που φίλησα τα δυο σου χείλη...
με πάθος γλυκό και φλογερό...
στο λιβάδι τ’ ανθισμένο δροσερό.
Έφερες του έρωτα το κύμα...
ρομάντζο χαράς ηλιοβασίλεμα...
τα καστανά σου μάτια όταν κοιτώ,
σε γαλήνιο πλέω γαλάζιο ωκεανό.
Ερωτευμένοι θα ‘μαστε παντοτινά...
θα διαβαίνουμε μονοπάτια φωτεινά,
στη κοιλάδα του ωραίου παραδείσου,
έτσι νοιώθω όταν βρίσκομαι μαζί σου.
Ξημερώνει κάθε πρωί μ' αιθέρια χάδια,
σβήνοντας με φως τα πικρά σκοτάδια,
στις καρδιές μας πηγάζει η αρμονία...
γαλήνια ηλιόλουστη, υπέρτατη ευτυχία.
© Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου