Σε μονοπάτια ασημένια τα βήματα περπάτησαν
Νούφαρο σε λίμνη σκυμμένο,
την επιφάνεια φιλούσε
Δύο ζωές στις καλαμιές αγκομαχούσαν
Άνθη χαμομηλιού, πέτρα γυμνή αντάμωσαν
Μια καπνοδόχος μεταχειρισμένη, σύννεφα ζωγράφιζε
Σούρουπο..
Η υγρασία ήδη είχε γεννήσει,
από τον ήλιο του πρωινού
Στο κελάρι έφτασα
μετά την ώρα της συγκομιδής
Ένα πιθάρι λάδι άγουρο,
μέλι, γάλα και σταφίδες ξανθές
Μύγδαλα στο βάζο
Σκόρδα.. πλεξούδες με τη ρίγανη,
άγριο τοίχο έντυναν
Στο δεύτερο καρφί ήσουν κρεμασμένος
Οι λέξεις σου,
η ψυχή σου..
δίπλα στο κέντημα της μάνας..
Χέρια πλασμένα από πηλό.. ζευγαρωμένα..
Πόσες φορές Σε διάβασα;
Ένα τελάρο με μουσαμά ντυμένο
στο τρίποδο επάνω
Με λάμπα φεγγαριού ολόγιομου
και με μουσική το γρύλο που σιγοτραγουδούσε,
βούτηξα το πινέλο
Παλέτα γιομάτη από τα χρώματά Σου
Κάρβουνο δεν γύρεψα να βρω
Ασύμμετρες οι σκέψεις μου
την αίσθησή σου επικαλεστήκαν
Πορτρέτο δικό σου έβαλα στο τρίτο καρφί
Μια πένα με φτερό.. τα μάτια έβλεπαν
Έρωτα το βάφτισα.. του ΄δωσα το όνομά Σου
Ήπια τις δυο γουλιές να αδειάσει το ποτήρι
Πως θα το ξαναγέμιζα;
Στο ξύλινο βαρέλι τώρα πάνω η κούπα μας
Στρώμα παλιό στο πάτωμα
Με κάλεσε
Στο είχα πει
Ανάμνηση δεν θα σε αφήσω να γίνεις
Εκεί.. στο κελάρι με τ΄ αρώματα..
Εκεί σε αντάμωσα..
εκεί σε φίλησα
εκεί σε κάρφωσα..
Για πάντα..
L.N.E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου