Πέμπτη, 1 Οκτωβρίου 2009
Προς Παράδεισο: με λεωφορείο ή ταξί.....
Ο δρόμος υπολογίζω να είναι ένα χιλιόμετρο περίπου,
όμορφη η διαδρομή, με τα δεντράκια του στο πεζοδρόμιο,
τη θάλασσα απο τη μια, παλιά πετρόκτιστα σπίτια που
αναδύουν αρχοντιά απο την άλλη.... Με τις γραφικές
αυλές, τα γεράνια στα περβάζια, κεραμίδια στις σκεπές...
μάστοροι και αφεντικά υπέγραψαν με μεράκι! 'Ενα
υπαίθριο αρχιτεκτονικό μουσείο διαβαίνεις και θαυμάζεις!
Θαύμα και τύχη να σκιάζεσαι απο το κάλλος...
Μια συνηθισμένη μέρα, μονότονη και η διαδρομή προς
τη δημόσια υπηρεσία.... αφήνω την κάρτα ανεργίας, για
να την ξαναπάρω σε λίγες μέρες σφραγισμένη! Εμφανής
σοβαρός λόγος, κανένας! Ψυχανεμιζόμαστε στο δήθεν
Κράτος Πρόνοιας! Αλίμονο, δε γεννήθηκα γι αυτό, δεν
δούλεψα υπηρετώντας τους....δεν περιμένω τίποτα,
περπατώ μόνο, φλυαρώντας με το σύννεφο σταθερά
στο ύψος μου κι αυτό προχωράει....
Δεμένο με τα όνειρα, χαμογελαστό με τις σκέψεις,
πάντα ελπιδοφόρο στις ιδέες μου και πάντα εκεί δίπλα μου...
Αυτό που, για τους διπλανούς είναι αόρατο, το ονομάζω
ανάγκη!
'Οπως και τώρα.... στην επιστροφή, την χωρίς πρόγραμμα,
χωρίς κάρτα ανεργίας, ούτε καν κάρτα εργασίας,
βασικά λεύτερη!
Προσπερνάω και διαβάζω: Προς ταβέρνα "ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ"
με λεωφορείο ή ταξί..... τλφ. κλπ....
Δεν χρειάζομαι λεπτομέρειες περισσότερες, δε χρειάζεται
να ψάξω που βρίσκεται, φαντάζομαι.. κάπου προφανώς
ειδυλλιακά, κάποιοι θα συχνάζουν εκεί, κάποιοι άλλοι
θα πάνε για πρώτη φορά. Φυσικά όλοι με την επιθυμία
να περάσουν υπέροχα, μαγευτικά πάντως και όχι
λιγότερο καλά απο έναν παράδεισο!
Μα αυτό δε θέλουμε όλοι;
Γι αυτό δεν πηγαινοερχόμαστε καθημερινά;
Για τις λίγες στιγμές. Τις όμορφες, τις αληθινές, τις
ραντισμένες σταγόνες ευτυχίας ώρες ψάχνουμε, τους
μικρούς παράδεισους που δημιουργούμε στη γη, να
ένα εκατοστό πάνω της.... ίσα που να γνέφεις τα σύννεφα!
Γιατί πόσο ν΄αντέξεις τα γκρίζα γραφεία, τις γκρίζες μέρες,
τα ασορτί αφεντικά, τη μαύρη μιζέρια; Αν δεν ξεπαρκάρεις
το σύννεφο, αν δεν περάσεις την ταβέρνα.... δε συναντάς
τον παράδεισό σου!
Ούτε με λεωφορείο, ούτε με ταξί, ούτε........ ποτέ!
Ο παράδεισος που καλλιεργούμε μέσα μας
συνορεύει με αυτόν τον ονειρικό!
Ειλικρινά χαίρομαι που βρισκόμαστε,
που σας βρίσκω εδώ.......
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!
Και Καλό μήνα!
* Οι φωτογραφίες είναι απο πανέμορφο χώρο, πολύ κοντά στο πατρικό μου σπίτι,
είναι εξοχική ταβέρνα και δίπλα της καταλύμματα γραφικότατα!
'Οποιος επιθυμεί ν΄ανηφορίσει τα 'Αγραφα, μπορώ να τον βοηθήσω
ενημερωτικά..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου