στου κορμιού μου τ' ανήλιαγα
Στου μυαλού μου τ' ανύπνωτα
Κι άλλο..
Κι άλλο ...
Κοίτα με ...
Δεν σε χορταίνω πια ...
Κι η απληστία μου αυτή
Ολοένα θεριεύει ...
Θέλω Σε
Και γι' αυτό ...
Μαινάδα αλλοπαρμένη εγώ
Απ' το κορμί σου κλέβω
Τον μυρωδάτο του Έρωτα χυμό
Την σπορά της ηδονής την καθάρια
Και της σάρκας τον πιο βουερό λυγμό
Στην αγία του οργασμού την ώρα
Κι άλλο είπες ...
Ναι ...
Κι άλλο ...
Κι άλλο ...
Θέλω ...
Θέλεις..
Κι αυτό ακριβή ομορφιά μου
Έρωτας θεός είναι
Προσκυνώ Σε!
armatan
|
Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου