ΦΥΣΑΕΙ ΟΜΗΡΙΚΗ
ΑΥΓΗ ΣΤΟ ΡΟΔΟΠΕΤΑΛΟ ΠΟΙΗΜΑ
καρτερία
κόκκινο κοράλλι
αμφιβολία
δρυοκολάπτης κυκλάμινου
δροσοσταλιά
κόκκινης κλωστής
στην ανέμη της φαντασίας των ποιητών
πλην ο αφαλός της μοναξιάς υποτελούς
αιδοίου
ομοιοπαθητική
αναμόχλευση
εκείνης
της κόκκινης πεταλούδας των αγρών
με
τα φτερά της καστανιέτες
στο
χορό των λουλουδιών
θα
κυκλοφορήσω στα χέρια σου λευκός;
οι
παλάμες μου θα γιομίσουν άστρα;
το
πράσινο φως της πιο μακρινής κατάφασης αργεί;
σιωπή
και ποίηση εικόνες χιαστί
σαν
παραμύθι σκιάς ανέμων
μετάξι
σιωπής αιώνων
σαν
ρέμβη μηδέν αστέρων
στα
συμφραζόμενα χρυσής ανταύγειας ονείρου
μικρό
άσπρο πανί πόθου σεργιανίζει
βουβά
μεσάνυχτα καταπέλτης γης ουρανού
σήμερα
δικός και αύριο ξένος
εχθρός
και φίλος
πέτρα
σκληρή και πούπουλο
«φυγάς
κατελθών»
«θετικός
σα μεταφυσική»
σ’
άφυλλο δένδρο
μιλώ
μιαν άλλη γλώσσα
διαμελίζοντας
ιμάτια προσχήματα-
Ποίημα
καρποφόρο,
σαρκοφάγο
Ποίημα
αυτοαναιρούμενο
υποφαινόμενο
αυτόχρημα
καθρέφτης λόγου
επιμύθιο
ήβης αντιθέτων φόβου:
στάθηκα
μετέωρος
ανάμεσα
σε μια σκέψη κι ένα φιλί ερήμην
ΤΥΠΟΣ ΤΩΝ ΗΛΩΝ
ΑΠΟ ΜΥΡΙΑΔΕΣ ΙΑΧΕΣ ΣΙΩΠΗΣ
έρχεσαι
από μακρινούς ορίζοντες
περνάς και χάνεσαι στην ανατολή
κάποτε θα σταθείς
και θα κλέψω τη δίνη του ίσκιου σου-
ρίμα υποταγμένη
στη μεταφυσική αφανούς γεωμετρίας στίχων,
φτεροδύναμες σπονδές
νεύοντας «εις πέδον κάρα»
στα διάσελα του ιάμβου
σ’ αυτό ή σ’ άλλο ποίημα
επτά πλέθρα
έπιασε πέφτοντας ο στίχος
θα χαθούν επιθυμίες σε μια γκρίζα χασμωδία;
πείσματα νηπενθή
στην πλανόδια ομορφιά των κρίνων
περιούσια κατακλείδα
που η αναμονή έχει σμιλέψει
«έρως ανίκατε μάχαν»
σε κυνηγούν ερινύες συνήθειας
στη γαλάζια υδατογραφία
[Τάσος Κάρτας, Οι
λέξεις μέσα στο Ποίημα εικόνες σκέψεων και συναισθημάτων είναι και οι εικόνες
που τις έντυσαν λαβύρινθος επιθυμίας λέξεων «για πράγματα που αρχίζουν να
συμβαίνουν» ερήμην – στίχοι εικονολάτρες φωτογραφία λεξιθήρας και η ευπροσήγορη
ηχώ της μοναξιάς στο τεντωμένο σχοινί μιας ανάγκης λανθάνουσας για ουρανό! – ART by κ ART ά SOS ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου