Ξεκινώντας το δρόμο της επιστροφής στην πραγματικότητα,

Ξεκινώντας το δρόμο της επιστροφής στην πραγματικότητα,
Έξω απ΄τα σύνορα των προσδοκιών μου,
Σε συνάντησα...
Απρόσμενα συνηθισμένος και προσιτός,
τόσο που δεν ένιωσα την ανάγκη να λύσω το μυστήριο της ύπαρξής σου...

Μαγεμένη απ΄τη λάμψη των αστεριών στο ουράνιο στερέωμα που πια έβλεπα καθαρά και βυθισμένη σε μια γλυκιά,πρωτόγνωρη μελωδία, δεν άκουσα τη ψυχή μου που μ'αναφιλητά παρακαλούσε να σ'ακολουθήσω στα φωτεινά περάσματα που εδειχνες... Κι όμως...
                 ~Σε μια στιγμή κοντά σου, λύγισα~
Το άγγιγμά σου έκρυβε όλα τα μυστήρια που ο νους αδυνατούσε να δεχτεί και να κατανοήσει.

Και τότε γεννήθηκε αυτό που ο χρόνος είχε ξεχάσει να μου ομολογήσει...
       Η δύναμη που μ'έσπρωχνε στην τρέλα...
      Η λήθη της υποχρεωτικής καθημερινότητας...
     Η προσμονή ενός-άλλοτε- ενοχλητικού πρωϊνού ξυπνήματος...
    Ο Έρωτας...

Σήμερα άνοιξα τα μάτια λουσμένη στο ξανθό φως του ήλιου που θαρραλέα έμπαινε στο δωμάτιό μου... Το ζεστό χάδι του μ'έκανε να σκεφτώ την προστασία της αγκαλιάς σου.
                       Ξέρω, δικαιολογίες...
Λές και ήταν το μόνο πράγμα που θα μ'εκανε να σε σκεφτώ...
Χαμογελώντας τωρα ψιθυρίζω...Μείνε ακόμα λίγο κοντά μου...

.•:*¨¨*:•. ΑΠΟΥΣΙΑ....•:*¨¨*:•.

Απουσία εκείνου που εδω και πολύ κ
αιρό έχει φύγει από τη ζωή μου...

Εκείνο που ο καθένας θέλει να έχει.

Κάτι που είχα και έχασα, κάτι που δεν περίμενα ότι θα γίνει τόσο άσχημο.

Απουσία αυτού που κάθε άνθρωπος αναζητά, κάθε ένας εύχεται και κρύβει μέσα του την ελπίδα γι αυτό.

Το έχασα και ξέρω ότι πρέπει να βουτήξω πολύ βαθιά, όχι για να το πιάσω, αλλά για να ψάξω να το βρω με την ελπίδα να το έχω πάλι πίσω.

Ότι έγινε, έγινε όχι χωρίς να το θέλω αλλά χωρίς να περιμένω και να γνωρίζω ότι θα φτάσουν τα πράγματα ως εδώ.

Απουσία λοιπόν και ίσως απομόνωση για να μη πω πάλι για τιμωρία γιατι έχω κάποιες ψυχές που περιμένουν και ψάχνουν και αυτές να βρουν αυτό που έχασαν, αυτό που περιμένουν να κρατηθούν και να προχωρήσουν.

ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ;;;

ΠΟΛΥΣ ΚΑΙΡΟΣ

Καιρός πέρασε πολύς και μια καλημέρα δε φτάνει, μια καληνύχτα δεν αρκεί, ένα γεια είναι μικρό και ένα αντίο πληγώνει.

.•:*¨¨*:•.

Παιχνίδια μόνο με χαμένους, ιστορίες μόνο λύπης και η ζωή συνεχίζεται.

.•:*¨¨*:•.

Κράτα γερά και θα προχωρήσεις, κράτα απ όπου βρεις, κρατήσου από μένα και εγώ θα σταθώ, αλήθεια σου λέω, δε θα πέσω.

.•:*¨¨*:•.

Μόνο ένα μπορεί να με ρίξει και ξέρεις τι είναι, αλλά δε μπορείς να κάνεις κάτι, έτσι λες.

.•:*¨¨*:•.

Διαφορετικοί είμαστε μα τελικά τόσο ίδιοι και καταλαβαίνω, καταλαβαίνεις και τα λόγια δεν έχουν νόημα μα κάποιες φορές μαλακώνουν και ο πόνος γίνεται ζυμάρι και πονάει λιγότερο.

.•:*¨¨*:•.

Σταμάτα σε παρακαλώ να μου ρίχνεις πέτρες, αυτές πονάνε και μπορεί να στέκομαι και να μη πέφτω αλλά τα σημάδια φαίνονται και μένουν.

.•:*¨¨*:•.

Πολύς καιρός τελικά, πολύ κουράγιο, πολύ υπομονή, πολύ...και στέκομαι, ακόμα στέκομαι.

.•:*¨¨*:•.

Εφτά προτάσεις που έχουν τις ομοιότητές τους, έχουν σχέση μεταξύ του, αλλά είναι και τόσο διαφορετικές.

Εφτά προτάσεις που κάθε μια έχει μέσα της σκέψεις και ερωτήματα αμέτρητα.

Αυτές για σήμερα εδώ και στο μυαλό άλλες τόσες και τόσες και...

καλημέρα,

καληνύχτα,

ένα γεια

και ένα αντίο που δε θέλω να έρθει ποτέ.

Μια νυχτα του Αυγούστου

Στη γή
στη φωτιά
στον αέρα
στο φεγγάρι
στο παντού
στο πουθενά
στο πριν
στο μετά
στο τώρα..
στη νύχτα
στη μέρα
στο εκεί
στο αλλού..

Στη γη σε γυρεύω
στον ουρανό μαζί σου πετώ
στον αέρα σαν σκόνη πλανιέμαι
στο φεγγάρι υπάρχω
στο παντού περπατώ
στο πουθενά πηγαίνω
στο πριν γυρνώ
στο μετά ακροβατώ
στο τώρα ακόμα υπάρχω
στην νύχτα πονώ
στη μέρα λυγίζω
στο εκεί πάντα γυρίζω
στο αλλού θέλω να βρεθώ...


Μια νύχτα του Αυγούστου 2008 ..

Ι

El Corazon - Arno eliasΗ καρδιά

Η καρδιά


Γιατί πας να ξεχάσεις;
Είχες τόσο φόβο;
Γιατί πας να ξεχάσεις,εαν θέλω μόνο την αγάπη σου;
Είναι η ψυχή που μου λέει που μου λέει να σε ακολουθήσω
Θέλω να δώσω,να σου δώσω τόσο τόσο τόσο τόσο την συγνώμη μου
Αλλά ξέρω από αγάπη, καρδιά..
Ναι, ξέρω να σ' αγαπάω
Ναι ξέρω αγάπη μου,καρδιά μου, καρδιά μου
Θέλω να ζητήσω συγνώμη
Ξέρω αγάπη μου...
Γιατί πας να φύγεις;κατάλαβέ με, σ' αγαπάω
και παλεύω για μια ζωή που να αξίζει
Αυτό είναι αγάπη κατάλαβέ το αγάπη μου
Κι έχω συγχώρεση, έχω τη συγχώρεσή σου
Έχω περισσότερα από αυτό,
Έχω την αγάπη σου...Θέλω να σου δώσω,
όλα όσα θέλεις
Ξέρω αγάπη μου, καρδιά μου...
Ξέρω από αγάπη
Είσαι η καρδιά, είσαι η καρδιά μου
Είσαι η καρδιά μου...
Θέλω να σου δώσω αγάπη,
Κατάλαβέ το...Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη
Ξέρω αγάπη μου.
Είναι η ψυχή που μου λέει που μου λέει να σε ακολουθήσω
Είναι η ψυχή που μου λέει που μου λέει να σε ακολουθήσω!!!

Ένα βίντεο που έλειπε απο την πρώτη μου ανάρτηση..ένα τραγούδι ,που λάτρεψα και λατρευω..Η καρδιά ,η καρδιά που χτυπά δυνατά..η καρδια που ακολουθεί βήματα ακολουθεί την ψυχή,τις σκέψεις..

Για σένα που υπάρχεις τόσο έντονα μέσα απο τα σκοτάδια σου και μέσα

απο το φως της δικής σου καρδιάς..

Alone apart - Marketa Irglova

Ματια διχως λογική μάτια που ζούν και πεθαίνουν στη σιωπή
εφτα ζωές δε τους φτάνει για να ζήσουν
μάτια απο δακρυα πνιγμένα σαν πίνακας
μοιάζουν αφηρημένα αυτα τα μάτια δεν έχουν λογική είναι κομματιασμένα

H καρδιά ψάχνει να βρεί το φώς τα μάτια το σκοτάδι
και η ψυχή ένα μικρό σημάδι ..
I

ΜΟΝΑΞΙΑ

                        ΜΟΝΑΞΙΑ

Αλήθεια

πόση μοναξιά στο πέταγμα σου

μικρή πεταλούδα του ονείρου

πάνω από την γκρίζα πολιτεία

αμπαρωμένες οι πόρτες της ψυχής

κλειστά τα παραθυρόφυλλα του ύπνου

και στο μεγάλο τραπέζι της σιωπής

το ψωμί από τα όνειρα των πεινασμένων .

Αλήθεια

πόση μοναξιά στο ακρογιάλι των ήχων

καθώς στου φεγγαριού την λήθη

σε σκοτεινά δίχτυα έπιασαν

τα λόγια του έρωτά μου

και ας σφυρίζουν στο αίμα μου

σειρήνες  της νύχτας γεννώντας

απατηλές των στίχων αστροφεγγιές .

Αλήθεια

πόση  μοναξιά στις γειτονιές του φεγγαριού

όταν καρδιά μου , μικρό πουλί

πιασμένο στα ξόβεργα

κυνηγού που δεν γνωρίζει,

μετρά στον ίσκιο

της πληγωμένης φτερούγας του

την φθαρτή ομορφιά αυτού του κόσμου

που γεννιέται και πεθαίνει κάθε μέρα .

Βάσω Μπρατάκη

Από την συλλογή  ’’ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ‘’