Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Νόμιζε οτι..


..η ζωή είναι σκληρή 
μέχρι που κοιτάχτηκε στον καθρέπτη,
αλλά νόμιζε επίσης ότι ο χρόνος είναι άκαρδος 


μέχρι που θυμήθηκε
οτι ζεί πολλά χρόνια 



είχε πλανευτεί

d.k


Nα έχεις ή να είσαι;


Aυτο πρέπει να αποφασίσουμε 
στο επερχόμενο δημοψήφισμα
και σκέφτομαι..






..τι να μου πει εμενα η λέξη πτώχευση 
όταν ζω ήδη μεσα σε μια κοινωνία
 εγκεφαλικά νεκρή και ψυχικά στασιμη;






Μπούχτισα..




.. με την ηχορύπανση των ημερών

Η αλήθεια της ζωής ποτέ δε χάνεται 
στους ανεξερεύνητους δρόμους του δήθεν 
κι όλοι οι φευγάτοι απ΄τον κύκλο γαλαξίες 
αναστημένοι μου χαμογελάνε απόψε 
και για πάντα σε μια παράξενη 
συμπαντική απαλή ησυχία. 


Η αγκαλιά της σιωπής όταν ανοίγεται , 
οι στιγμές της καρδιακής απλότητας στην αγάπη ,
χάριτες γίνονται στον απέραντο ουρανό 
και στην εσωτερική προσφυγιά του καθενός αντίσκηνα, καταλύματα στήνονται. 
Στη μεγάλη σκηνή της παγκόσμιας ψυχής 
χωράνε όλα τα μικρά σημαντικά της ζωής 
και μένουν στην απέξω τα μεγάλα ασήμαντα. 
Όλοι οι καθημερινά αμετανόητοι πρόσφυγες εντός 
οι πιστότεροι στην αξιοπρεπή τους σιωπηλή αλήθεια, ταπεινόφρονα θα παραμένουν εσαεί ευγνώμονες 
στην ιερότερη της ζωής αλήθεια.
Ουδέν μονιμότερον του αυθεντικού
ψυχή μου.



Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Όπερ σημαίνει..


..Ανάμεσα σε αποσιωπητικά

θα τοποθετήσω τις σχέσεις

και τις πράξεις μου

να πάρουν από την ενέργεια της σιωπής



και να αποθορυβήσουν το μαζί

των χρόνων που μας κόστισα.

 Ρ.Τριανταφύλλου



I want you..


Όταν ένας Άντρας
αγαπάει μια γυναίκα
κάνει τα πάντα για να
κατακτήσει την ψυχή και
το μυαλό της

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Ένας έρωτας της ολόφωτης Σελήνης

3966355_72528d804f.jpg
Είναι γνωστή η λυρική αφήγηση σχετικά με τον έρωτα της Σελήνης για τον Ενδυμίωνα. Ενδυμίων, "αυτός ο οποίος ευρίσκεται εντός", υπήρξε κάποτε βασιλιάς της Ηλείας και συνδέεται ίσως με τον Ιδαίο Δάκτυλο Ηρακλή που καθιέρωσε εκεί τους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Ενδυμίων ήταν πολύ νέος και πολύ όμορφος. Κάποιες άλλες εκδοχές του Μύθου τον θέλουν ποιμένα ή κηνυγό.
Μία σκιά εσκοτείνιαζε πάντοτε το ευγενικό του βλέμμα, σαν να είχε γεννηθεί με το σημάδι της Σελήνης το οποίο προοιωνίζετο τον μεγάλο έρωτα που καθόριζε τον βίο του. Η Σελήνη τον είδε μία νύχτα να ονειροπολεί σε έναν δρυμό της Ηλείας. Τον ερωτεύθηκε με όλο της το νυκτερινό πάθος.
Επιθυμώντας να τον κρατήσει παντοτινά εις την ζωή του, του εχάρισε τον αιώνιο ύπνο που όμως δεν είναι θάνατος. Ο Ενδυμίων κοιμάται έκτοτε μέσα σε ένα σπήλαιο αλλά κάθε νύκτα η Θεά Σελήνη στέλνει τις αχτίδες της να τον ξυπνήσουν και ενώνεται κατόπιν μαζί του σε μία πράξη ερωτική που ούτε οι ποιητές καιρών αλλοτινών δεν άντεξαν ποτέ να περιγράψουν.

Λέγεται πως ο φτερωτός Θεός Ύπνος επίσης ερωτεύθη τον Ενδυμίωνα και του εχάρισε την δυνατότητα να κοιμάται με τα μάτια ανοικτά. Υπάρχει ακόμη μία εκδοχή σύμφωνα προς την οποίαν ο Ζευς χάρισε στον Ενδυμίωνα την δυνατότητα να ορίζει τον θάνατό του μέσα από τον αιώνιο ύπνο του. Η Σελήνη απέκτησε από τον Ενδυμίωνα πενήντα θυγατέρες. Αλλά η Σελήνη ενώθη και με τον Θεό Δία και εγέννησε από αυτήν την ένωση την Πανδεία της οποίας το όνομα δηλώνει την λάμψη της πανσελήνου.
Tags: μυθολογία, αγάπη, έρωτας, ΙΣΤΟΡΙΑ

Το σ αγαπώ το σε λατρεύω...I love it..Ποίηση Γιάννης Παππάς


Ήθελα ένα φιλί στο στόμα
Δίνω γι' αυτό ότι ζητήσεις
μισή ζωή μου αν θες ακόμα
Κι άλλη μισή για να μ αγγίξεις
Έχω ένα όνειρο στο φως μου
Εκεί στον ήλιο μου αφημένο
Να γίνει ο πόνος σου δικός μου
Και τη χαρά σου να υφαίνω
Έχω μια σκέψη στο μυαλό μου
Που μέρα νύχτα με χαϊδεύει
Εσύ που ασίγαστο όνειρο μου
κάθε σου πράξη με ανασταίνει
Τα χέρια λάγνα ερωτά μου
άπλωσε απόψε αναπνοή μου
πλέξ' τα ξανά στα δάχτυλα μου
μοίρας μου εσύ καλό χαρτί μου
Έχω ένα πόνο στην καρδιά μου
οι άνθρωποι τον είπαν βέλος
από το χέρια σου έρωτα μου
μα εγώ τον λέω του πόνου τέλος.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ





Στην διχάλα της σιωπής,
μια πνιγμένη επιθυμία φυγής,
το τελευταίο σφύριγμα της αμαξοστοιχίας,
που δεν έφτασε στο τέρμα.
Και απόμειναν οι ψυχές,
στις αποβάθρες των σταθμών να προσμένουν,
με τις βαλίτσες γεμάτες,
από τριμμένα πανωφόρια ...τα όνειρα τους,
τις νύχτες που η πόλη πουλιόταν,
σαν πόρνη πολυτελείας,
σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια,
και οι ποιητές στων στοίχων
την σκακιέρα έπαιζαν τις ψυχές τους,
με λόγια φιλήδονα και λάγνα,
στον έρωτα ποιός θα κερδίσει.
Και η νύχτα σαν άλλος ηνίοχος,
έχοντας τα μάτια κλειστά ,
με ένα κόκκινο της φωτιάς μαντήλι,
στο χρώμα της καρδιάς,
αιώνες τώρα να κρατά τα ινία,
κάτω από το φεγγάρι,
φυλλακίζοντας το χλιμίντρισμα,
από τα αλόγατα που ξυπνά ο έρωτας,
εκεί κάτω από την Ακρόπολη,
όταν η πόλη χωρίς αιδώ παραδίδεται,
στα πάθη των κατοίκων της....

Βάσω Μπρατάκη

Σε είδα να περπατάς σιωπηλός,




Σε είδα να περπατάς σιωπηλός,
κάτω από το φεγγάρι
και ήταν η βροχή που συνόδευε,
τα κουρασμένα βήματα σου
και ήταν η καρδιά σου...σαν μια κλαίουσα,
ριζωμένη σε σκοτεινά ποτάμια,
στις ρίζες της σκοτωμένα περιστέρια,
τα όνειρα των ανθρώπων,
που δεν πρόλαβαν να δουν το φως της ημέρας.
Και είχες στο βλέμμα την θλίψη των άστρων
και εγώ αγάπησα αυτή σου την θλίψη,
σαν το τραγούδι των μικρών αγγέλων,
που έπαιζαν φυσαρμόνικα στο φεγγάρι.
Και από τότε κάθε νύχτα,
σε ψάχνω απεγνωσμένα ,
εγώ η πιστή ερωμένη των στοίχων σου,
σε νότες που γλυκά μου ξυπνούν,
το παιδί που χρόνια τώρα κοιμίζω μέσα μου...


Και στα όνειρα μου ένας μικρός Χριστός,
κάθε νύχτα μου δείχνει τα καρφιά του,
μα εγώ πάντα αναζητώ εσένα,
τον μοναχικό ταξιδευτή
των δρόμων της καρδιάς,
που συνάντησα κάποια
βροχερή του Φλεβάρη νύχτα,
στον καθρέφτη των ματιών σου,
το είδωλο της ανθρώπινης μοναξιάς μου...

Βάσω Μπρατάκη

ΜΟΝΑΞΙΑ



Αλήθεια
πόση μοναξιά στο πέταγμά σου
μικρή πεταλούδα του ονείρου
πάνω από την γκρίζα πολιτεία.
Αμπαρωμένες οι πόρτες της ψυχής
κλειστά τα παραθυρόφυλλα του ύπνου
και στο μεγάλο τραπέζι της σιωπής
το ψωμί από τα όνειρα των πεινασμένων.


Αλήθεια
πόση μοναξιά στις γειτονιές των ήχων
όταν στου φεγγαριού την λήθη
σε σκοτεινά δίχτυα έπιασαν
τα λόγια του έρωτά μας .
και ας σφυρίζουν στο αίμα
σειρήνες της νύχτας γεννώντας
απατηλές των στίχων αστροφεγγιές.


Αλήθεια
πόση μοναξιά στις γειτονιές του ουρανού
όταν καρδιά μου ,μικρό πουλί
πιασμένο στα ξόβεργα
κυνηγού που δεν γνωρίζει,
μετρά στον ίσκιο
της πληγωμένης φτερούγας του
την φθαρτή ομορφιά αυτού του κόσμου
που γεννιέται και πεθαίνει κάθε μέρα .

στίχοι :Βάσω Μπρατάκη

ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ


                                                   



Σε συνάντησα
σε τοπία που η μέρα σμίγει με την νύχτα
και ήταν οι πορφυρές σκιές του δειλινού
που σαν πουλιά μου έκρυψαν
το γαλάζιο από τα θαλασσινά σου τοπία,
όταν μικρή παιδούλα έκλαιγε
έχοντας στην αγκαλιά φτερά αγγέλων
επειδή το μαύρο μίσεψε
το λευκό από τα όνειρα των κύκνων.


Σε συνάντησα
στο τελευταίο σκαλοπάτι της ημέρας
εκεί που το κόκκινο ερωτοτροπεί με το μαύρο
και είχες την θλίψη που τραγουδά
η βροχή  στις τσίγκινες στέγες του φθινοπώρου,
όταν ο χρόνος σαν αερικό γλυστρά
στα διάφανα δάχτυλα του αγέρα
και ηφαίστεια ξυπνούν
στα αχαρτογράφητα τοπία τηςψυχής μας.


Σε συνάντησα
κάτω από την ασπίδα των αναστεναγμών
μικρό πουλί με πληγωμένη την φτερούγα
και μάτωσε η καρδιά μου
από την βαρβαρότητα των ημερών
όταν τα χέρια του Κάιν ένιωσα
πλοκάμια απειλητικά να έρχονται
από την σκοτεινιά των αιώνων
και από τότε ψάχνω τις λέξεις
το κακό να ξορκίσω μάτια μου .

Βάσω   Μπρατάκη

Τι περιμένεις . . !


H αλήθεια σ'εναν έρωτα, είναι γυμνή.
  Μονο το ψέμα του τρυπώνει μέσα σ 'ενα κασκόλ . . 
Η απόλαυση συχνά καταστρέφεται . .
 προσπαθώντας μόνο να την περιγράψουμε.
 Καίγεσαι που καίγεσαι . .
Τουλάχιστον απολαυσέ το.
.

Όταν . .


.. σε χρειάζομαι
κλείνω τα μάτια και . . είμαι μαζί σου.



Όταν θέλω να σε πάρω στο φιλί μου . .
σφίγγω τα χέρια και . . νιώθω.


Όταν ανοίξουν τα μάτια  με την αίσθηση αυτή . .
είμαι απλά . . ευτυχισμένος.

"Devil" . . Got My Woman


Δικό σου είναι αυτό που κοιτάς
. . Κύριε μου.


Γίνε Λύκος
. . και φάτο . . !

Ψίθυροι δίχως . . φως .


-Το φιλί Σου . . 
είναι . . ζεστό 
. . φρόνιμο
 απαιτητικό . .!!
Δεν το βλέπω . . 
. . ξέρω που το νιώθω .


Με εκθέτει . .
αλλά . . και με αποπλανεί.

Με αναστατώνει !!
αλλά . . και με ηρεμεί
Ναι !! θα κοιμηθώ ήρεμη κ απόψε
με το άγγιγμα Σου εκεί . .!!

Σσσσσ . . .

Σσσσσ . . .

νύχτα είναι. 
Με έχω, ερωτευμένο μ αυτήν .
Δεν έχω στη σκέψη μου κάθε φορά που θα με πάει.
Ποτέ δεν της αρνούμαι.


Ο'τι ποθήσω μου το εμφανίζει
Απόψε είσαι εσύ !
κι εσύ . . 
Εσύ έχεις,κάτι από νύχτα επάνω σου .
Αρνούμαι να φύγω.

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Πώς Μπορώ Να Σταματήσω Να Σε ΑγΑπΩ ;







Προσπαθώ τόσο σκληρά για να σε ξεχάσω.
και να αφήσω τη ζωή που είχαμε πίσω.
Υπάρχουν φορές που αισθάνομαι ότι η ημέρα
έχει έρθει,που σε έχω βγάλει από το μυαλό μου.
Αλλά φοβάμαι υπάρχει πάντα κάτι,
που με κρατάει πίσω και με κάνει να βλέπω.
Είσαι κάτι περισσότερο από μια μνήμη στο παρελθόν.
Είσαι ακόμα ένα μέρος μου.
Λοιπόν... πώς μπορώ να σταματήσω να σε αγαπώ;
Ξέχασες τα πράγματα που συνηθίζαμε να κάνουμε;
Ξέχασες όλα τα όνειρα που μοιραστήκαμε;
και πώς ήταν η ζωή μου ξέροντας ότι νοιάζεσαι;
Γιατί καταλήγω εκεί που αρχίζω κάθε φορά που προσπαθώ;
Απλά πες μου, πώς μπορώ να ξεχάσω;
Έτσι, ώστε να μπορώ να πω αντίο ...
Είμαι κουρασμένος από όλες τις μοναχικές βραδιές,
και από τις πολλές φορές που έχω κλάψει.
Βαρέθηκα να αναρωτιέμαι τι θα μπορούσα να έχω κάνει
για να σε κρατήσω στο πλευρό μου.
Καθώς περνάω από το μαξιλάρι σου
αρχίζω να θυμάμαι ότι δεν είσαι εδώ.
Αν και ξέρω ότι ποτέ δεν μπορεί ξανά να είσαι,
ο πόνος σε μένα συνεχίζεται ...
Λοιπόν... πώς μπορώ να σταματήσω να σε αγαπώ;
Ξέχασες τα πράγματα που συνηθίζαμε να κάνουμε;
Ξέχασες όλα τα όνειρα που μοιραστήκαμε;
και πώς ήταν η ζωή μου ξέροντας ότι νοιάζεσαι;
Γιατί καταλήγω εκεί που αρχίζω κάθε φορά που προσπαθώ;
Απλά πες μου, πώς μπορώ να ξεχάσω;
Έτσι,ώστε να μπορώ να πω αντίο ...
Λοιπόν... πώς μπορώ να σταματήσω να σε αγαπώ;
Σε παρακαλώ πες μου γιατί το βρίσκω τόσο δύσκολο να ξεχάσω;
Πόσο δύσκολο να πω Αντίο...



Ακούτε : How Do I Stop Loving You
- Engelbert Humperdinck

Το κείμενο είναι οι στίχοι του τραγουδιού.

Καλό Σ / Κύριακο.

Της Αγάπης Το Ανώνυμο




Συμπρωταγωνιστές - - ΟΙ - - 2




Εκείνη ~ Ντάμα

στη γοητεία ...


Ε
κείνος ~ Γοητεία







στη ντάμα ...





Σαββατόβραδο.

Α
πόδραση στην ανανέωση.
Δραπέτες ... οι 2



Σκοπός ... ένα παιχνίδι.
Το στάνταρ ... στον έρωτα.



Σημείο συνάντησης ...
Ανώνυμο και αισθησιακό.

Μ
ουσικό χάδι ...
10 μάγοι
πάνω
σε πλήκτρα.






















Φύλλο πρώτο ...
Η γοητεία στη Ντάμα.
Φύλλο δεύτερο ...
Η Ντάμα στη γοητεία
Και ...


Ένα τέσσερα ...
Ορίζει την θέση
να ξελιγώσει τους 2
στον Έρωτα.



"Η Α
γάπη ανάμεσα σε 2 δεν χρειάζεται μόνο ερμηνεία
αλλά και Ανανέωση."


Να περνάτε καλά.

Ακούτε : Solo Saxophone
- Stan Getz

.

Διαχρονική Η Αγάπη






Και στο ποτήρι πιές τη ...
























Στην αγάπη

Σε κάθε της πόνο

Σ
τον ήλιο της

Σ
τα μυστικά της






























Μια ζωή

Μ
ια ψυχή

Κ
οινή στους δύο

Μ
α .. πώς αλλιώς ...


Οι δυνατές αγάπες δεν έχουν πληθυντικό ...





Σ
την υγειά της ...


Ακούτε : Siente Mi Amour
- Salma Hayek


.

Η τελευταία σου Παράσταση ...











































Οσμή βαριάς ατμόσφαιρας από την πολυήμερη κλεισούρα αφήνει την αίσθηση του χώρου εγκαταλελειμμένης αποθήκης.
Μερικές φλούδες μανταρινιών παρατημένες πάνω στο ξύλινο τραπέζι είναι οι μόνες που θυμίζουν εσένα στην τελευταία σου φορά σε αυτό το δωμάτιο.
Φεύγω!! είπες... το μανταρίνι για τον δρόμο.
Μισό φιλί ... μισό το βλέμμα σου ... μισό και το νόημα που έμεινε ...
Μια μικρή Βασιλόπιτα κέικ της πρωτοχρονιάς με ένα κομμάτι ξέχωρο από αυτή,το δικό σου κομμάτι φυλαγμένο, με τα στίγματα μούχλας πια επάνω του να επιβεβαιώνουν ότι δεν αγγίχτηκε ποτέ ... συμπληρώνουν την ακαταστασία στο ξύλινο τραπέζι.
Σκόνη ζάχαρης άχνης σκορπισμένη στο πάτωμα,σκεπάζουν τις πεσμένες σου ντροπές που έμειναν πίσω στην χρονιά που έφυγε και μια μικρή αράχνη από επάνω στην ξύλινη οροφή έχει στήσει καρτέρι κρεμασμένη στο κενό πάνω στον ιστό της, περιμένοντας και σήμερα το γεύμα της ημέρας.
Άλλωστε,είναι η μόνη σε ζωή όλο αυτό το διάστημα σε τούτο το χώρο και έχει γίνει πια το βασίλειό της.

Το άνοιγμα της ξύλινης πόρτας, σπρώχνει το άδειο μπουκάλι από κρασί που ήταν ριγμένο πίσω της και μέσα από τη σκόνη που τονίζει το φως της ημέρας που γλιστρά μέσα σκιαγράφητε η φιγούρα.
Το άρωμα επιβεβαιώνει πως είσαι εσύ.
Ήρθα!! φώναξες ... και ο γδούπος απο την βαλίτσα σου στο ξύλινο πάτωμα
αναγγέλλει την πολυεπαναλαμβανόμενή σου θεατρική παράσταση για ακόμη μια φορά.
Τα γνωστά θεατρικά σου σκετσάκια που σκηνοθετούσες και έστεινες πάνω στην αγάπη μου.
Έτσι ... για να κάνεις τα γούστα σου.
Μόνο,που το μοναδικό χειροκρότημα πάνω σε αυτά ήταν το δικό σου.

Ήρθα!! συνέχισες να φωνάζεις ...

Μα τώρα, έχω φύγει πια εγώ.

Δεδομένο Και Οριστικό.

Χωρίς φιλί ... χωρίς βλέμμα ... με απόλυτο ξεκάθαρο νόημα.


Υ.Γ ξεκουράσου ...



" Η αγάπη μου πάνω σε λόγους
και σε χρόνους,δεν με έκανε
ποτέ να νιώσω μαλάκας.
Γιατί είναι πάντα αληθινή."








Ακούτε : Piano chill out
- Sonar- Theremin


.

Όταν Ήρθες Στη Ζωή Μου


Μου χαρίζεις το χαμόγελό σου
 Ένα κομμάτι από την καρδιά σου
 Μου δίνεις το αίσθημα που αναζητούσα 
Μου δίνεις την ψυχή σου 
Την αθώα αγάπη σου
 Εσύ είσαι η μία που περίμενα
 Την οποία περίμενα
Χανόμαστε σε ένα φιλί
Μία στιγμή στο χρόνο
Πάντα νέοι
 Απλώς για πάντα
Mόνο για πάντα ερωτευμένοι


 Όταν ήρθες στη ζωή μου
 Μου κόπηκε η ανάσα 
Γιατί η αγάπη σου έχει βρεί το δρόμο της στην καρδιά μου
Με κάνεις να ονειρεύομαι με το βλέμμα των ματιών σου 
Μου δίνεις το αίσθημα που λαχταρούσα
 Θα ήθελα να σου δώσω τη ψυχή μου
 Όλη τη ζωή μου 
Γιατί είσαι η μία που περίμενα 
Την οποία περίμενα για τόσο πολύ καιρό
 Όταν ήρθες στη ζωή μου 
Μου κόπηκε η αναπνοή
 Και ο κόσμος σταμάτησε να γυρνάει
 Για την αγάπη σου
 Όταν ήρθες στη ζωή μου
 Μου κόπηκε η αναπνοή
 Γιατί η αγάπη σου έχει βρεί το δρόμο της
 Στην καρδιά μου 
Μέσα στην καρδιά μου
~ Απλά για πάντα ερωτευμένοι ~



 When you came into my life
 - By Scorpions

Επτά και . .


.  .  :07   λεπτά από τον έρωτα  απόψε.
Όσο η διάρκεια αυτής της μουσικής ανθολογίας.

Εσύ,παραβίασε τα λεπτά, όσο για μία . . ζωή.
Απαραίτητη προ υπόθεση,ταλέντο στην αλητεία.


HNIOXOS




Ανθρώπων έργο λατρεμένο,
με αιθέρα σμιλευμένο
στη μορφή του κλείνει μέσα
σύμβολα χρυσογραμμένα
στους αιώνες σκαλισμένα,
Πύθιων νόμων, ουράνιων δρόμων,
Και μυστών ιερών αγώνων.


Στίβος άμιλλας της ηθικής αξίας
με αίσθημα τιμής , φιλοτιμίας,
ευθύτητας και αξιοπρέπειας
με μόχθους, αγωνίες και κινδύνους
το πολυτιμότερο στεφάνι
με του Απόλλωνα τη χάρη
στην ψυχή του να χαρίσει,
με το φως του να τη ντύσει.

Πρώτα ο νούς, απ’ τον καιρό,
που πρώτος ήταν στην παρέα,
πτυχὲς χιτώνα, ἴσιες και βαριές
στάση σεμνή με αρμονία δωρική,
και μ’ άρμα για σωματικό φορέα,
δυνάμεις φυσικὲς και ηθικές,
με ατρικύμιστες Τιτανικές ορμές.
Γη και ουρανός οι δυό τροχοί
σε κοσμικό αξόνι κουμπωμένοι
με μυστική περιστροφή
σε κλίμακα εξωχωροχρονική.

Με Απολλώνια λαμπρή ορμή,
ώσπου να πεις «πώς και γιατί»,
φώς μες’ τα χέρια τα ηνία,
με την ελπίδα συνεργό
τέσσερα άτια στο ζυγό
θάλλει κι’ όλο ανεβαίνει
τη μοίρα του βακχεύει,
πνεύμα που θριαμβεύει...!

Αμετάκλητη, δεμένη με την πίστη
η σταθερότητα των σκοπών του.
Κέρβερος, η επαγρύπνηση
στο βάθος των συλλογισμών του,
δύναμη πνευματικής γονιμοποίησης
η έκφραση των ματιών του !

Μπαίνει σ’ αμέτρητους καιρούς
δικούς του κόσμους,
ξεχασμένους, μακρυνούς,
εξαγνισμένος στην υπέρτατη αλήθεια
ο νούς υψώνεται σε ήρωα και μύστη.!
… Στου λόγου μας τη ρύμη,
Διόνυσο ακούμπησε και σώθηκε,
μ’ Απόλλωνα ψώμωσε και στειλώθηκε,

κι’ όπου , γλυκύς απόηχος υπάρχει,
παντοτινός ο Ηνίοχος και οδηγός μυστών,
Δελφών, κι’ ουράνιων καταστερισμών !!!

Αντώνιος Ρούσσης

Να αδιεξοδεί κανείς ή να μην...






Ποτέ δεν πρόλαβα ν’ αναζητήσω  αδιέξοδα
μόνα τους προσπέφτανε ικέτες στα ευλύγιστα γόνατα

ευρύχωρα με μεγάλα μάτια
στενά χείλη,
και κοκκαλιάρικα δάχτυλα

μασούλαγαν τις φτέρνες μου
καθώς διάβαινα τις οδούς με τις κατοικημένες κρεμάλες,
τους γελωτοποιούς και τους διασκεδαστές παντός καιρού
εξερευνώντας τον θαυμαστό κόσμο
Αχαρτογράφητη πορεία σε χαρτογραφημένους ανθρώπους
με τα ατίθασα πόδια σε πλήρη άρνηση

Σε κάθε γωνιά κι ένας οκνηρός ονειροπόλος
μ'έπιανε μονότερμα για το δικό του καλύτερο όραμα
απ’ όλων εκείνων που χορεύανε πάνω στις κρεμάλες
αλλά όταν τελείωνε τον ομολογουμένως εξαιρετικό μονόλογο
την έπεφτε για ύπνο  σαφώς καταπονημένος
από την μεγαλεπήβολη παραίσθηση
κι εγώ έμενα μ’ ένα ακόμα αδιέξοδο
να βυζαίνει το αίμα που έτρεχε από τα παραμύθια

Μικροέμποροι κι απατεωνίσκοι
ανεβαίνανε στους στύλους
με την χάρη και την γρηγοράδα της ύαινας
μεθυσμένοι από τον χορό του εκκρεμές
βαρούσαν παλαμάκια ρυθμικά
χωρίς να δουν τους στύλους που λύγιζαν
απ'το βάρος της ανόητης χαιρεκακίας
μέχρι που'σκαγαν στο έδαφος
σαν παραγινωμένα φρούτα
και τους ποδοπατούσαν
οι επόμενοι πρωταθλητές του στύλου
Γραφιάδες κι υπηρέτριες
σουλατσάριζαν αγκαζέ
και κάπου-κάπου χορεύανε βαλς
δίπλα από τα πεταμένα μαύρα παπούτσια
και τις γιαλιστερές χρυσές γόβες
ενώ λευκές πεταλούδες εγκατέλειπαν
πρόθυμα το χρώμα τους πάνω στα σάρκινα εκκρεμές
Στο τέλος κλαίγανε με την αναισθησία
της ακαταστασίας που προκαλούσαν
τα σαπισμένα ρολόγια
Οι υπόνομοι
τα κυριακάτικα δειλινά γίνονταν εκδότες
και με το καπελάκι στραβά βαλμένο
έσφαζαν τον κλεμμένο χρόνο
τον ανατύπωναν και τον ξεπούλαγαν
φουσκώνοντας σαν κουασιμόδοι γάλοι
από περηφάνια για το ψωριασμένο isbn
Αλλήθωρα ποιήματα
ραχιτικοί πωλητές
νεκρά διηγήματα
κι ένα δισάκι γεμάτο άγνωστες λέξεις
Μέχρι που τα πάντα σταματούσαν
οι δρόμοι άδειαζαν
οι κρεμάλες κατεβάζανε την αυλαία
και καθόμουν χάμω ανακουφισμένη
άνοιγα το δισάκι κι από μέσα του
ξεχύνονταν φρέσκοι ήλιοι
και ρίζωναν στα δάχτυλά μου
χωρίς copyright και σελιδοδεικτούμενα όνειρα
απαντούσα στο πάγιο ερώτημα των πανταχού
ηλίθιων
μωρών
και πεθαμένων κόσμων

να αδιεξοδεί κανείς ή να μην...


Μαρία Ροδοπούλου