Σε μαρμαρενια αλωνια βρεθηκα.

Σε μαρμαρενια αλωνια βρεθηκα.

ενας κοκος αμμου απο το απειρο.

περιπολιες σιωπης.

ο ανεμος ιχνογραφει απουσιες.

Δειληνο....

Εναςμοναχικος διαβατης ψαχνει τ'ανεξητηλο.

ενα σπουργιτι για τροφη.

Ομως εσυ...

σαν αγγιξες τ' αγνωστο της υπαρξης σου,

σωπασες...

γιατι δεν μιλας?

Πες μου..

πως εγινε..

να μοιαζει..

η λαχταρα με ντροπη?

η ελπιδα με αμαρτια?

στα δεξια του απροσμενου εδρευει το αμειλιχτο..

στα αριστερα ...πνιγμενοι στεναγμοι μαραμενων ροδων..

μα εσυ που ξερεις να ψηλαφεις τ' αορατα

πες μου..

πως εγιναν οι αρετες, θεμελια κακου?

και οι φασκομηλιες ,παραρτημα χαμενης ευκαιριας?

ομως εσυ... δεν ξερεις..

τι να πεις..

δεν εχεις απαντησεις..

για την οχλαλοη στα ερειπια..

των οδυρμων την κακοφωνια..

Ω! Αν μπορουσες να παρεις..

αυτη την αδηλη θλιψη απ το σουρουπο..

τις φλυαρες σκιες απο τα κλωνια..

δεν θα γεμιζε θυμισες το συθαμπο..

με την αψια μυρωδια των ταριχευσεων..

Γ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΟΥ Blog:ΟΡΚΩ ΜΗ ΧΡΩ