Μ' ένα χταπόδι κόκκινο στην άκρη των χειλιών
Και με το στίχο της ελιάς στης τρίαινας τη μύτη
Με κείνο το ολάνθιστο κλείστρο των ταπεινών
Και με σταγόνες αρμυρές στο πυρωμένο στήθος
Με δυο κορδόνια ασφυχτικά στις σχάρες του μυαλού
Και με μελάνη σινική στην αύρα του πελάγου
Μ' ένα γαρύφαλο στο στόμα της ελπίδας
Κι ένα σταυρό στο μάγουλο της πίκρας
Μ' ένα χορό αγαρηνό στου ορίζοντα τη στέψη
Κια μιαν αξίνα τρυφερή στις μυρωδιές του κόσμου
Με δυο τροχούς ιωνικούς αδιάκοπα να γράφουν
Ολόγυρα απ' τη ζωή ορθές γωνίες σκέψης
Με πυρετό πυρηνικό στον άξονα του στοχασμού
Και μέγγενη ασφυχτική στους θύλακες του ωραίου
Με βήματα αρχαϊκά στο θυρεό της γλώσσας
Και μια απλωμένη αίσθηση στο θρόνο του απείρου
Μ' αίμα πολύ θυσανωτό αστέρευτα να τρέχει
Και ξέχειλο να σ' ακουμπά στο δέρμα της αγάπης
Με λόγια κύματα βουνά βότσαλα γαλαξίες
Κι έναν απέραντο θυμό στο χρώμα της σοφίας.
Κυρ-Παπ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου