Αιματίτης με μαργαριτάρι
Λευκός χρυσός το δέσιμο
Βόλοι με χρώματα φυλακισμένα εντός τους,
τα μάτια σου..
Και μυστικά..
Πολλά μυστικά
Καλοκαίρια να έχω, να τα διαβάζω
Οι σταλαχτίτες φράζουν
Τον πόθο τους σμίγουν με τη Γη
Δάκρια θεών που πέτρωσαν..
Στοές χαμηλοτάβανες,
οι ήχοι πιότερο να κρατούν..
Απαλά τα χάδια
Άγρια τα φιλιά
Ροδόσταμο αναβλύζεις...
Και η αμαρτία από πηλό,
παράπονα να κάνει.
Μοσχοβολάς
ψυχή και θέλω.
Χαράζεις σύμβολα της γλώσσας μας,
προς άλλη κατεύθυνση πάνε.
Στις ανασκαφές μη μας ανακαλύψουν
Σπασμένα Αγγεία γύρω μας.
Κρύβεις το σώμα σου σε σαρκοφάγο,
πάνω από το δικό μου..
Με μιας,
γιόμισα από Σένα
Η διάσταση χαροπαλεύει..
Διάφανοι γίναμε..
Δες.
Οι Αρχαιολόγοι, έφτασαν.
Περιδέραιο χρυσοποίκιλτο
βαστούν και Χαίρονται..
θησαυρό θαρρούν πως.. ανακάλυψαν
Θησαυρέ Μου..
L.N.E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου