ερεβος

Ενα ψυχιατρικο κελι
Τεσσερεις τοιχοι και η απογνωση σαν μαυροφορεμενη γυναικα να σου κλεινει το ματι
Η μοναξια σου σε πνιγει ενω το αστικο νεκροταφειο σου χαμογελα
Φιγουρες που μερα με τη μερα τεινουν να σβησουν,στοιβαγμενες η μια πανω στην αλλη λενε πως ψαχνουν διαφυγη
Ομως δε ξεχνουν ποτε να πληρωσουν τους λογαριασμους τους και να ακολουθησουν εντολες,μενοντας πιστοι στη μιζερια τους
Η καταντια αυτου του κοσμου σου τρωει τα σωθηκα
Θες να ξεφυγεις,νοιωθεις να τελειωνει το οξυγονο που σου επιτρεπουν να αναπνεεις
Το τελμα ειναι πιο κοντα απο ο,τι πιστευεις
Η πτωση ισως να φερει τη λυτρωση
Βλεπεις τους κυκλους καπνου να ταξιδευουν στο κλουβι σου ενω το τσιγαρο τελειωνει
Και αναπωλεις παλιες εποχες
Τοτε που ησουν ελευθερος
Η εστω ετσι νομιζες
Ακους το ρολοι
Καθε του χτυπος αμφισβητει την υπαρξη σου
Οι αισθησεις σου βρισκονται σε εγρηγορση
Αρχιζεις να ιδρωνεις
Ενας κομπος δενεται στο λαιμο σου
Πρεπει να ξεφυγεις

ΑΚΡΟΒΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ