Παρασκευή, 27 Ιουλίου 2012
Η άγνωστος
Ξάγρυπνη μένω τα περισσότερα βράδια
να θυμηθώ προσπαθώντας ποια είμαι
ποια είναι αυτή με τα ρούχα τα μαύρα
που τριγυρνά με τόσο θράσος στο σαλόνι μου
που κοιμάται ακάλεστη στο μονό μου κρεβάτι
που τρώει το άκοπο σε φέτες ψωμί μου
δεν έχω τίποτα εναντίον της
μόνο που να
πολύ μ’ ενοχλεί που αλλάζει τα έπιπλα
που τα κάδρα ξεκρεμάει απ’ τους τοίχους
ναρκωτικό τόσο επικίνδυνο τα χέρια της
τα χέρια της που τα πάντα αγγίζουν
που χτίζουν γκρεμίζουν και λησμονούν
που κρατούν το κλειδί
αυτό˙ το ένα κλειδί το μονάκριβο
που κλειδώνει κι αφήνει τη σκόνη απέξω
τα ψίχουλα αφήνει απ’ το χαλάκι κάτω
μιας πόρτας κλειστής σχεδόν σφραγισμένης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου