Κύματα

Κύματα

''Από μακριά μοιράζονται βλέμματα

μ’ έρριψε η τύχη κύματα χεριών

και τ’ άλλο πουκάμισο του θέρους

μονάχο''

Το πήραν κι αυτό το ποίημα γεμάτο ομορφιά και νιόβγαλτη ύλη. Κλείσε τα μάτια μωρό μου κι αυτό θα περάσει. Έχω στα μαλλιά σου τυλιγμένο μαξιλάρι ρόδο, έχω εδώ την δύναμή σου σαν ‘ρθεις απ’ τον καιρό και από τις προσταγές. Δεν την κρατούν την αθάνατη ζωή.

Ω! να μου μιλάς και σήμερα και αύριο κάθε ημέρα κάθε νύχτα!

Μου είπε κάποιος με βροχή: ''έχεις δύο φεγγάρια’’ …

Το ένα λέω φωτίζει τη θάλασσα τώρα, σπάει το κύμα και στέλνει τις λέξεις σε μπουκάλι. Με βαραίνει πολύ αυτό το πανωφόρι κι ας είναι άσπρο κύμα και χαρτί. Άνοιξε ένας κόσμος κι εγώ συρμάτινα τον αφουγκράζομαι, δεν τις ακούω τις ανάσες. Απόμεινε μια κορνίζα γέλιο κόντρα στον ήλιο…. Θα έλεγες είναι εραστές… τι εύκολα που ξελογιάζεται ο κόσμος μάτια μου. Στη θέση αυτή θα συναντηθούμε πάλι με τα χέρια ανοιχτά, να μου μιλάς για τον Lorca τον Dalí τον Gaudí. Επάνω μου το ζόρι, σκαρφάλωσε, ούρλιαξε κι ας μείνει η σκοπιά να αντιμετωπίσουμε. Εγώ δεν θα ντρέπομαι για τα φιλιά κι ας λέει ο κόσμος.

-Πού πάς;

-Φεύγω κατά το κύμα

-Καληνύχτα κλείσε τα μάτια μωρό μου κι αυτό θα περάσει.

Όταν μπήκα ήταν σκοτάδι… σαν κάτι… μου πονάει τα σπλάχνα.

Βρέχει…

3/2/11

Παράθυρα εποχής

Λέξεις λείπουν

στο εδώ στο εκεί στο δίπλα ρολόι

βήματα βήμα κτύπος

παράθυρα εποχής γυρτές γρίλιες

πάντα κοιτούν γη

έξω ένας καιρός του καστανά να περιμένει

καθώς επέστρεφα στο νόημα των λεξικών