Josè Hierro Real
dipinto di Massimo Mazzieri
Le strade non portano
a nessuna meta;
tutte terminano in noi.
La fiamma del crepuscolo
ci fonde in unità.
È bello camminare,
sognare, cantare.
Bello essere in gran tenerezza
con un cuore vicino,
(con un dolore remoto).
Οι δρόμοι δεν οδηγούν
σε κανένα τέρμα,
όλοι φτάνουν σε μας.
Η φλόγα της αυγής
μας ενώνει.
Είν'όμορφο να περπατάς,
να ονειρεύεσαι, να τραγουδάς.
Είν'όμορφο να γίνεσαι τρυφερός
με μιά καρδιά κοντά σου,
(με μακρινό τον πόνο).
La sera si denuda,
mostra i suoi ori profondi.
Ogni forma ci incanta
col suo vino gioioso.
Ormai non c'è nulla:
- passato, futuro, ombre, gioie -,
fuori di noi.
Η νύχτα ξεγυμνώνεται
δείχνει το βαθύτερο της χρυσό.
Κάθε μορφή μας μεθάει
με της χαράς το κρασί.
Δεν υπάρχει τίποτα πιά:
-παρελθόν, μέλλον, σκιές, χαρές-
πέρα από μας.
La sera spolvera il suo caldo tesoro.
I suoi pampini di fuoco
stillano nei nostri occhi.
La sera è nostra.
Il mondo fu fatto per noi.
Siamo il suo centro vivo
e gira il tempo intorno.
Η νύχτα ξεσκονίζει το θερμό θησαυρό της.
Τα φλογερά της κληματόφυλλα
λάμπουν στα μάτια μας.
Η νύχτα είναι δική μας.
Ο κόσμος έγινε για μάς.
Είμαστε το ζωντανό της κέντρο
και γυρίζει γύρω μας ο χρόνος.
Passa e non può ferire
col suo dolore remoto
il nostro cuore vicino.
Le strade non portano a nessuna meta;
tutte terminano in noi.
Προσπερνά -ο χρόνος- και δεν πληγώνει
με τον παλιό του πόνο
τις ενωμένες καρδιές μας.
Οι δρόμοι δεν οδηγούν πουθενά
όλοι καταλήγουν σε μας.
Josè Hierro Real
trad. Lunapiena
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου