Μ. Λουντέμης - Πού χάθηκες κοριτσάκι;
Γέμισα τον κόσμο.
Έσπειρα τον κόσμο με τ’ όνομά σου.
Μα εσύ δεν βρέθηκες.
Ποιοι σε πήραν κοριτσάκι;
Ποια φτερά σε σήκωσαν απ’ τη ζωή;
Ρωτώ τους δρόμους:
«Μην ακούσατε κάτι βηματάκια; -ήταν πολύ αλαφρά».
Κείνοι πνίγονται στη σκόνη.
Δεν απαντούν.
Ποιοι σε πήραν κοριτσάκι;
Αν μου το ‘καναν αυτό οι ουρανοί,
πώς μπόρεσαν;
Πώς μπόρεσαν κείνοι να σ’ αγαπήσουν
πιο πολύ απ’ τον πατέρα;
Ρωτώ τους αέρηδες – αυτούς που ‘ρχονται απ’ τα δάση,
απ’ τη γη, απ’ τις θάλασσες.
«Ήταν κάτι λογάκια που μύριζαν πασκαλιά –
μην τ’ άκουσε κανείς;»
Κείνοι βογκούν –σαν λαίμαργα πουλιά – Και φεύγουν.
Πού χάθηκες κοριτσάκι;
Ρωτώ τα φύλλα, τα καΐκια, τους ατμούς.
Τα μπουμπούκια που ξεκίνησαν απ’ την ανυπαρξία.
Τα σύννεφα ...
«Μην είδατε ένα προσωπάκι; - Ήταν πολύ αχνό».
Σωπαίνουν.
Πού χάθηκες κοριτσάκι;
Τα μάτια μου θα σ’ έβρισκαν –
και δίχως φως.
Και δίχως ήλιο – θα σ’ έπιαναν τα δάχτυλά μου.
Πώς χάθηκες λοιπόν μικρό μου;
Πότε μεγάλωσε τόσο πολύ ο κόσμος,
ώστε να μπορέσεις να χαθείς εσύ;
Εγώ θα σ' έβρισκα...
Ας είσαι μικρό σαν το χνουδάκι.
Σαν πεταλούδα ας είσα αλαφρό
Αδύνατο, σαν τη φλογίτσα του κεριού, ας είσαι.
Εγώ θα σ' έβρισκα.
Γιατί σωπαίνεις; Γιατί σωπαίνεις, λοιπόν, κοριτσάκι;
Αν δεν μπορείς να τραγουδήσεις.
Αν δεν μπορείς να τους πεις να με φωνάξουν.
Τότε κλάψε, κοριτσάκι. Κλάψε!
Και τ’ αυτιά μου θα σ’ ακούσουν
Κι ύστερα ας μην ακούσουν πια
άλλην μουσική στον κόσμο.
Πέμπτη, 6 Δεκεμβρίου 2012
Κυριακή, 23 Σεπτεμβρίου 2012
Δευτέρα, 2 Ιουλίου 2012
σ'αγαπώ γιατί το χάδι σου ξύπνησε το χαμόγελό μου,
σ'αγαπώ γιατί οι μυρωδιές σου μέθυσαν το κορμί μου,
σ'αγαπώ γιατί ο ψίθυρος σου αγκάλιασε τη καρδιά μου,
σ'αγαπώ γιατί η φωνή σου νανούρισε το φόβο μου,
σ'αγαπώ γιατί το φιλί σου χρωμάτισε τα όνειρά μου,
σ'αγαπώ γιατί το βλέμμα σου ζωγράφισε το σώμα μου με χρώματα καινούργια... δικά σου
σ'αγαπώ γιατί τα χείλη σου ήπιαν τα δάκρυά μου,
σ'αγαπώ γιατί τα χέρια σου χάιδεψαν το όνειρό μου,
σ'αγαπώ γιατί τα δάχτυλα σου περπάτησαν στο στέρνο μου,
σ'αγαπώ γιατί η γλώσσα σου μου γνώρισε γεύσεις παραμυθένιες,
σ'αγαπώ γιατί ο χτύπος της καρδιάς σου έγινε το αγαπημένο μου τραγούδι,
σ'αγαπώ γιατί τα μάτια σου χαμογέλασαν,
σ'αγαπώ γιατί το πρόσωπό σου φώτισε τον περίπατό μου,
σ'αγαπώ γιατί στο στήθος σου άκουσα ήχους μουσικής,
σ'αγαπώ γιατί τα βλέφαρά σου ζωγράφισαν τις εποχές,
σ'αγαπώ γιατί τα μαλλιά σου αγκάλιασαν την αγωνία μου,
σ'αγαπώ γιατί το στόμα σου ταξίδεψε στο στόμα μου,
σ'αγαπώ γιατί τ'όνομά σου ξύπνησε το βλέμμα μου,
Σ'ΑΓΑΠΩ.... ΓΙΑΤΙ.... Σ'ΑΓΑΠΩ
.....................................Λουκία Ρικάκη
feed yourself into it.
Be the fireplace and the wood.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου