Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ: ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ

Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ: ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ


Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ :

"Τέχνη ουδέτερη, ηθική ουδέτερη,

επιστήμη ουδέτερη δεν υπάρχουνε"

^
ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ


 «Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ

πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ».

Ὁ ἕνας

Λίγη δροσιά, οὐρανέ μου,

καὶ χάηδεμα τ᾿ ἀνέμου,

κελάηδημα πουλιοῦ,

ξανάνιωμ᾿ Ἀπριλιοῦ!


Ἀνάσ᾿, ἀ ν ά σ α λίγη!

Χρόνια ἡ θελιὰ μᾶς πνίγει.

Λίγη χαρὰ σ᾿ ἀφτὰ

τὰ σκοτεινὰ γραφτά!


Σοῦ πήρανε, λαέ μου,

τὸ δίκιο τοῦ πολέμου

πατριδοκαταλύτες,

ξένοι καὶ ντόπιο ἀλῆτες!


Ὁ ἄλλος

Ἂν θέλεις νὰ χαρεῖς

τὴ λεφτεριά, νωρὶς

γίνε προδότης, γίνε!

Τιμή, ντροπὴ δὲν εἶναι.


Θά ῾ναι μαζί σου οἱ νόμοι

κι ἡ πλερωμένη γνώμη!

Πέτα τὴν ἀνθρωπιά σου

κι ἀπ᾿ τὸν ἀφέντη πιάσου!

Κι ἅμα σὲ φτύνει ἀφτός,

νὰ κάθεσαι σκυφτὸς

καὶ θά ῾χεις τὰ πρωτεῖα

στὴ σάπια πολιτεία.

Ὁ Λαός

Ἔ ξ ω τοῦ ἀφέντη ἁρμάδα

φυλάει, μὲ μπούκα ὀρθή,

τὸ λείψανό σου, Ἑ λ λ ά δ α,

μὴν ξάφνου ἀ ν α σ τ η θ ε ῖ!

Rudyard Kipling

Rudyard Kipling


Rudyard Kipling

Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου,

όταν οι άλλοι χάνουν την δική τους

και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη

και την αιτία της αδυναμίας τους·

Αν έχεις πίστη στον εαυτό σου,

όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα

και δεν σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους·

Αν μπορείς καρτερικά να περιμένεις

χωρίς να σε κουράζει η αναμονή,

ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένα

να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα,

ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος

να μην αφήνεις το μίσος να σε καταλάβει·

κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός

μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια·

Αν να ονειρεύεσαι είσαι ικανός
 δίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων·

Αν μπορείς να σκέφτεσαι, αλλά όχι

για χάρη της ίδιας σου της σκέψης·

Αν να δέχεσαι μπορείς

θρίαμβο και όλεθρο,
το ίδιο...

και να αντιμετωπίζεις παρόμοια
και τα δύο.

Αν είσαι σε θέση να υπομένεις

ακούγοντας
την αλήθεια που σύ είπες,

να επαναλαμβάνεται
αλλοιωμένη απο πονηρούς

που επιδιώκουν έτσι
να παγιδέψουν αφελείς

ή να παρατηρείς αυτά
που συ τους έδωσες ζωή,

σπασμένα να κείτονται
και παραπεταμένα
και να τα φτιάχνεις εξαρχής
με εργαλεία φθαρμένα.

Αν τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένα
να τα παίζεις κορώνα γράμματα με μιάς,

να χάνεις κι απ'την αρχή να ξεκινάς

χωρίς να
μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν·

Αν μπορείς να κάνεις καρδιά, νεύρα και μυς

να σε υπηρετούν ακόμη κι όταν έχουν καταρρεύσει

και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου

τίποτε πέρα από τη θέληση που τους λέει

«Βαστάτε!».


Αν μπορείς να μιλάς με χιλιάδες κι όμως να κρατάς

την αρετή σου ή να περπατάς με κυβερνήτες

κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου·

Αν ούτε εχθροί να σε βλάψουν μπορούν

μα ούτε
και οι κοντινότεροι φίλοι·

Αν όλοι έχουν την ίδια αξία για σένα

και κανείς πιο πολύ από τους άλλους·

Αν μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σου

με εικοσιτέσσερις ώρες
άξιας ζωής,

τότε δική σου θα
είναι όλη η Γη

με όλα τα αγαθά της κι ακόμη:

αληθινά θα είσαι Άνθρωπος παιδί μου.

Στο παλιό το μονοπάτι - 2003



Στο παλιό το μονοπάτι - 2003      
 
Στίχοι:  
Στέφανος Βαρτάνης
Μουσική:  
Στέφανος Βαρτάνης


Ήρθα κι απόψε στο παλιό το μονοπάτι
για τη χαμένη μου, να κλάψω, την αγάπη,
δεν κελαηδούνε τα πουλιά, όλα πια είναι σκοτεινά,
και τα λουλούδια στα κλαδιά είν’ όλα μαραμένα,
κλαίνε κι αυτά το χωρισμό σαν να `ναι στοιχειωμένα.

Μονοπάτι αγαπημένο
εσύ που με βλέπεις πονεμένο,
πες μου, πες μου που να τη βρω,
πες μου, πες μου να μην πονώ.

Πέρασα για στερνή φορά στο μονοπάτι
μήπως και βρω τη λατρευτή μου την αγάπη,
μα δεν υπάρχει πουθενά, χάθηκε για παντοτινά,
στην πονεμένη μου καρδιά οι αναμνήσεις μένουν,
και τη χαμένη αγάπη μου στο νου μου ξαναφέρνουν.

Μονοπάτι αγαπημένο
εσύ που με βλέπεις πονεμένο,
πες μου, πες μου που να τη βρω,
πες μου, πες μου να μην πονώ.

Στα καυτα μονοπατια του χωρισμου και της αγαπης

areti maurogianni



areti maurogianni



areti maurogianni