Ό,τι κι αν ζωγραφίζω οξιές ερειπωμένες πίσω απ’ το κρυμμένο βλέμμα

ΕΙΣ ΑΥΡΙΟΝ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΜΥΟΣΩΤΙΔΕΣ

Ζωγραφίζω μιαν καινούργια μέρα εβένινη

χωρίς μεσημέρι

ζωγραφίζω το πρωί

δυο μεγάλα μάτια απ’ ουρανό γαλάζιο

ζωγραφίζω νύχτα τους φρουρούς

σμάρι κορυδαλλούς και χίμαιρες –

εις αύριον οι σπουδαίες μυοσωτίδες

στα χείλια του ασφόδελου

ασωτεύει μια πολιτεία πασχαλίτσες

πλην η ευχή σ’ αυτή τη στιχοπλοκή

πεμπτουσία υπερεγώ

γυρεύοντας παραληρήματα της ποίησης

ό,τι κι αν ζωγραφίζω

οξιές ερειπωμένες πίσω απ’ το κρυμμένο βλέμμα

δισταγμοί που βιώθηκαν

κι άλλοι που δεν

διατέλεσαν ριπές του ανέμου στον τρύπιο ουρανό-

ζωγραφίζοντας λέξεις

ανθίζουν ποιήματα

προσάναμμα της μοναξιάς

που κουβανώ on line στο P.C. μου