ΜΟΝΑΞΙΑ

Αλήθεια

πόση μοναξιά στο πέταγμά σου

μικρή πεταλούδα του ονείρου

πάνω από την γκρίζα πολιτεία.

Αμπαρωμένες οι πόρτες της ψυχής

κλειστά τα παραθυρόφυλλα του ύπνου

και στο μεγάλο τραπέζι της σιωπής

το ψωμί από τα όνειρα των πεινασμένων.

Αλήθεια

πόση μοναξιά στις γειτονιές των ήχων

όταν στου φεγγαριού την λήθη

σε σκοτεινά δίχτυα έπιασαν

τα λόγια του έρωτά μας .

και ας σφυρίζουν στο αίμα

σειρήνες της νύχτας γεννώντας

απατηλές των στίχων αστροφεγγιές.

Αλήθεια

πόση μοναξιά στις γειτονιές του ουρανού

όταν καρδιά μου ,μικρό πουλί

πιασμένο στα ξόβεργα

κυνηγού που δεν γνωρίζει,

μετρά στον ίσκιο

της πληγωμένης φτερούγας του

την φθαρτή ομορφιά αυτού του κόσμου

που γεννιέται και πεθαίνει κάθε μέρα .

στίχοι :Βάσω Μπρατάκη