Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα... _Kώστας Καρυωτάκης_

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΤΟ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΟ ΑΝΔΡΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΣΟ ΠΡΟΟΡΟ & ΑΙΦΝΙΔΙΟ  ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

 

 

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα...

 

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
είδα το βράδυ αυτό.
Kάποια χρυσή, λεπτότατη
στους δρόμους ευωδιά.
Kαι στην καρδιά
αιφνίδια καλοσύνη.
Στα χέρια το παλτό,
στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
Hλεκτρισμένη από φιλήματα
θα 'λεγες την ατμόσφαιρα.
H σκέψις, τα ποιήματα,
βάρος περιττό.

Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες,
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.