Ηχος ακανθων...

Θυμαμαι....

Νιωθω την πιεση στους κροταφους μου...

Σε αποσυνθεση το σωμα...

Η σιωπη μου κραυγαζει μεσα στα αφτια μου...

Αφησα το τελευταιο μου δακρυ στις πρωτες σταλες

της βροχης...μα σκυβοντας στο νερο..με ξαφνιασε

η εικονα μου...

Οι μασκες τελικα δεν ηταν μονο για το παρτυ..

Παλι αυτος ο ηχος... 

.....................................

Ενα γραμμα που ποτε δεν θελησα να γραψω...

Ερεβος στην ψυχη μου...

Και νιωθω σαν ο χρονος να τελειωνει ξανα...

Τα αποτσιγαρα γεμισαν το τασακι..

Σβησμενα ονειρα..

Σβησμενες ελπιδες..

Οι σκεψεις απορησαν με το γιγνεσθαι...

Οι λεξεις υποθηκαν αβιαστα στου λυγμου την εγκαταλειψη..

Οι λεξεις σου σαν ιχνη...Ηχος ακανθων... 

Οι στιγμες ολες χαραγμενες...

Θυμαμαι...

Και αποψε η νυχτα ειναι γεματη απο φως.. 

Χωρισα στα δυο το κορμι μου μηπως ετσι σε εχω...

Ο ερωτας ξεχυθηκε μεσα απο τις ρωγμες της νυχτας...

Φευγαλεα ψευδαισθηση...

Χα,χα τι αστειο...Ξενυχτω ακομα για την αγαπη...

Ισως γιατι.... 

Δεν επιτρεπω την αλλιωση των συναισθηματων μου...

Το χαμογελο σου κρεμαστηκε στα βλεφαρα μου κι εμεινε εκει..

Εγω...

Ακομη εδω...

Σε ενα αδειο κρεβατι με λυμενες ολες τις αισθησεις...

να συνηθιζω το σκοταδι...

προσπαθωντας να πεισω τον εαυτο μου

πως δεν μου λειπεις...

Αναρτήθηκε από _stardust στις 9:44 π.μ.