ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Πέμπτη, 24 Ιανουαρίου 2013

Δεν Εχω Χαρα..

Οσες φιλες που μου εγραφαν  και με αγαπησαν..
χαθηκαν τωρα πια..
και  οσες αγαπησα και τους εγραφα συχνα χαθηκαν στη μοναξια..
δεν εχω χαρα μητε γελιο να της προσφερω..
τα μυστικα μου μεγαλωνουν στη σκια καθε βραδυ..
σαν αποτυπωματα  σε νυχτες πανω στο τετραδιο μου  πολλαπλων χρησεων..
στα βλεβαρα των ολων γυναικων στης φιλες μου 
γλυστραει γλυκα η ψυχη μου...
αφου της σκεφτομαι και της θυμαμαι παντα..
σαν τον ηλιο που δεν ξεχνιεται να γυρη στων βουνων της πλατες..
της νυχτες χανομαι  μεσα στην τρικυμια των δακρυων μου..
η μοναξια μου γινεται συμμαχος μαζι με τον ανεμο...
τους εχω μοναδικη παρεα μου..
ακομη μια μερα περασε σαν τον λιποταχτη..
ακομη μια νυχτα και παλι μονος...
και ερχεται παλι η στιγμη που μου βαθαινει μεσα μου ο πονος..
και πιανει παλι δουλεια η νοσταλγια μου..
τωρα τα γραφτα μου ολα ειναι χωρις παραληπτη..
Ε!

Τρίτη, 22 Ιανουαρίου 2013

Ισχυρη Κραυγη..

παντα αναζητουσα ματαια το ταιρι μου..
αλλα και παντα ομως σαρκαζα μπροστα στην ελευθερια της μοναξιας μου..
απο τη μερα και την ωρα που με αφησες φιλη μου με αρκετο μονο μεσα μου..
και να απομακρυνθεις τελειως απο τον οριζοντα μου..
απεμειναν  σε μενα μεσα μου η μοναξια του ηθους..
αφησα της ημικρανιες μου να μου αυλακωσουν καθετα ολες της σκεψεις μου..
και ολες της επιθυμιες μου για σενα..
και ετσι πληρωσα την ευτυχια προδωσα τα ονειρα υπακουοντας στη γνωμη των ανεραστων..
επεστρεψα στη σκυθρωπη μοιρα μου και παλι και στης μελανοπρεπες και αφεγγαρες νυχτες..
να ντυσουν ξανα ολοκληρωτικα τη ζωη μου..
προοσπερασα της ερωτικες κραυγες  προδωσα την ιεροτητα του ερωτα..
και της επιθυμιες των σωματων..
αφηνοντας τη ζωη παλι να δραπετευσει..
και τη νοσταλγια να οδευει προς το απειρο..
τωρα πια υπαρχεις ως νοσταλγικη αναμνηση..
η ως βασανιστικη απουσια..
 δε ξερω....
Ε!

Πέμπτη, 17 Ιανουαρίου 2013

Παραισθηση των Αισθησεων ...

απο τα στοιχειωμενα μου μερη που εζησα εφυγα ετρεξα μακρυα..
θελω να ξεχασω τα παντα..
γυρισα ομως εδω στο γκριζο τοπιο της ζωης μου..
εδω ειναι ολα καινουργια ..
θα κανω νεα αρχη..
αφεθηκα μονος μου με της ωρες στην αυρα της νυχτας..
και στο οινοπνευμα να πιω και καπνιζοντας να ηρεμησω ηθελα..
και ηρθες σαν ενα ονειρο ενα βραδυ..
εσβησες το παρελθον μου..
μια στιγμη δισταγμου  και επειτα ηρθε ο ερωτας..
οταν ενιωσα το παθος αρχισε μετα η παραισθηση..
ηταν ολα διαφορετικα..
εσυ τα λογια σου το τοπιο και ομως μου φαινονταν ολα ηδη γνωστα να ειναι..
οταν σε καταλαβα δεν ενιωσα εκπληξη αφου παντα σε περιμενα..
τωρα η σκεψη μου το ιδιο με πονα μεσα μου..
και ο πονος μου με ακολουθει παντου και παντα..
εσυ εφυγες  γυρισε παλι η  μοναξια μου..
ουρλιαξα για τον οικτο σου..
σε ειδα να γελας γρεμιζοντας μου  τα παντα αφου μου προσφερες παλι τον εφιαλτη ..
τωρα οτι και να δω στον υπνο μου θα ειναι μια απλη επαναληψη..
ο πονος ειναι πια πεπερασμενος...
οτι και να ερθει παλι θα το δεχτω γιατι ξερω ειναι απο σενα..
Ε!

Τρίτη, 15 Ιανουαρίου 2013

Δε σου Ζητησα Ποτε Τιποτα..

το κρυο θεριψε μονο η μουσικη επιζει
στο δωματιο μου παγερη ηρεμια..
οι  ηχοι φαινεται να πηραν κατι απο τη νυχτα
σωπασαν νεκρες ολες οι γραμμες..
η φυγη σου εγινε ξαφνικα χωρις προειδοποιηση
και η αναζητηση απομειναντων ακαρπη φαινεται πως και οι τοιχοι εχασαν καθε τους χρωμα..
τωρα η πορεια  μου προδιαγραφεται απλη σταθερη και σιγουρη..
στη σελιδες των μπλογκ δε θα βρεθει σωτηρια οσο και να σε διαβαζω..
ωραια ομως να διαβαζεις για τον πονο των αλλων..
την ηρωικη μοναξια της εγκαταλειψης των  μοναχικων και οχι μονο..
προτιμω τη μετριοτητα του κοινου ανθρωπου.. 
δε θελω να γινω ρολος σε κανενα μπλογκ..
μου αρεσει η απλοτητα  οπως να κοιμασαι χωρις να αγκαλιαζεις τα μαξιλαρια..
δε σου ζητησα ποτε τιποτα δε θελω διακρισεις..
καπου στη μεση ηθελα να χωθω
βρεθηκα ομως στο πατο  ατυχια.
μονο που δεν θα ξαναπροσπαθησω..
δε μου αφησες τιποτα για να ξεκινησω και παλι..
Ε!

Σάββατο, 12 Ιανουαρίου 2013

ικεσια

Φιλη μου..
νομιζα πως ηρθε η λυτρωση..
εμφανιστηκες με λουλουδια μιλησες για αγαπη και σε πιστεψα..
τωρα μερα με τη μερα φοβαμαι..
ισως ειναι τα ματια σου που δε με κοιταζουν παντα..
η παλι ο τονος της φωνης σου ειναι πολυ δυνατος..
σου ζητησα μικρες ηδονες  μου  της αρνεισαι..
οσος φορες προσπαθησα να μετρησω το παθος σου να ξερεις βρεθηκε μηδενικο..
ελπιζω να ειναι ενας εφιαλτης να μη συμβει το εγκλημα..
αφουγραζομαι τα βηματα  του δολοφονου στο σκοταδι..
εξαφανιζεσαι χωρις αφορμη και επιστρεφεις αθωα..
μα η υποκωφος ηχος δε με αφηνει..
μου φωναζει πως ολα ειναι μερος μιας παραστασης που τελειωνει..
οταν θα φυγεις με το πρωτο ελαφρυ φυσημα του ανεμου ..
παρε μαζι σου και τα ματια μου..
μετα απο σενα δε θελω να αντικρισω τιποτα..
οταν προδωσεις να προδωσεις γρηγορα...
E!

Τετάρτη, 9 Ιανουαρίου 2013

Αδικη Μιση Ζωη..

Αδικη Μιση Ζωη..
με ονειρα ψευτικα και γριζες σκιες που χανονται μεσα στο χρονο..
ανεργος διχως σκοπο και αυριο..
 αγορασμενα τα βηματα μου δειλα δειλα περπατω μετεωρος μεσα στην απελπισια μου...
η ελπιδα αγνωστη να ειναι  που μου γυρισε ασπλαχνα τη πλατη για μια νεα ζωη...
Αδικη Μιση Ζωη..
 λογω κρισης να ζησεις σημερα με 500 ευρω με αξιοπρεπεια και αυτοσεβασμο..
το ποτο μου να πινεται πικρα  οπως και το τσιγαρο μου μαζι..
απο ξενες πολλες ενοχες..
Αδικη Μιση Ζωη..
την αποδεχθηκα καταπατωντας ηθικες αρχες και γρεμιζοντας αληθειες ανθρωπινες...
που εμαθα να ξεπερνω χιλιες του κοσμου δυσκολιες..
χαμογελα η μεσα ψυχικη μου αλητεια γιατι κανω ονειρα πολλα..
ισως να χαμογελα για εκεινα που ποθω η συνειδηση  μεσα μου να εχω..
στην καρδια μου και ελευθερος να πορευθω στη ζωη ωρες μερες  χωρις τη μιζερια και δεσμα...
χωρις Αδικη Μιση Ζωη...
Ε!

Αναρτήθηκε από ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ