Λόγια ψυχής

"Πέτα ψηλά με φτερά που φτιάχνεις μόνος σου. Πάρε υλικά που αντέχουν στο χρόνο, στο κρύο, στη ζέστη, στο νερό. Δεν πωλούνται κάπου ετοιμοπαράδοτα. Θα τα αναζητήσεις στις κακουχίες, για να βγεις από αυτές. Αυτά είναι τα πιο ανθεκτικά".  Ε. Δουβαρά

"Τι κι αν όλα γύρω σου φωνάζουν ΟΧΙ; Εσύ αρκεί να ακούς τα δικά σου εσωτερικά ΝΑΙ, για να πορεύεσαι στο δρόμο που χαράζεις...". Ε. Δουβαρά

"Μπορείς να μυρίζεις επανάσταση, να στολίζεις το γκρι του δρόμου, να απλώνεις ρίζες γερές σε έδαφος κακοτράχαλο, να θρέφεσαι με ήλιο και να πίνεις βροχή, να ενώνεσαι με ουρανό, να αντικρίζεις άφοβα τη δύση, τη δύση σου, τη δύση μου; Πες μου, μπορείς;... Τότε, εγώ μπορώ να σε αγαπώ".  Ε. Δουβαρά

"Εκείνος που κερδίζει τα περισσότερα...

εκείνος που ξοδεύει τα λιγότερα...

εκείνος που μιλά με οικονομικούς όρους...

εκείνος που επενδύει σε ανθρώπινες σχέσεις...

εκείνος που πορεύεται και υπερασπίζεται σταθερές αρχές και αξίες...

εκείνος που γεννιέται και πεθαίνει αδιάκοπα μέσα στην αγάπη...

Διάλεξε ποιος πλούσιος άνθρωπος θέλεις να είσαι".  Ε. Δουβαρά

"Όσο μεγαλώνω, διαπιστώνω ότι είναι πολλά αυτά που δεν ελέγχω στη ζωή, ίσως τα περισσότερα. Μα, τότε γιατί να σκάω για όσα δεν περνούν από το χέρι μου, για όσα δεν ορίζω; Μήπως να επικεντρωθώ σε αυτά που μπορώ να τα ελέγχω;"     Ε. Δουβαρά

"Οι πιο μεγάλοι πόνοι προκύπτουν κατά την επαφή μας με τους άλλους ανθρώπους, αλλά στην επαφή αυτή βρίσκεται και η γιατρειά τους".   Ε. Δουβαρά

"Ο μεγαλύτερος τρόμος μου ήταν μην τυφλωθώ, μέχρι που γνώρισα έναν τυφλό. Έναν τυφλό που υστερούσε στην όραση...και μόνο. Από τότε, ο μεγαλύτερος τρόμος μου έγινε μην κρατώ τα μάτια σφαλιστά, νεκρωμένες τις αισθήσεις".  Ε. Δουβαρά

"Τα πιο όμορφα χρώματα είναι στη φύση".  Ε. Δουβαρά



"Πονάει το να αποχωρίζεσαι ένα ανάπηρο μέλος, αλλά περισσότερο πονάει να ζεις με αυτό".
Ε. Δουβαρά



"Ετοιμάζεσαι να ανοίξεις την πόρτα, να διαβείς το κατώφλι, να περάσεις σε άλλη διάσταση. Είσαι έτοιμος; Όχι, δε ρωτάω αν φοβάσαι. Η πόρτα δε θα ανοίξει ποτέ, αν μιλάς για το φόβο σου".

Ε. Δουβαρά

"Άσε τα πράγματα να κυλάνε, όπως τα νερά του χειμάρρου, καθαρά και γάργαρα. Παρασέρνουν πολλά στο διάβα τους, αλλά αυτή είναι η ομορφιά τους. Τι προτιμάς; Να στέκουν, να λιμνάζουν ή να τρέχουν, να ανανεώνονται;"   Ε. Δουβαρά

"Αν ραγίσει το γυαλί,ξανακολλάει,αλλά δεν είναι ποτέ ξανά ίδιο." Ε.Δουβαρά

"Αυτές οι ρίζες που απλώνουν τα οικογενειακά δέντρα...είναι τόσο βαθιές,που χρειάζεται να οπλιστείς με πολλή θέληση και γερή τσάπα για να τις ξεμπερδέψεις...και να το κάνεις με τρόπο που να μην πέσει το δέντρο και σε πλακώσει!" Ε. Δουβαρά

"Μήπως ζηλεύεις το παράνομο γιατί είσαι νόμιμος από καταναγκασμό;" Ε. Δουβαρά

"Πώς μπορείς να αγγίξεις την ευτυχία αν δεν απαλλαγείς από αυτά που δε κρατάνε δέσμιο; Δυο ελεύθερα χέρια είναι καλύτερα από δυο αλυσοδεμένα..." Ε. Δουβαρά

"Όλοι είμαστε επιβάτες στο πλοίο της ζωής,αλλά πόσοι βρίσκουμε νόημα σε αυτό το ταξίδι;"

Ε. Δουβαρά

"Από την ένωση των δυο παράγεται κάτι νέο και μοναδικό,έτσι που ένα κι ένα ίσον τρία."

Ε. Δουβαρά

"Κρίμα να κουρνιάζουν κορμιά σε γωνιές δρόμων και παγκάκια,μα πιότερο κρίμα να κυκλοφορούν ψυχές δίχως καταφύγιο". Ε. Δουβαρά

"Τι ωραία τα παλιά σπίτια...ειδικά όταν στεγάζουν νέες ιδέες!" Ε. Δουβαρά

"Κάνε λίγο ησυχία,άντεξε το τίποτα της σιωπής και θα ακούσεις τους ψιθύρους της καρδιάς σου". Ε. Δουβαρά

"Δεν μπορείς να δεις ή να φανταστείς τι υπάρχει πέρα από τον ορίζοντα...Και το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει κάτι ή όχι,μα αν θες κάτι που δεν το έχεις ήδη.Οπότε,αξίζει τον κόπο και το ρίσκο μια βόλτα προς τον ορίζοντα". Ε. Δουβαρά



"Όταν κοιτάς μόνο πίσω,στοιχειώνεις.Όταν κοιτάς μόνο μπροστά,γίνεσαι φαντασμένος.Όταν κοιτάς πίσω και μπροστά,αλληθωρίζεις.Γι'αυτό,κοίτα πίσω για να μαθαίνεις,κοίτα μπροστά για να ονειρεύεσε και κοίτα τώρα πού βρίσκεσαι και πατάς για να ζεις". Ε. Δουβαρά