Σςςς… Μη μιλάς

Σςςς… Μη μιλάς

Σςςς…. Μη μιλάς θυσιάζονται λέξεις σε λυγμικά καλοκαίρια με στεναγμούς ανερμάτιστους για άθαφτους νεκρούς που σωπαίνουν άναρθρα παραμορφωμένοι από πόνο.
Ανυπόταχτοι αυτόχειρες νοτίζουν με δάκρυα απροσπέλαστες συμπληγάδες στους ναυαγισμούς ψυχών που δεν άντεξαν την προσπέλαση της ανάλγητης εξουσίας όταν αναίμακτες πολιορκίες στέρησαν δικαιώματα με ανάδρομες καταπατήσεις.
Σςςς… Μη μιλάς μισητά ομοιώματα φορούν την παράνοια και ξεριζώνουν τη μνήμη καταστέλλοντας την αναπότρεπτη πίκρα αβέβαιου ξεσηκωμού χρεώνοντας επώνυμες ήττες σε ανώνυμους νικητές.