Θα πεθάνω ένα βράδυ

                   Θα πεθάνω από καρκίνο του σπονδυλικού καημού 

από κάποια κύτταρα που ξαφνικά θα σαπίσουν
ένα βράδυ ηδονικό, ξέφρενα ζεστό και μυρωμένο 
θα πεθάνω από δαγκώματα εκατό ίσως και χίλια 
σε πόδι κι αυτί απ' αρουραίους γλυκά φαγωμένα
ο ουρανός πριν το ξημέρωμα θα πέσει επάνω μου
κατακρεουργημένος από φονιάδες αδίσταχτους
θα πεθάνω από μια έκρηξη που τ’ αυτιά θα τρυπήσει
αγνοώντας πως εδώ και χρόνια κάθε μέρα πεθαίνω 
εγκλωβισμένη σ' ερείπια και συντρίμμια λυπημένα 
πνιγμένη μες στη μουντάδα του παμφάγου κενού
με το σώμα δαγκωμένο από τρωκτικά λιμασμένα
που αδηφάγα κι ανελέητα  σάρκες καταπίνουν
θα πεθάνω γυμνή ή ντυμένη στα μαύρα ή στα κόκκινα
ή ραμμένη σε τσουβάλι γεμάτο με σουγιάδων λεπίδες
θα πεθάνω μ' άβαφα κι άκοπα των ποδιών μου τα νύχια
με γεμάτα δάκρυα των χεριών τις κλειστές παλάμες
με τα μάτια ξεριζωμένα από φεγγάρι τιμωρό
που κουβέντες μοχθηρές στ' αυτί θα ψιθυρίζει
θα πεθάνω βλέποντας ψυχρά να σκοτώνουν 
παιδιά και μανάδες και άντρες έκπληκτους κι ωχρούς 
βλέποντας διπλούς και τριπλούς λάκκους να σκάβουν
θα πεθάνω ζωντανή ενώ σκουλήκια στο σώμα θ' αλωνίζουν

θα πεθάνω με χέρια δεμένα μέσα σε ποτάμι ορμητικό
με πόδια παγωμένα μέσα σε φωτιά θλιμμένη και χλωμή

-τότε που αδιάφορο θα είναι αν έχω πεθάνει λίγο ή πολύ 

τότε που όλα θα έχουν τελειώσει 
ένας ήλιος σκληρός, σαν μάτι κυκλώπειο, 
αυτό το τοπίο της πίκρας θα φωτίσει-

όταν ψιθύρισε η Βίκυ Δερμάνη η ώρα ήταν 7:40:00 μ.μ.