Πώς σ’αγαπώ;

Πώς σ’αγαπώ; 

Τους τρόπους ας μετρήσω.
Σ’αγαπώ στο βάθος, πλάτος και ύψος
που η ψυχή μου δύναται να φτάσει, σαν ψάχνει αόρατη
να βρει το τέλος του Είναι και της Χάρης της ιδανικής.
Σ’αγαπώ στο επίπεδο της ταπεινότερης
καθημερινής ανάγκης, κάτω απ’τον ήλιο ή του κεριού
το φως.
Σ’αγαπώ ελεύθερα, όπως παλεύουν οι άντρες
για το Δίκιο.
Σ’αγαπώ αγνά, όπως απεχθάνονται τον Έπαινο.
Σ’αγαπώ με το πάθος που έντυνα
παλιά τις λύπες μου και με την πίστη
των παιδικών μου χρόνων.
Σ’αγαπώ με μιαν αγάπη που νόμιζα πως έχασα
μαζί με τους χαμένους μου αγίους

σ’αγαπώ
με την ανάσα,
τα χαμόγελα, τα δάκρυα όλης της ζωής μου!

και αν
ο Θεός ορίσει
θα σ’αγαπώ περισσότερο μετά το θάνατο.

Ε.Μπράουνιγκ, Σονέτο XLIII, Ερωτική Ποίηση.

Αναρτήθηκε από Sandrenia στις 3:05 π.μ.