Σύρομαι στων ματιών σου το γαλαξία
Λάβα από τα χείλη σου να πιω
Αγγίγματα του νου, σε κορμί διάφανο, παρθένο
Λαμπερή αλυσίδα κρέμεται στο στήθος σου ο αστεροειδής
Στο δικό μου σώμα ανασαίνει το πάθος
Οδυνηρό το χάδι μου στο μέτωπό σου
Στέρεο έδαφος δεν αναζητώ
Αφουγκράζομαι ζαλισμένη από ηδονική παράνοια
και προσπερνώ με ταχύτητα ονείρου τις σκέψεις σου
Επέστρεψα προδομένη στον Παράδεισο
Έτσι κι αλλιώς για μια στιγμή ήρθα μόνο..
L.N.E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου