Πολυπόθητη ώρα

Πολυπόθητη ώρα

Μοιραίες μυστικές φωνές
έρωτας ξεχειλίζει
μικρές καυτές σταλαγματιές
ιδρώτας ζωγραφίζει.

Λόγια καρδιάς αναπνοές
ακαταμάχητη έλξη
μοίρα ενωμένη δυο ζωές
στου πάθους μας τη σκέψη.

Μέσα απ’ τη λίμνη της ψυχής
στην αύρα της λουσμένη
στις μελωδίες της σιωπής
μια αγάπη ριζωμένη.

Αγγίγματα εναλλάσσονται
τα χείλη διψασμένα
ψίθυροι μεταβάλλονται
σε χάδια αγαπημένα.

Του ταξιδιού οι ορίζοντες
σαν θαύμα ανοιγμένοι
θεαματικοί παράγοντες
εικόνα μαγεμένη.

Λαίμαργα ακροδάχτυλα
πηγές ανακαλύπτουν
αθόρυβα και άδηλα
περάσματα καλύπτουν.

Μια πράξη τόσο τολμηρή
χορδές θα συνταράξει
σαν μία λυρική σκηνή
θνητών θα υπογράψει.

Στο φως θ’ αποκορυφωθεί
στη λάμψη του χορού μας
της πένας μου περιγραφή
του έμψυχου ρυθμού μας.

Ελκυστική εξέγερση
βρίσκεται μες στο αίμα
αισθήσεων ανέγερση
φτάνοντας ως το τέρμα.

Τινάγματα απροσδόκητα
σεντόνια μυρωμένα
θέλγητρα αδωροδόκητα
κορμιά παραδομένα.

Δίχως πολλές υπεκφυγές
όνειρα και υποσχέσεις
στης ποίησης τις διαδρομές
ζήσε και όσο αντέξεις.

Ουράνιος προορισμός
η πολυπόθητη ώρα
ο τελευταίος στεναγμός
του πόθου μας τα δώρα.

Δευτέρα, 20 Μαΐου 2013
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου