ΠΥΡ ΓΥΝΗ ΚΑΙ
ΠΟΙΗΜΑ ΤΕΛΕΣΦΟΡΟ
τρομάζω
στη γλώσσα των ποιητών
το
άγχος της μετ’ επανόδου διαδρομής
κάτι
ακόμα που ήταν να ειπωθεί
αλλά
δεν βρέθηκαν έκπληκτες λέξεις
ελπίδες
του σώματος και της ψυχής
κρυμμένες
μες στο στίχο
στο
γαλάζιο ουρανό υπαινιγμοί παλίρροιας
ιδιωτική
οδός δημόσιων λιθοβολισμών
μέχρι
τη χάρτινη άκρη παραλίας
όπου
θα αποστάξουνε οι αυριανές μας τύψεις
όμως σ’ αυτό εδώ το Ποίημα
προπατορική χαρούλα η ποδηλάτισσα
διασχίζει κάθετα το πρωινό μας Σάββατο
αρμενίζοντας όλες τις ευκτικές
παράλληλα μ’ ένα στριγκό κουδούνι
σε δρίμες αυγουστιάτικες
προσπέραση στιγμιαίας νοσταλγίας
από τη γυαλιστερή πλευρά ζουμ ποδηλατόδρομου
ΘΕΣΗ ΠΕΡΙΟΠΤΗ
ΣΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΞΗ ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ
δεν
πνέει η ανασαιμιά των στίχων
και
βλέπω εκείνη τη γυναίκα
φωτιά
ψηλή σα ρίγος προσευχής
εικόνισμα
που δείχνει την ψυχή όλων των λουλουδιών-
έχω πιαστεί στην ίδια παγίδα με Λαιστρυγόνες
Κύκλωπες
τη Μαρία Μαγδαληνή θλιμμένη Παναγιά
τις πιο πολλές φορές ήταν Πάσχα
κι έριχνε μια ψηλή βροχή Μεγάλης Παρασκευής
συνονθύλευμα Κυριακής εστίασης-
γόρδιο κενό τρίστρατο φιλί
διελκυστίνδα χρόνου, χώρου ιδεών:
λάθος μονοπάτι πολύφημη στροφή
πνιγμένοι στίχοι σ’ ανελέητες στιγμές
βοήθεια με σβησμένη την κραυγή της
προτού να είσαι σε θέση να διαλέξεις
άκλιτες λέξεις
απλώνεται άρδην ατέρμονο ποίημα
[Τάσος Κάρτας, Οι λέξεις μέσα στο Ποίημα εικόνες σκέψεων
και συναισθημάτων είναι και οι εικόνες που τις έντυσαν λαβύρινθος επιθυμίας
λέξεων «για πράγματα που αρχίζουν να συμβαίνουν» ερήμην – στίχοι εικονολάτρες
φωτογραφία λεξιθήρας και η ευπροσήγορη ηχώ της μοναξιάς στο τεντωμένο σχοινί
μιας ανάγκης λανθάνουσας για ουρανό! – ART by merzbach
anke ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου