Όρθιοι και μόνοι μπρος στη φοβερή ερημία της

τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια

γράφω και ξαναγράφω αυτόν το Φαύλο Δούρειο Στίχο

Λευκή και Απρόσιτη Παρομοίωση

σαν την αμείλικτη σιωπή στο αναφορικό φεγγαρόφωτο…

απλή σκέψη πτερόεντος λόγου

άμεμπτων συμβολισμών

μα ένα παιδί ζωηρό φανατικό για γράμματα

«α δεν μ’ αρέσει το τετράστιχο αυτό…»

φωνάζει μέσα μου

γράφω και ξαναγράφω αυτόν το Φαύλο Στίχο

Ομοιοκαταληξίες Χρυσηίδων Σιωπής

άνω σχώμεν ευσεβείς πόθους

όλο ανεβαίνοντας ακάλυπτους στίχους

κι όλο ξοδεύοντας μαγικές εικόνες ουρανό

έρμαιο επέκεινα λερναίας εμμονής στην Άτροπο επιθυμία την πρεσβυτέρα των Ποιητών

Τάσος Κάρτας, Έρμαιο Επέκεινα Λερναίας Εμμονής Χρυσηίδων Ρέμβης (Από μηχανής Θεοί λέξεων Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας)

[Τόσα χρόνια μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό το Φαύλο Δούρειο Στίχο, λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ’ αναφορικό φεγγαρόφωτο σαν την αμείλικτη σιωπή, απλή σκέψη πτερόεντος λόγου άμεμπτων συμβολισμών Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας, αναστενάρισσα στον πόθο μιας στιγμής]