Κάθε νύχτα ξεσκονίζοντας τα παλιά έπιπλα
ξεθάβω το γραμμόφωνο της αμαρτίας.
Αφήνω να παίζει νότες απόκοσμες, ηδονικές.
Απομακρύνομαι, πηδώντας στο ένα μου πόδι.
Η αθωότητα απλωμένη στο πάτωμα
τσαλακώνεται στο πέρασμα σου,
μα δε με νοιάζει.
Η αμαρτία είναι γλυκιά...
- mips-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου