Φεγγάρι αν είσαι λαμπερό | ||
Στίχοι:
Μάρκος Βαμβακάρης, Φράγκος
Μουσική:
Μάρκος Βαμβακάρης, ΦράγκοςΧιλιάδες χρόνια στα ψηλά, συντρόφους έχεις τ΄ άστρα, απόφευγέ τηνε τη γη, γιατί ναι ξελογιάστρα, ποτέ μη θες φεγγάρι μου, ανθρώπους να γνωρίσεις, γιατί τα βάσανα της γης και συ θα τ΄ αποκτήσεις. Ανθρώπου μάτι μη σε δει, φεγγάρι μου να ζήσεις, γιατί αν είσαι λαμπερό, χωρίς να θες θα σβήσεις, κάτσε στην ησυχία σου, και μεσ΄ στην μοναξιά σου, όλη της γης ζηλεύουνε, να δούνε τα καλά σου. Παρτίδες με τους άνθρωπους, στο λέγω μην ανοίξεις, γιατί σκληρά θα πληγωθείς και θα μετανοήσεις, οι άνθρωποι είναι κακοί, στη γήινη τη σφαίρα κι από τη γη δεν πρόκειται, να δεις μιαν άσπρη μέρα. Πίκρες, καημούς και βάσανα, θα έχεις πρώτoi φίλοι, ποτέ δε θα γελάσουνε, τα δυο γλυκά σου χείλη κι αν είσαι τόσο πλούσιο, μην έχεις εμπιστοσύνη, οι άνθρωποι δε γνωρίζουνε, ποτέ τους καλωσύνη. |
Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου