Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Γαλάζια Νεράιδα

Αυτό που θα ήθελα απόψε, είναι τη ζωή μου πίσω...
Αλλά δεν ξέρω απο ποιόν να τη ζητήσω...
Τόσο τη σκόρπισα, τόσο την χαράμισα, τόσο τη δάνεισα, τόσο την ξερίζωσα.
Απο ποιόν να τη ζητήσω τώρα.... Και τι ωφελεί....
Αυτό που θα ήθελα απόψε, τελικά, είναι ένας ώμος, να γείρω πάνω του και να κλάψω... Να κλάψω πολύ.. Με λυγμούς.. Με κραυγές..
Να κλάψω για όλα.. Για όσα αγάπησα.. Για όσα ονειρεύτηκα.. Για όσα ένιωσα.. Για όσα περίμενα και δεν ήρθαν.. Για όσα ήρθαν.. Για όσα με πρόδωσαν .. Για όσα με χαράκωσαν.. Για όσα με θανάτωσαν.. Για όσα με ανάστησαν.. Να κλάψω πολύ.. Με λυγμούς.. Με κραυγές.. Για όλα....
Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν ’ακούσω τη φωνή του, να μου πει ψυθιριστά : «Μη κλαις».. Μόνο αυτό.. Τίποτ’ άλλο..
Μην κλαίς.. Μόνο αυτό.........

Αλκυόνη Παπαδάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου