Με θάλασσες μετρώ...

Με θάλασσες μετρώ...

*
Γυρίζω μέσα μου να δω και να μετρήσω...
Τις θάλασσες απόσταση του χρόνου....
Στ' αμπάρια της ψυχής αλμύρας ρότες...
Κύματα όνειρα νοτιάς...
Μικρά ανήξερα πετάγματα
γλάρων αυταπάτης...
Καθρεφτισμένος ουρανός
σε προδωμένα ακρογιάλια...
Νικημένα δάκρυα
σε πετρωμένα βράχια...
Σπασμένα κουπιά
σε βάρκα, κορμί τσακισμένο...
Ακουαρέλλα ξέθωρη
βροχή που σκάει στο κύμα...
Μια Ιθάκη σκοτεινή σκιά
ταξίδι ξένης μοίρας...
*

*
Σκαλίζω με γυμνά χέρια την άμμο της μνήμης Πότε βυθίζονται σ΄ερήμους
πότε σ' ακρογιάλια Άπνοια και βροχή απομονώνουν τους ήχους Πρόσωπα
σε όλες τις ερήμους Μαριονέτες με ανάπηρες κλωστές Φιγούρα στ' ακρογιάλια,
μετρώ μποφώρ διάσπαρτης μοναξιάς Πρώτα περήφανα μετά τσακισμένη
Βορά η περηφάνεια στο τσάκισμα που δεν είδε κανείς Θάβω με γυμνή ψυχή,
βαθιά, τ' ανείδωτα Να φυτρώσουν τσουκνίδες Να κρύψουν τις ξεκλείδωτες
πόρτες, από αόρατα μάτια Να φυτρώσουν αρμυρίκια Ν' ανθίζει η αλμύρα
σχήματα Όρεξη για ταξίδια...
*

*
Με τα λίγα έμαθα...
Με φόβους κοιμόμουνα...
Μια γενναία δειλή...
Με θάλασσες μετρούσα...
Με θάλασσες μετρώ...
Χρόνους φυγής...

*Αναστασία*
*
**
***
Πάμε να φύγουμε απ' αυτή την πόλη
όλα ξηλώθηκαν μείναμε μοναχοί
άνθρωποι σπίτια και φωνές
κάνουν κομμάτια το μυαλό μου
βουλιάζουν μέσα μου οι μορφές
που μόλις και διακρίνονται στο γύρω

Oλα περνούν σαν αστραπή
κι ο χρόνος μαύρο πέπλο στη σιωπή μου
μπερδεύτηκε το αύριο με το χθές
οτι κι αν λες το ίδιο θα συμβαίνει στη ζωή μου

Πάμε να φύγουμε απ' αυτή την πόλη
δε βλέπεις πως μας στρίμωξαν για τα καλά
απ' το δικό μας χέρι τίποτε δεν περνά
Πάμε να φύγουμε
(Σωκράτης Μάλαμας)
Από aranjuez66