Αλλά ο ασθενής στίχος δούρειος χρησμός κάθε τρεις και τόσο μ’ άλλο στιχοπουκάμισο

ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΚΡΥΒΩ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΠΟΘΩ

(ό,τι κρύβω όλη η αλήθεια – μοναξιά παντάνασσα)

«ας βγουν οι λέξεις λυγαριές και τα μπουμπούκια κρήνες»,

που λέει και ο ποιητής

ν’ αποδεκατίσουν τ’ αποσιωπητικά που φωταγώγησα

στο παρακατιανό μου ποίημα-

στίχοι άηχοι φωνές υποδόριες

στις εγγενείς τις αντιφάσεις…

μια σειρήνα ζητάει τη φωνή μου

η παρομοίωση πέτυχε

επωδός μεταφορά

αλλά ο ασθενής στίχος δούρειος χρησμός

κάθε τρεις και τόσο μ’ άλλο στιχοπουκάμισο

κραδαίνοντας υγρό πυρ μονόξυλο σιωπής

μέσα συθέμελης ζωής Οξύμωρο! υστεροφημίας

δεσμώτης στον ίλιγγο της σκιάς των λέξεων

γυμνός από γραφή και έμπνευση

Μ’ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΝΑ ΣΚΙΖΕΙ ΤΟ ΦΟΝΤΟ

Μαγνάδι του κοριτσιού από ένα άλλο στίχο πορφυρογέννητο

μήλον της έριδος η λέξη που δεν βρέθηκε ακόμα

να φυλακίζει μύχιες υποσχέσεις στο Ποίημα-

λεοντή στην απαστράπτουσα περίοδο του ονείρου

τι άλλο θα εισχωρήσει στο τουμπανιασμένο ποίημα

σαν υγρασία σιωπηλή και δόλια

που καταβρόχθισε τη γονιμότητα

του αναστεναγμού των φύ(λ)λων;

ποια ανταύγεια θα ποτίσει μ’ όνειρα λέξεων

την ήβη που σκιρτά αεί γηράσκουσα

και νυν καιόμενη βάτος;

η θητεία σου στον στρουκτουραλισμό

αντίποινο βραχνό

καθώς διεκδικεί τη μοίρα της μέσα στο ποίημα:

να κρύψει αυτό που είναι φανερό και με γυμνό το μάτι

μέσα συθέμελη ζωή

μετείκασμα θνητό

κύμβαλο άλλοθι

που κουβανώ on line στο P.C. μου

 [Τάσος Κάρτας, Οι λέξεις μέσα στο Ποίημα εικόνες σκέψεων και συναισθημάτων είναι και οι εικόνες που τις έντυσαν λαβύρινθος επιθυμίας λέξεων «για πράγματα που αρχίζουν να συμβαίνουν» ερήμην – στίχοι εικονολάτρες φωτογραφία λεξιθήρας και η ευπροσήγορη ηχώ της μοναξιάς στο τεντωμένο σχοινί μιας ανάγκης λανθάνουσας για ουρανό! – ART by ………….. ]

Αναρτήθηκε από Tasos Kartas στις 9:08 μ.μ.