Νόμισα..

..πως δραπέτευσα

κι όμως τρέχοντας σαν παιδί

σκόνταψα κι έτσι

βρέθηκα

καταμεσής του είναι σου

Κι απο τότε 

Μια αγκαλιά που χωρά

την αλήθεια της ψυχής

που γεφυρώνει τον πρώτο

και τον τελευταίο παλμό

της καρδιάς 

στην ευθεία του αναπόδραστου.

Αναρτήθηκε από AERIKO στις 12:00 μ.μ.